¶ Ca. XXXI. Si ergo adinuicē comparas excel lentiā ⁊ dignitatē Iohānis: ⁊ profunditatē ſceleꝝ eoꝝ qui eum occi derūt: merito habebis materiā ſtu pendi ⁊ murmurādi: ſi fas ſit dicere: etiā ꝯtra deū. Nam ad hunc ta lem ⁊ tantū mittit̉ ſpiculator: collum parat humiliter: genuflectit: ⁊ deo gratias agens: ponit ſacratiſſimū caput ſuper aliquo trunco vel lapide: ⁊ patiēterictus ſuſtinet quouſqꝫ totaliter abſcindat̉. Ecce quomo vadit Iohannes amicus dn̄i Ieſu ⁊ ꝯſanguineus: deiqꝫ ma ximus ſecretariꝰ. Uere nobis magna ꝯfuſio eſt ſi patientiā in quibꝰ cunqꝫ aduerſitatibꝰ nō habemus. Iohānes innocēs mortē talem ſu ſtinuit patiēter: ⁊ nos plerūqꝫ peccatis aggrauati: ⁊ ira dei digni: nō poſſumus etiā paruas iniurias et grauamina tolerare: īmo plerūqꝫ nec verba. Dn̄s aūt Ieſus tunc erat in partibꝰ illis Iudee: ſed nō in terra illa. Cum aūt mors Iohānis ei fuiſſet nunciata: fleuit pius dn̄s pugilē ſuū ⁊ ꝯſobrinū: fleuerūt ⁊ diſcipuli eius cū eo: fleuit ⁊ beata vir go: que ipſum natū de terra leuauit ⁊ tenere dilexit. Sed dn̄s conſolabat̉ matrē ſuam. Ipſa vero dicebat. Fili quare nō defendiſti euꝫ ne ſic moreret̉: Et dn̄s ad eā. Reuerenda mater nō expediebat ei ta lis defenſio. Nam ip̄e pro pr̄e meo mortuus eſt: ⁊ pro defenſiōe ſue iu ſticie. Cito auteꝫ erit in ſua gloria. Ipſe em̄ pater nō intendit defende re ſuos tali modo in hoc mūdo: qꝛ nō ſūt diutius in eo moraturi: nec eoꝝ patria hic eſt: ſed in celis. Iohānes eſt ſolutꝰ a vinculis corporis: nec eſt vis in mūdo moriendi. Seuit hoſtis in eū quantū potuit ſed ipſe cū patre meo regnabit ineternū. Conſoleris mater chariſſima: quia Iohāni ſemper erit bene Poſtea vero lapſis aliqͥbꝰ diebꝰ di ſceſſit dn̄s Ieſus de partibꝰ illis: ⁊ redijt in galileā. Tunc aūt predictꝭ oībꝰ te preſentē exhibeas: ⁊ ea mediteris deuote quocūqꝫ ierit domi nus Ieſus ſequeris. ¶ De locutione dn̄i cum ſamaritana ad puteū. Iohan nis. iiij. Ca. XXXI Um dn̄s Ieſus d̓ iudea in galileā rediret: q̄ eſt via vigiti miliarioꝝ ⁊ ampliꝰ vt dixi tibi pluries: ⁊ trāſiret ꝑ ſamariā fatigatꝰ eſt exitinere. Cōſpice nunc pro deo hic quō fatigatus eſt: ⁊ dorē emittēs plane incedit. Sepe fatigatus eſt: ⁊ tota vita ſua laborioſa fuit. Poſuit gͦ ſe dn̄s ad ſedē dum ſuꝑ quendā puteū ⁊ quieſcebat: diſcipuli āt iuerūt ad querendos cibos in ciuitatē. Uenit gͦ mu lier quedā que vocabat̉ Lucia proaqua ad puteū. Dn̄s aūt Ieſus ce pit loqui cū ea: ⁊ de magnis factis tractare ⁊ ſeip̄m eidē manifeſtare De qͥbꝰ autē cū ea loquebat̉: ⁊ qua liter diſcipuli redier̄t: ⁊ qualiter ad verbū mulierꝭ ciuitas venit obuiā ei: ⁊ qͣliter ip̄e cū eis ſtetit: iuit: diſceſſit: nō intēdo referre. Plana eſt em̄ euāgelica hyſtoria lege ip̄am: ⁊ ip̄m dn̄m aſpice ī actibꝰ ſupͣdictis: Ex ip̄a hyſtoria q̄dā pulcra ⁊ vtilia nota ꝓpt̓ hūilitatē dn̄i ieſu: tū qꝛ ſo lus remāſit humil̓ dn̄s: diſcipulis āt eūtibꝰ ꝯfidēteī ſe hēbāt ad eū: tū ēt qꝛ cū illa ml̓r culaola d̓ magniſ loqͥbat̉: ſic ⁊ ſic tractabat hūil̓r ac
