¶ Ca. XIIIIſtodiat fili mi. Indica mihi vbi ſisfili mi ⁊ veniā ad te. vel tu redi adme: parce mihi hac vice: qꝛ nunqͣꝫamplius ꝯtinget mihi vt te cuſtodiā negligenter. Nunqͥd aliquē oſfenſā feci tibi fili mi. Propter quāgͦ cauſam receſſiſti a me. O fili mine tardes venire ad me. Nunqͣꝫ exquo natus es ſine te fui comedi vl̓dormiui: niſi nunc ſolūmodo: ſinete āt ſum: ⁊ neſcio qual̓r hoc factūſit. Et ſcis qꝛ tu es ſpes mea: vitamea: ⁊ om̄e bonū meū: ⁊ ſine te nōpoſſum eſſe. Indica mihi ergo vbinunc es: ⁊ quō valeā te inuenire:Talibꝰ ⁊ ſil̓ibꝰ dictis mater ꝑ ſe totam noctē anguſtiabat ſuꝑ dilectofilio ſuo. Mane ꝟo ſequēti domūexeuntes querebāt eū ꝑ circūſtantia loca. Nam ꝑ plures vias patebat reditus: ſicut qͥ de ſenis velletire piſas: ire poſſet ꝑ podiū bonitiꝑ collē aliaqꝫ loca. Magne igit̉ ſequēti circūeundo ibat ꝑ alias viasquerētes eum inter cognatos ⁊ notos. Quo tunc etiā nō inuēto mater quaſi ſine ſpe anxiebat̉ nec poterat ꝯſolari. Tertio die redeūtes inhirl̓m inuener̄t eū in templo ſedētē in medio doctoꝝ. Tunc ip̄a quaſi reuiuiſcēs exhilarata genuflexit:⁊ cū lachrymis gr̄as egit. Puer ātvidēs matrē venit ad eam: quē ip̄ainter brachia ſuſcipiēs: ſtringēſqꝫ⁊ deoſculās dulciter: ponit vultūad vultū: ⁊ eum in gremio ſuo aliqͣntulū repoſuit: ⁊ ſic cū eo requieuit. Neqꝫ em̄ tunc loqͥ pre temeritudine potuiſſet. Poſtea reſpicienseū dixit ei. Fili qͥd feciſti nobis ſic:Ego ⁊ pr̄ tuus dolētes querebamꝰte. At ille dixit. Quid eſt ꝙ me q̄rebatis? Neſciebatis qꝛ in his q̄ patris mei ſunt: oportet me eſſe. At illi nō intellexer̄t. Dixit gͦ illi materUolo ꝙ redeamꝰ in domū noſtrāNonne vis venire nobiſcū? At illern̄dit. Ego faciā qd̓ placuerit vob̓.Et redijt cū eis Nazareth. Uidiſtigͦ afflictionē matris in dicto negocio. Sꝫ qͥd fecit ille puer in illo triduo. Cōſpice eū ⁊ attende quō ſe recumbit ad hoſpitale paupeꝝ: cū verecundia ſe petit hoſpitari. Tuncibidē comedit puer Ieſus cū pauperibꝰ. Conſpice etiā eū ſedentē inter doctores vultū placito ſapiēti⁊ reuerēti: ⁊ audiebat ⁊ interrogabat eos quaſi ignorās: qd̓ ex humilitate faciebat: ⁊ ne ip̄i verecunda.rent̉ ſuꝑ mirabilibꝰ reſponſis eiusPotes aūt in predictis tria ꝯſiderare valde notabilia. Primū eſt ꝙqͥ vult deo adherere nō debet interꝯſanguineos ꝯuerſari: ſꝫ ab eis recedere. Nonne puer Ieſus dimiſitdulciſſimā matrē cū patris oꝑbꝰintendere voluit: Et poſtea queſitus inter cognatos ⁊ notos n̄ fuitinuētus. Scd̓m ꝙ qͥ ſpū viuit nōmiret̉ ſi aliqn̄ mēte arida remanēte videt̉ ſicut derelictū ſe eſſe a decū hoc etiā matri xp̄i ꝯtigerit. Nōgͦ mēte tabeſcat. ſꝫ diligēter eū querat ꝑ ꝯtinuū exercitiū ſpūs in ſacrꝭmeditatiōibꝰ: in bonis operibꝰ ꝑſiſtendo: ⁊ reinueniet eū. Tertiū eſt:ꝙ nō debꝫ eſſe qͥs ꝓprij ſenſus autꝓprij voluntatis. Nam cū dn̄s Ieſus dixiſſet ꝙ oportebat eū patrisoperibꝰ intendere: mutauit ꝯſiliūſequēdo voluntatē matris: ⁊ receſit cū ea ⁊ cū nutricio ſuo Ioſeph:et erat ſubditus eis. In quo mirari potes eius humilitatē. Hec ſūtde textu Anſelmi. Ex hinc em̄: id ē
