La. LVI ⁊ LVII Fo. XXXII. ga dn̄m Ieſum: nolebāt ei ꝙ fetor tāgeret nares eiꝰ. Tūc dn̄s fecit la pidē leuari. Quo facto: ip̄e eleuātꝭ ocul̓ in celū dixit. Gratias tibi ago pr̄ qꝛ audiſti me. Ego ꝟo ſciebā qꝛ ſꝑ me audis: ſꝫ ꝓpt̓ iſtos dico: vt ſciant qꝛ tu me miſiſti. Aſpice ip̄ꝫ orātē ſic: ⁊ ꝯſidera zelū eiꝰ ad ſalutē aīa rum. Dein̄ clamauit dicēs: Lazare veni foras. Et ſtatī reuixit: ⁊ exijt foras: ligatꝰ tn̄ ſic̄ fuerat ſepultꝰ. Di ſcipuli ꝟo ad dn̄i preceptū ſoluer̄t eū: qͥ ſolutus ip̄e ⁊ ſorores ſue genua flectētes gr̄as egerūt ei d̓ tato beneficio: ⁊ duxer̄t eū ad domū ſuā Stupebāt aūt qͥ ibi fuerāt ⁊ videbāt: ⁊ diuulgatū eſt hͦ miraculū: et multitudo magna d̓ hirl̓m ⁊ alijs ꝑtibꝰ vener̄t ad videndū Lazaꝝ. Et pͥncipes iudeoꝝ ſe ꝯfuſos vidētes ip̄m occidēdo cogitauer̄t. ¶ De maledictione ficus. Matthei. xxi. ¶ Ca. LVI Uāuis ẜm fidē imaginarie maledictio ficus: ⁊ pn̄tatio adultere in tēplo fuiſſe credant̉ poſt aduentū dn̄i in hirl̓m ſu ꝑ aſellū: qꝛ tn̄ videt̉ nil poſt ip̄m ad uentū meditari. niſi de ſua cena et paſſiōe: ⁊ eaꝝ circūſtantijs: iō cogitaui iſta duo hic ponere. Cū gͦ dn̄s illic vadēs verſus hirl̓m: eſuriēs: vidit ficū ornatā ⁊ pulcrā de folijs eiqꝫ appropinqͣns nō inueniret ficus: maledixit ei: ⁊ ſtatī aruit ita vt mirarent̉ diſcipuli. Cōſpice igit̉ eū ⁊ diſcipulos in p̄dictꝭ iuxta formā generalē p̄dictā. Conſidera etiā: qꝛ hͦ myſtice factū eſt a dn̄o: cū ſciret tꝑs nō eſſe ficuū. Per talē aūt arborē virentē folijs: fructibꝰ ꝟo carentē: intelligi pn̄t verboſi: loquaces ſine oꝑibꝰ: necnō hypocrite: ⁊ ſi mulatores: qͥ exteriorē apparentiā hn̄tes: vacui ſt̓ ⁊ infructuoſi. ¶ De muliere in adulterio depreheuſa. Iohnnis. viij. Cap̄. LVII Igilabant in malicijs ſuis peſſimi pͥncipes ⁊ phariſei ꝯtra dn̄m Ieſum: ⁊ ſolicite ꝑtractabāt quō eum per aſtutias ⁊ fallacias vincerent. ⁊ notabilē populo redderent. Sꝫ retorquebant̉ in eos eoꝝ ſagitte. Cum igit̉ quedā mulier in adulterio deprehenſa eſſet: ⁊ ẜm legē deberet lapidari: adduxerūt eam ad Ieſum in templo querentes. qͥd de ea faciendū eſſet: quaſi volētes eū ponere in perplexitate: vt ſi legē ſeruandā diceret: d̓ īpietate argueret̉. ſi ꝟo miẜeri d̓cerneret d̓ īiuſticia notaret̉. ſapiēs āt dn̄s retia cognoſcens ⁊ declinare ſciens: inclinauit ſe humiliter: ⁊ di gito ſcribebat ī terra. Et vt dic̄ Cri ſoſtomus ſcribebat peccata eorū: erat illa ſcriptura tante virtutis et auctoritatis ꝙ quilibet eoꝝ cogno ſcebat peccata ſua. Pominus aūt ſe erigens dixit. Qui ſine peccato eſt veſtrū: primus in eam lapidem mittat. Et iteꝝ ſe inclinabat curia lis dominus: etiam pro emulis ſu is ⁊ aduerſarijs ne ſcilicet verecundarentur. Et ſic omnes illi receſſerunt ⁊ euanuerunt ab oculis eius. Mulierem auteꝫ admonitam: ne amplius peccaret: licentiauit. Con ſpice igitur bene ipſum in om̄ibus predictis verbis ⁊ factis. ¶ De conſpiratione iudeorum contra dominū: ⁊ de fu ga eiꝰ. Ioh̓. xi. Ca. LVIII f 2
