¶ Ca. XV Fo. XV Nunqͥd eſt h̓ filius fabri: ⁊ ſil̓ia exi naniuit gͦ ſemetip̄m: forma ſerui accipiēs nō cuiuſqͣꝫ ſerui: ſꝫ inutilis per abiectā ꝯuerſionē. Conſide ra oēs actus eius tam p̄teritos qͣꝫ futuros: ⁊ ſꝑ inuenies qd̓ in eis relucet humilitas: ſemꝑ em̄ eā ſerua uit vſqꝫ ad mortē: ⁊ etiā poſt mortē ſicut patet: qꝛ in fine diſcipuloꝝ pedes lauit: ⁊ crucis patibulū ſuſtinuit. Poſt reſurrectionē glorioſus vocat diſcipulos ſuos fratres Un̄ dixit Magdalene. Uade difratribꝰ meis Aſcendo ad patrē ⁊cͣ Et paulo poſt. Saule ſaule qͥd me ꝑſequeris? Et in die iudicij dicet. Quādiu feciſtis vni ex fratribꝰ me is minimis mihi feciſtis. Nō ſine cauſa hāc virtutē tm̄ amauit: ſciēbat eī ꝙ ſicut initiū oīs pctī eſt ſuperbia. ſic humilitas eſt fundamētū oīs boni. Sine hoc fundamēto fruſtra fit edificiū. Unde nec d̓ vir ginitate: nec de pauꝑtate: nec d̓ ali qua virtute vel opere ſine humilitate ꝯfidas. Qualiter āt poſſit acquiri on̄dit hic dn̄s: qꝛ ꝑ ſui vilificationē in oculis tuis ⁊ alioꝝ: ⁊ ꝑ exercitiū humiliū opeꝝ. Sic eī dicit beatus Bern̄. Qui vult habere humilitatē: oportet ꝙ precedat hu miliatio: ſicut patiētia precedit pacē: ⁊ lectio ſcientiā. Cum gͦ te humi liari videris: habeas hoc ſignū in bonū: qꝛ augmentū eſt gr̄e ꝓpinqͣntis. At paꝝ eſt cū ꝑ ſeip̄m nō humi liat d̓s: ſi tunc libēter accipimus: ſi nō qn̄ per aliū hoc facit ſimiliter ſapiamus. Sꝫ redeamus ad intu endū vitā ⁊ actus dn̄i Ieſu ſpeculi noſtri ſicut eſt principale ꝓpoſitū noſtrū. Conſidera igit̉ illā familiā ſuꝑ oēs benedictā: paruā: ſꝫ valde excellentē arte lignaria: Dn̄a vero colo ac acu ac opere textrino laborabat ⁊ faciebat alia domus obſequia q̄ multa ſunt. Parabat victū ſponſo ⁊ filio: ⁊ hmōi expedientia: nō em̄ habebat ſeruiente. Compatere igit̉ ſibi quā ſic ꝓprijs manibꝰ laborare oportet ⁊ operari. Cōpatere etiā dn̄o Ieſu: qꝛ ip̄e eam iuua bat fideliter: ⁊ laborabat in his q̄ poterat. Uenit eī vt dicit miniſtra re ⁊ nō miniſtrari. Nōne gͦ in menſa ponēda in cubilibꝰ aptandis et alijs ſecretioribꝰ domus ſeruitijs eā iuuabat. Intuere igit̉ bene eum obſequia humilia facientē: ⁊ etiaꝫ dn̄am et adiuua eos familiariter. Conſpice quō ip̄i tres ad vnā men ſulā ſunt comedētes ſil̓: nō lautas aut exquiſitas cenas: ſꝫ ſobrias ſu mētes. Et poſtea qͣliter colloquūt̉ adinuice nō inania ⁊ ocioſa verba ſꝫ ſpūſancto ⁊ ſapīa plena: nec minus reficiunt̉ mente qͣꝫ corpore. Et quō poſt aliquā recreatiōeꝫ ad or̄o nē ſe ꝯuertūt in cubilibꝰ ſuis. Non em̄ erat eis domus ampla ſꝫ parca. Meditare gͦ ꝙ habebāt tria cu bilia in aliqua camerula.ſ. vnū qͥli bet eoꝝ. Et intuere dn̄m Ieſum ſu per vnū in or̄one in ſero ſe cōponē tem per ſingulas noctes longiſſimi tꝑis ſpacio ſic humil̓r: ſic vniuerſal̓r: ſicut vnus alius pauꝑculus de ppl̓o: ſic etiā ꝑſeuerāter quo libet ſero reſpicias eū in hoc ſtrato O d̓s abſcōdite quare ſic affligebas corpꝰ tuū innocētiſſimū. vniqͥ ppe noctis peregrinatio debebat ſufficere ad totiꝰ mūdi redemptio nem. Amor ad hocte impulit īmēſus vehemēter dolebas ꝓ oue perdita tuis humerꝭ ad celeſtia repor3
