¶ Ca. II ⁊ III ⁊ curialitatē eius diligenter: ⁊ ꝯſidera hic d̓ virtute fidei ⁊ oratiōis: ⁊ quō oratōis īportunitas nō diſpli cet: īmo placet. Simile habuiſti ſu pra de chananea. Et ip̄e docet in hͦ capl̓o: ꝙ oportet orare ſemꝑ et nō deficere: dans exemplū de iudice a qͦ vidua ex importunitate petendi impetrauit qd̓ petebat. Alibi etiaꝫ dat exemplū d̓ eo qͥ de nocte cōmo dauit panes ex importunitate petendi. Etem̄ ꝑſeuerātibꝰ in petitōe facit dn̄s quicqͥd petierit debite ac iuſte: adeo vt dicat dn̄s ſingulis. Quid vis vt faciā tibi ⁊ facit: īmo etiā plus ſepiſſime qͣꝫ petit̉: ⁊ qͣꝫ hō audeat petere. Exemplū in Zacheo de qͦ infra ꝓxime dicet̉. Igit̉ habeas ꝓ ꝯſtanti: ꝙ quicqͥd fideliter et ꝑſeuerāterpetieris a dn̄o obtineb̓. Nec verecundari debes: ſicut nec iſte cecus: nec chananea: nec eacheus verecundati ſunt petere gratias: ⁊ eas obtinuer̄t. Sic nec nos verecundari debemus deo ſeruire ⁊ pctm̄ deponere: gr̄aſqꝫ nobis neceſſarias poſtulare. Habere nāqꝫ pudorē ⁊ verecundiā: ad virtutem qn̄qꝫ pertinet: qn̄qꝫ etiā ad magnū pctm̄. Eſt eī pudor adducēs pctm̄: ⁊ eſt pudor adducēs gloriā: que in huius ceci ꝯſideratiōe veniunt: potes ꝯſiderare de duobꝰ alijs cecis tunc a dn̄o illuīatis qn̄ exijt de hie rico. Iſte fuit ante ingreſſum illuminatus. De illis āt d̓r Matthei xx. ⁊ Marci. x. vbi ponit nomē vniꝰ Nam eodē mō clamauer̄t vt iſte ⁊ rn̄ſum ſic: ꝙ a dn̄o lumē receper̄t. ¶ Qualiter dominus intra uit domū Zachei. Luce. xix. ¶ Capitulū. L. I Um dn̄s ingredieret̉ ciuitatē hierico ⁊ ambularet ꝑ eā. Zacheus p̓nceps publicanoꝝ h̓ audiēs ⁊ deſiderās eū videre: nec valēs ꝓpter multitudinē turbe: aſcendit in arborē ſiccomoꝝ vt ita poſſet videre eū. Ieſus āt co gnoſcēs ⁊ acceptans fidē eius ⁊ de ſideriū dixit: Zachee feſtinās deſcē de: qꝛ hodie in domo tua oportet me manere. Tunc ille deſcendit cū gaudio magno: ⁊ cuꝫ reuerētia ſuſcepit eū: ⁊ ei ꝯuiuiū preꝑauit. Uidiſti curialitatē dn̄i Ieſu Plus de dit Zacheo qͣꝫ ille deſideraſſet: dedit em̄ ſeip̄m. qd̓ ille petere nō fuiſ ſet auſus. Hic habes d̓ ꝟtute oratiōis. Nam deſideriū magnū: ⁊ nō vox magna eſt or̄o. Unde ꝓpheta. Deſideriū paupeꝝ exaudiuit dn̄s preparationē cordis eoꝝ audiuit auris tua. Et Moyſi dixit dominꝰ Quid clamas ad me: cuꝫ ip̄e tunc ore taceret: ⁊ corde loqueret̉. Conſpice igit̉ dn̄m ſedente ⁊ comedentē cum illis pctōribꝰ. Poſuit ſe in medio menſe cuꝫ Zacheo: ⁊ aliquē ex illis honoratis poſuit in capite: familiariter ⁊ domeſtice loquebat̉ cū illis: vt eos ad ſe attraheret. Cō ſpice etiā diſcipulos libenter cum pctōribꝰ eiſdē ꝯuerſantes: colloq̄n tes cū eis: ⁊ eos ad oꝑa bona ꝯfortantes et ꝯuertentes. Sciebat em̄ voluntatē eſſe magiſtri ſui: ⁊ ſalutē illoꝝ cupiebāt. De ceco a natiuitate illu minato a domino. Iohannis. ix. ¶ Ca. LII. Um dn̄s Ieſus tranſiret ꝑ hieruſalē: vidit cecū a natiuitate: cui nomen d̓r fuiſſe
