¶ Ca. XIII Fo. XIII euangeliſta qͥ tunc erat annoꝝ qͥn qꝫ. Nam legit̉ de eo ꝙ obijt anno a paſſiōe dn̄i. lxvij. etatis ſue anno xcviij. Et ſic tꝑe paſſiōis. xxxj. ānos habebat cū dn̄s Ieſus haberet tri gintatres ⁊ paꝝ plus. Cum gͦ dn̄s ieſus hoc reditū eſſet ſeptē annoꝝ Ioh̓es erat qͥnqꝫ annoꝝ. Intuere eos ſil̓ ſtantes ⁊ ꝯuerſantes prout dn̄s d̓s dabit tibi. Hic fuit ille diſcipulus quē poſtea familiariꝰ diligebat Ieſus. Ieſus remāſit ī hierl̓m. Lu. ij. Ca. XIIII Um aūt eſſet Ieſus annoꝝ duodecim: aſcedit cū parēti bus in hieruſalē ẜm ꝯſuetu dinē preceptū diei feſti: ⁊ durabat ꝑ ſeptē dies. Laborat nūc puer Ie ſus itineribꝰ legis: ⁊ vadit nunc: ⁊ honorat patrē ſuū celeſtē in feſtis ſuis. Eſt em̄ amor ſūmus inter pa trem ⁊ filiū. Sꝫ maior erat ei afflictio ⁊ dolor cordis acerbior d̓ eius inhonoratiōe: in pctōꝝ multiplici um cōmiſſiōe: qͣꝫ de honore apparē tis ⁊ exterioris pompe ⁊ feſti leticia Stabatqꝫ dn̄s legis obſeruās legem ⁊ inter alios ꝯuerſans humi liter qͣſi qͥlibet alius pauperculus Cōſummatis aūt diebꝰ feſti: recedēti buſqꝫ parētibꝰ puer Ieſus remāſit in hirl̓m. Attende hic bn̄ ad oīa q̄ dicunt̉ ⁊ fiunt: ⁊ te preſentē exhibeas: valde em̄ deuota ⁊ ꝓficua materia eſt. Dixi aūt iam tibi ꝙ nazareth vbi dn̄s habitat diſtat ab hieruſalem ꝑ. lxxiij. miliaria vel circa. Cum gͦ mater ⁊ Ioſeph ꝑ diuerſas vias incedentes vener̄t in ſero ad locū vbi dieta cōplebat̉: ⁊ vbi hoſpitari deberēt: vidēs dn̄a Ioſeph ſine puero quē cum ip̄o redire crede bat: querit ab eo vbi eſt puer. Et il le. Neſcio: qꝛ nō redijt mecū: ſed tecum cū redire credebā. Tunc illa dolori vehemēti ꝯcuſſa cū lachrymis dicit. Nō redijt mecū video ꝙ n̄ bn̄ cuſtodiui filiū meū. Et volēs ire ꝑ domos qͣꝫtum decēter potuit illo ſero circuibat querēs de illo et dicēs. Uidiſti ne filiū meū? Et vix p̄ dolore ⁊ ardore deſiderij ſe ꝯtine bat. Ioſeph aūt ſequebat̉ eam cuꝫ fletu. Quo nō inuento: qualē quie tem habere poterāt tuip̄e cogita: ⁊ maxime mater q̄ artius diligebat. Et licet a notis ꝯfortaret̉: tn̄ nō po terat ꝯſolari. Quid em̄ erat perde re Ieſum. Cōſpice bene eā ⁊ vehemeter cōpatere ei: qꝛ in amaritudi ne ⁊ anguſtia eſt aīa eius ī hac hora. Non gͦ turbemur qn̄ tribulatio nes habemus: qꝛ etiā matri nō pe percit. Dn̄s em̄ eas ad ſuos venire ꝑmittit ⁊ ſignū eſt dilectiōis no bis: qꝛ expedit eas habere. Tandē dn̄a in camera ſe recludēs in or̄onē ⁊ planctū ſe ꝯuertit dicēs: O d̓s pr̄ eterne clementie: vobis placuit mihi dare filiū vr̄m: ſed ecce perdidi eū ⁊ neſcio vbi ſit: reddite mihi illū. O pr̄ tollite mihi hāc amaritu dinē: ⁊ docete me filiū meū. Reſpi cite pr̄ ad afflictionē cordis mei: n̄ ad negligentiā meā incautē eī me habui: ſꝫ negligēter feci: ſꝫ ꝓpter benignitatē veſtrā reddite eū mihi: qꝛ ſine ip̄o viuere nō poſſum. O fi li dulciſſime vbi es: qͥd eſt d̓ te apd̓ quē nunc hoſpitaris? Nunqͥd ad patrē tuū redijſti in celū: Scio em̄ ꝙ hō verus es ex me natꝰ: ⁊ alias ab herode queſitū in egyptū te por taui. Pater tuus ab oī malo te cu
