Ca. XII Fo. II ti. Compatere gͦ eis: qꝛ labor diffici lis magnus ⁊ longus eſt tam ipſis qͣꝫ puero Ieſu. Uade ⁊ tu cū eis: iu ua portare pueꝝ: ⁊ ſi qua alia portant: ⁊ ſeruias eis in oībꝰ quibꝰ potes. Non debet videri nobis labor pro nobiſmetipſis penitētiam age re: pro qͥbꝰ tantus labor ab alijs ⁊ talibꝰ ac totiēs eſt aſſumptus. De his aūt q̄ ipſis in deſerto ⁊ ꝑ viam ꝯtigerūt: qꝛ pauca autentica inue niunt̉: nō curo referre. Cum ergo ī egyptū intrauer̄t oīa idola prouincie corruer̄t: ſicut per Eſaiā fuerat ꝓphetatū. Aſcendet dn̄s ſuꝑ nubē leuē ⁊ ingrediet̉ egyptū: ⁊ cōmoue bunt̉ oīa idola egypti. Iuerūt aūt ad quandā ciuitatē que vocat̉ her mopolim ⁊ ibi quandā domuncu lam ꝯducētes: habitar̄t ibi ꝑ ſeptē annos vt peregrini ⁊ aduene: pau peres ⁊ egeni: incogniti ⁊ deſpecti. Sed occurrit pia ⁊ pulcra ⁊ valde cōpaſſiua meditatio. Aduertas be ne q̄ ſequunt̉. Unde em̄ ⁊ quō viuebāt iſti tanto tꝑe ⁊ nunqͥd mēdi cabāt. Legit̉ em̄ d̓ dn̄a ꝙ colo acu⁊ opere textrino ſibi et filio q̄rebat neceſſaria. Suebat gͦ ⁊ vilabat do mina precioſa mūdi amore pauꝑtatis. Multū ꝑ oēm modū pauꝑ tatē dilexer̄t: et eidē ꝑfecte vſqꝫ ad mortē ſeruauer̄t fideꝫ. Sꝫ nunqͥd ip̄a ibat ꝑ domos petēdo pānos ⁊ alia in qͥbꝰ oꝑaret̉: Oportuit em̄ hͦ ꝑ vicinas innoteſcere: alias vacaſ ſet ab iſtis: qꝛ ille mulieres nō poterāt diuinare. Sꝫ cū puer Ieſus cepit eſſe qͥnquēnis vel ſic: nunqͥd portabat ambaſſiatas matri: petē do pro ea: Sꝫ nunqͥd portabat ex parte matris oꝑa facta: petēs ſolutionē ⁊ preciū? Nōne in talibꝰ erubeſcat puer Ieſus filius dei ⁊ mater ip̄m mittēs: Sꝫ ⁊ ſi aliquotiēs dū opꝰ reddidiſſet: ⁊ preciū peteret aliqua ſuꝑboſa rixoſa ⁊ loquax ꝑſona eidē iniurioſe rn̄dit: et opus factū accepit: ⁊ eū ſine precio expu lit ⁊ ſic vacuus domū redijt: O qͦt ⁊ qͣnte iniurie aduenis: qͣs dn̄s nō voluit vitare ſꝫ ſuſcipere: fieri ꝯſue uer̄t. Quid etiā ſi aliqn̄ domū rediens ⁊ famē patiēs more pueroꝝ petijt panē: nec vnde daret habuit mater ſua? Nonne in his ⁊ ꝯſil̓ibꝰ ꝯcutiebant̉ oīa viſcera ſua. Conſo labat̉ verbis vt poterat filiū ſuum ⁊ vt poterat opē ꝓcurabat ⁊ ſibi ali qn̄ forte ſubtrahebat d̓ victu vt filio reẜuaret. Hec ⁊ his ſil̓ia d̓ pue ro Ieſu meditari potes. Dedi tibi occaſionē: tu vero ꝓut tibi videtur eſtimabis ⁊ ꝑſequeris: ſiſqꝫ ꝑuulꝰ cū ꝑuulo Ieſu: nec ꝑuipēdas talia humilia: ⁊ q̄ puerilia vident̉ medi tari d̓ ip̄o. Uident̉ em̄ dare deuotionē: augere timorē: ⁊ accēdere fer uorē ⁊ inducere ad cōpaſſionē: pu ritatē ⁊ ſimplicitatē: ꝯferre humili tatē ⁊ pauꝑtatē: vigorē inſtruere: ꝯſeruare familiaritatē: ⁊ ꝯformita tem facere: ⁊ ſpem eleuare. Nā ad ſua ſublimia aſcēdere nō valemꝰ. Sꝫ qd̓ ſtultū eſt dei: ſapientius eſt hoībꝰ: ⁊ qd̓ infirmū potētius. Uidet̉ em̄ taliū meditatio tollere ſuꝑ biā: cupiditatē eneruare: ac curioſitatē ꝯfundere. Uides qͦt bona in de ꝓueniunt. Sis ergo vt dixi cuꝫ ꝑuulo paruulus: ⁊ cū grandeſcēte grādeuus: ſemꝑ tn̄ humilitate ſer uata ſequaris eū quocunqꝫ ierit: ⁊ intuearis faciē eius ſemꝑ. Et in ſu perioribꝰ aſcendēs: qͣꝫ laborioſa fu it eoꝝ pauꝑtas: ⁊ qͣꝫ verecunda cō