¶ Ca. LV xerūt ei. Tu hō cū ſis: facis teip̄m deū. Uide eoꝝ inſaniā: ip̄i volebāt ſcire ſi eſſet xp̄s: ⁊ qꝛ verb̓ ⁊ operibꝰ ſe cōprobabat: volebāt eū lapida. re. Uere excecauerat eos malicia eoꝝ: nec aliquā excuſationē habere poſſunt: qͥn potuerint ⁊ debuerint credere dn̄m Ieſum eſſe filiū dei. Quia vero nec dū venerat hora eius: exiuit de manibꝰ eoꝝ ⁊ receſſit trans iordanē in loco vbi fue ratioh̓es baptiſans: qͥ diſtat a hie ruſalē per. xviij. miliaria: ⁊ ibi ſtetit cū diſcipul̓ ſuis. Cogitemꝰ igit̉ taꝫ ip̄m qͣꝫ diſcipl̓os recedere: ⁊ eis cō patiamur toto poſſe. De reſurrectione Lazari. Iohannis. xi. ¶ Ca. LV Reſens miraculū valde ce plebre: multūqꝫ ſolēne cū de uotiōe meditandū occurrit Ideo ſi nos attentos exhibeamus ac ſi pn̄tes fuiſſemꝰ in his q̄ dicta vl̓ facta fuer̄t: ⁊ libēter ꝯuerſemus cum domino Ieſu ⁊ diſcipulis ſu is: ⁊ cū iſta bn̄dicta familia ſic deo deuota ⁊ a dn̄o dilecta. ſcꝫ Lazaro Martha ⁊ Maria Magdalena. Languēte igit̉ Lazaro: ſorores eiꝰ q̄ familiariſſime dn̄o erāt: miſerūt ad eū ad locū ad quē receſſerat dicentes. Lazarꝰ frater nr̄ quē amās infirmat̉: ⁊ ampliꝰ nō dixer̄t: vel qꝛ ſufficiebat amāti ⁊ hene intelligēti vel qꝛ timebāt ip̄m ad ſe vocare cū ſcirēt maiores iudeoꝝ inſidiari ſibi ⁊ cupere mortē ſuā. Dn̄s aūt au dito nuncio ſoluit duos dies: ⁊ po ſtea inter alia dixit diſcipulis ſuis. Lazarꝰ amicꝰ nr̄ dormit ⁊cͣ. q̄re in euāgelio. Iteꝝ dixit Lazarus mor tuus ē: ⁊ gaudeo ꝓpt̓ vos vt ſciatꝭ qꝛ nō erā ibi. Un̄ mirabilē bonita tē ac dilectionē dn̄i circa diſcipl̓os Indigebāt adhuc maiori robore virtute. Un̄ ip̄e libēter oꝑabat̉ eo rū ꝓfectū. Redier̄t gͦ ⁊ vener̄t ꝓp bethaniā. Martha autē cū ſciuit: venit ei obuiā: ⁊ ꝓcidens ad pedes eiꝰ dixit. Dn̄e ſi fuiſſes hic frat̓meꝰ nō eēt mortuꝰ. Et dn̄s rn̄dit ꝙ ſur geret: ⁊ d̓ reſurrectiōe ml̓ta tractauer̄t. Poſtea mittit eā pro Maria quā ſingl̓ariter diligebat. Ip̄a ꝟo vt ſciuit feſtine ſurrexit: ⁊ venit ad eū: ⁊ ꝓcidēs verba ſil̓ia dixit. Dn̄s āt vidēs dilectā ſuā ſic afflictā lachrymoſā ⁊ deſolatā de fratre ſuo: nō potuit lachrymas ꝯtinere: ⁊ tūc lachrymatꝰ eſt. Cogitemꝰ ip̄m: ⁊ il las diſcipl̓as: ⁊ illos diſcipl̓os: an nō ⁊ ip̄i fuer̄t lachrymati. Poſt ali quā morā ſic cūctis plorātibꝰ dixit dn̄s. Ubi poſuiſtis eū? Ip̄e tn̄ bene ſciebat: ſꝫ more hūano loqͥbat̉. Tūc ille dixer̄t. Dn̄e veni ⁊ vide. Et duxer̄t eū ad ſepulcrū. Et venit cū ill̓ ꝯſolās eas. ꝓpe ꝟo ⁊ ſua pn̄tia ꝯſolabat̉ valde. Cūqꝫ ſic inciderēt: dicebat Magdalena. Dn̄e qͣl̓r fuit vob̓ ex qͦ receſſiſtis a nob̓: dolor fuit mihi d̓ vr̄o receſſu: ⁊ cū hic era tis: d̓ vr̄a mortē timebā: ⁊ nūc vos rediſſe gaudeo: ſꝫ ⁊ timeo de vob̓: ſcitis ei qͣꝫta machināt̉ aduerſum vos pͥncipes ⁊ maiores nr̄i: iō nō fuimus auſe mittere pro vobis vt veniretis: gaudeo quia veniſtis: ſꝫ rogo pro deo vt caueatis ab illis. Dn̄s aūt dixit. Nō timeatꝭ: qꝛ pr̄ ſu ꝑ his ꝓuidebit: ⁊ ſic colloq̄ndo vener̄t ad monumentū. Tunc iuſſit dn̄s ab eo leuari lapidē ſuperpoſitū: ſꝫ ꝯtendebat Martha dicens. Dn̄e iā fetet: qͣdriduanꝰ eſt. O d̓s vide amorē mirabilē iſtaꝝ ſoroꝝ er
