Seite
Ca. XXVII ⁊ XXVIII Fo. XXI ⁊ qꝛ d̓s viſitauit plebē ſuā. In ꝯfi­deratiōibꝰ recurre vt prius. De puella ſuſcitata ⁊ mar­tha liberata. Math. ix. Ma­ci. v. Luce. viij. Ca. XXVII D petitionē cuiuſdā princi­pis ibat dn̄s Ieſus cū eo: ad ſaluandā filiā ſuā. Cū gͦ turba magna iret cū eo: quedā mu­lier grauiter infirma: que d̓r fuiſſe Martha ſoror Marie Magdale ne: erat inter eos q̄ dicebat intra ſe Si tetigero tm̄ fimbriā veſtimenti eiꝰ ſalua ero ⁊ timide appropinq̄ns tetigit ⁊ liberata eſt. Dixit āt dn̄s. Quis me tetigit. Uide patientiā: qꝛ ſepe cōprimebat̉ a turbis q̄ vole bant ei appropinquare. Ip̄e aūt ſci­ebat qͥd dicebat: ⁊ tn̄ dixit: Tetigit me aliqͥs. Ego ſenſi virtutē de me exiſſe. Tunc Martha vidēs ꝙ nō latuit eum: reuerēter acceſſit ad eū ⁊ corā oībꝰ ob quā cauſam tetigit dixit: ⁊ negocium publicauit. Dn̄s aūt libēter curauit eā: a qua ip̄e ml̓ tam familiaritateꝫ poſtea habuit. Tunc dixit. Uade: fides tua te ſal­uā fecit. In hoc ergo miraculo ha bes fidei cōmendationē. Habes etiā ꝙ dn̄s vult miracula eſſe no­ta ꝓpter vtilitatē cōmunē: ſed quā­tum erat in ſe ꝓpter humilitate ab­ſcōdebat: vt habes hic. Qd̓ em̄ fe­cerat diuina poteſtate: fidei illiꝰ a­tribuebat. Habes etiā hoc qd̓ eſt notabile ad humilitatis cuſtodiā. Sicut beatus Bernardus intro­duxit hoc mō. Quilibet dn̄o perfe­cte ſeruiēs p̄t dici fimbria: pars ex­trema veſtimēti dn̄i ꝓpter ſuā hu­milē reputationē. Qui ergo ad tm̄ ſtatum peruenerit: ꝙ ſe ſciat a dn̄o exaudiri in liberādis infirmis: pro pter hoc nō extollat̉: nec ſibi attri­buat: qꝛ nō ip̄e ſed dn̄s facit. Quā uis em̄ Martha tangeret fimbriā ⁊ ad eius tactū liberari ꝯfideret ſic tetigit: Nec tn̄ a fimbria: ſed a dn̄o virtus liberatiōis proceſſit. Unde ip̄e dixit. Senſi virtutē d̓ me exiſſe Nota igit̉ hic bene: ⁊ nil imperpe­tuū tibi attribuas: qꝛ totū eſt a deo Tandē dn̄s Ieſus iuit ad domuꝫ iſtius pͥncipis ⁊ inuentā filiā mor­tuā ſuſcitauit. Nam aſcendens in domū duxit ſecū Petrū Iacobū ⁊ Iohannē: ⁊ patrē ⁊ matre puelle: ⁊ inuenit eos flentes: ⁊ dixit eis. Re cedite nō eſt mortua puella: ſꝫ dor­mit. Et quidā deridebant eū: ſcien tes qꝛ mortua eſt. Et eiecta turba: intrauit ad eā ⁊ tetigit manū eius dicens. Tabitacumi: id eſt puella: tibi dico ſurge. Que ſtatim ſurre­xit ⁊ iuſſit illi dare manducare. Et exijt fama hec per vniuerſam terrā illa. Hic nota patientiā illam quō vilipendabat̉ tam alta maieſtas: ⁊ ſimilia vt ſupra. De ꝯuerſiōe Marie magda lene. Lu. vij. Ca. XXVIII Urialis dn̄s inuitatus q̄­dam die a Symone lepro­ſo: iuit ad prandiū cum eo: qd̓ ſacere ſolitus erat: tū ex ſua cu­rialitate: tum ex benignitate ⁊ zelo quē habebat ad ſaluadas aīas pro quibꝰ de celo deſcenderat. Come­dendo em̄ cum hoībus ⁊ ꝯuerſan do cū eis ad amorē ſui eos trahe­bat: etiā amore paupertatis. Nam ip̄e pauperrimus erat: ⁊ de mūdi huius ſubſtātia nihil pro ſe ⁊ ſuis ſupererat. Humiliter ergo ⁊ cū gra­