Ca. XV Ad altiſſimū em̄ gradū mihi ꝑueniſſe videt̉ ac difficilimū: qͥ ad hoc ꝑuenit corde ⁊ aīo: vere nō ficte ita ſe vincit ⁊ dn̄at̉ aīo ſuo: ⁊ ſuꝑbo ſu percilio carnis ſue qd̓ nolit reputa ri: ſed ſꝑ ſperni vt abiectus ⁊ vilis. Maius eſt hoc qͣꝫ vicere vrbes: iu xta ſnīaꝫ Salomonis dicētꝭ. Me lior eſt patiens viro forti: ⁊ qͥ dn̄at̉ aīo ſuo expugnator ē vrbiū. Quouſqꝫ igit̉ ꝑuenias ad hunc gradū: nil tibi videaris feciſſe. Nā cum in veritate oēs ſumus inutiles: etiaꝫ cū bn̄fecerimus iuxta verbū dn̄i: qͦ uſqꝫ in hunc abiectōis gradū pue nimus nōdum in veritate ſumus: ſꝫ in vanitate ꝯſiſtimus ⁊ ambula mꝰ. Qd̓ etiā apl̓s manifeſte on̄dit dicens. Qui ſe exiſtimat aliqͥd eſſe cū nihil ſit: ip̄e ſe ſeducit. Si igit̉ q̄ ras: qͣre ſic fecit dn̄s ieſus. Rn̄deo tibi ꝙ nō indigebat: ſꝫ vt nos īſtru eret. vn̄ ſi nō eſſe aliquā dicimꝰ: inexcuſabiles ſumus. Aboīabile ꝓrſus ē ſi erigit vermiculus ⁊ vermiū eſca futurꝰ: vbi ſic ſe humiliās abiecit maieſtatis. Si āt alicui abſui dū videat̉: ꝙ ſic inutiliter vixit: aut ꝙ euāgeliſte ml̓ta omiſer̄t: ⁊ ſil̓ia dicat. Rn̄deri p̄t ꝙ nō erat inutile tāte virtutis exercitiū p̄bere ⁊ face re: īmo erat viliſſimū ⁊ oīm ꝟtutū rectū ⁊ ſtabile fundamentū. Hoc etiā ex verbis ip̄ius dn̄i in euāgelio Ioh̓is habet̉. Cū venerit paraclitus quē ego mittā vobis a patre ſpm̄ veritatis qͥ a pr̄e ꝓcedit: ille te ſtimoniū ꝑhibebit de me: ⁊ vos teſtimoniū ꝑhibebitꝭ: qꝛ ab initio.ſ. p̄dicatōis mecū eſtis. Et Petrus ī lectiōe btī Mathie dixit. Oportet ex his viris qͥ nobiſcū ꝯuerſati ſūt in oī tꝑe: qͦ intrauit inter nos dn̄s ieſus incipiēs a baptiſmate ioh̓is Tunc āt erat Ieſus qͣſi annoꝝ triginta. Sꝫ necip̄e Ioh̓es precurſor eius fuiſſet: ſi dn̄s Ieſus eo pͥus p̄ dicaſſet. Itē ſi pͥus incepiſſet quō notus nō fuit in tot annis a vicinis qͥ dicebāt. Nōne hic eſt filiꝰ fabri: cū poſtea paruo tꝑe filius vocaret̉ Dauid: etiā a cecis. Si gͦ citius incepiſſet: aut aliqͣ notabilia feciſſet: ſcripta eſſent aūt ſaltē aliqͣ ex eis: nec toto ſic oēs euāgeliſte ta cuiſſent. Hoc āt qd̓ dico videt̉ bea tus Bernar. ſentire vt infra dicet̉. Quocūqꝫ āt modo ſe habeat veritas: ego ſic meditaripiū ⁊ valde vti le puto. Fabricabat āt dn̄s Ieſus ſic faciēdo gladiū hūilitatis vt ſibi fuerat dictū ꝑ ꝓpherā Accīgere gla dio tuo ſuꝑ femur tuū potētiſſime Nullo qͥppe decētius qͣꝫ gladio hu militatis deceat ſuꝑbum aduerſariuꝫ iugulari. Nam gladio ſue potentie vl̓ magnitudinis nō legi ꝙ fuerit vſus: ſꝫ potiꝰ ꝯtrariū. Pro illo em̄ tꝑe quo eo maxīe indiguiſſet.ſ. tꝑe paſſiōis: idē ꝓpheta ꝯque ſtus eſt ad deum patrē ꝓ filio ſuo dicēs. Auertiſti adiutorium gladij eius: ⁊ nō es auxiliatus ei in bello Prius cepit facere qͣꝫ docere. Dicturus em̄ erat. Diſcite a me qꝛ mi tis ſum ⁊ humil̓ corde. Hoc gͦ primo facere voluit ⁊ nō ficte: ſꝫ ex cor de. Non em̄ poterat in eum cadere ſimulatio: ſed in tm̄ ſe fundauit in humilitate vilitate ⁊ abiectōe: ⁊ ſic ſe in ꝯſpectum oīm anihilauit: ꝙ etiā poſtqͣꝫ predicare cepit: ⁊ loqui altiſſima ⁊ diuina: ⁊ facere etiā mirabilia ⁊ magnifica opera nō repu tabāt eum: ſed vilipendebāt ⁊ deri debāt eum dicētes: Quis eſt hic
