¶ Ca. IIII ⁊ IIIII Fo. XXXI Cedonius et inclinans ſe humiliter dn̄s fecit lutū d̓ ſputo: ⁊ liniuit oculos eius: mittēs eum ad natatoria ſyloe vt lauaret. Iuit ille cecus ⁊ lauit oculos ſuos ⁊ lumē re cepit Iſtud miraculū fuit ſolenniter examinatū ab illis maliuol̓: et ceſſit in ꝯfuſionē illoꝝ. Uide hyſto riā euangelij: qꝛ ſatis plana ⁊ pulcra eſt. In predictis ꝯſpice dn̄m vt ſupra. Cōſidera etiā qͣꝫ magna fuit ceci gratitudo: qꝛ ꝯſtanter ⁊ vtiliter defendit partē dn̄i Ieſu: etiā cōtra pͥncipes ⁊ maiores iudeoꝝ: nec in vno ꝟbo pepercit eis: cū tn̄ adhuc dn̄m Ieſum nō vidiſſet. Multuꝫ eſt em̄ cōmendabilis virtus gratitudinis ⁊ deo accepta: ⁊ deteſtabile vitiū ingratitudinis. De qͦ materia Bern̄. Diſce ad ſingula dona gratias agere deo. Diligēter inqͥt cōſidera q̄ tibi apponunt̉ ne dona dei gratiarūactōe fruſtrent̉: nō grādia: nō media circa: nō puſilla. De niqꝫ iubemur colligere fragmenta vt nō pereant.i. nec minima beneficia obliuiſci. Nunqͥd nō petijt qd̓ nō donat̉ ingrato. Ingratitudo ē inimica anīe: exinanitio meritoꝝ: virtutū diſperſio: bonoꝝ perditio. Ingratitudo eſt ventus vrens: exſiccans ſibi fontē pietatis: rorem miſcd̓ie: fluentia gratiaꝝ. ¶ Quomō abſcondit ſe Ie ſus exiens de templo quando iudei voluerunt eum lapidare. Ioh̓. viij. Ca. L. III Ece incipiunt myſteria paſ ſionis dn̄i Ieſu. Dum igit̉ dn̄s Ieſus quadā vice predicaret in templo ⁊ doceret: diceret qꝫ inter alia. Si qͥs ſermonē meū ſeruauerit mortē nō videbit ineter num. Iudeis inter alia rn̄dentibꝰ. An tu es maior pr̄e noſtro abbraā: qͥ mortuꝰ ē. Dixit dn̄s. Anteqͣꝫ fie ret Abraā ego ſum. Ex quo verbo ſumētes occaſionē quaſi impoſſibile vel mendaciū loqueret̉: tuler̄t lapides vt lapidarēt eum. Ip̄e vero abſcondit ſe ⁊ exiuit de templo. Nunqͥd em̄ venerat hora paſſiōis ſue: Cōſpice igit̉ bene cū dolore ve hemēti: quō dn̄s oīm ſic vilipenda bat̉ ab ill̓ nequiſſimis ẜuis: ⁊ quō volēs eoꝝ nequicie cedere: abſcon dit ſe in aliquo loco templi poſt ali quā columnā: vl̓ inter aliquas ꝑſonas Intuere etiā ſuos diſcipl̓os meſto ⁊ inclinato capite tāqͣꝫ imbe cilles ⁊ debiles recedētes. Quomodo alia vice iudei voluerūt lapidare dn̄m Ieſum. Iohā. x. ¶ Ca. L. LIII. Um quādā alia vice in feſto encenioꝝ ⁊ dedicatiōis tēpli. Ieſus eſſet in porticuSalomonis: putauer̄t eum lapidare illi lupi rapaces: cum furore maxīo ſtridētes dentibꝰ dicentes. Quouſqꝫ aīas noſtras tollis: ſi tu es chriſtus: dic nobis palā. At mi tiſſimus agnus dixit eis humil̓r. Loquor vobis ⁊ nō creditis. Ope ra que ego facio in noīe patris mei hec teſtimoniū ꝑhibēt d̓ me. Cogita qͣꝫ benigne loqͥbat̉ eis: illi aūt fu rioſe caninis latratibus perſtrepe bant. Tandē nō potuer̄t occultare venenū cordis ſui: Acceper̄t ergo iudei lapides: ſꝫ ip̄e blando ſermone lequebat̉ eis dicens. Ml̓ta bona opera oſtendi vobis: ꝓpter q̄ vultis me lapidare: ⁊ inter alia di
