Seite
Ca. LXVII Fo. XL. re qͥd facere debeāt: alios ip̄m ſpo liare. Spoliatus autē ⁊ nudus eſt corā tota ml̓titudine etiā nunc ter tia vice. Renouant̉ fracture ꝓpter pānos ad carnē applicatos ⁊ adhe rentes. Nunc ꝯſpicit mater filij ſui ſic corpus tractari: dolore mentis affligit̉: ⁊ ſupra modū triſtat̉ cū ru bore: qꝛ eum videt totaliter nudū: qꝛ nec femoralia dimiſer̄t ei. Acce­lerat mater ⁊ approximat filio ⁊ am­plexat̉ ⁊ cingit eū velo capitis ſui. O in qͣꝫta amaritudine eſt aīa ſua. Nō credo ꝙ ei verbū dicere potue­rit: qͣꝫ libēter amplius iuuaret eum ſi poſſet: ſꝫ nō poterat eum iuuare: eripit̉ eī de manibꝰ ſuis furibunde ⁊ ducit̉ ad pedē crucis. Hic modū crucifixiōis diligēter attende. Po nunt̉ due ſcale: vna re trorſuꝫ: alia inbrachio ſiniſtro ſuper quas ma leatores aſcendūt cū clauis ⁊ mar­tellis. Ponit̉ alia parua ſcala a ꝑ te anteriori attingens vſqꝫ ad locū vbi pedes figi debebāt. Compelli­tur dn̄s Ieſus aſcendere crucē per paruā ſcalā. Ip̄e vero ſine rebellio ne ⁊ ꝯtraditiōe: humiliter facit qͥc­quid volunt. Cum igit̉ eſt in ſupe­riori gradū ꝑue ſcale vertit ad cru­cē renes aꝑit illa regalia brachia: expandit manus pulcerrimas ⁊ ex celſas eas porrigens crucifixoribꝰ ſuis. Aſpicit in celū ad patrē dicēs Ecce meip̄m vſqꝫ ad mortē humi­liaui vt voluiſti ꝓpter humani ge­neris amorē: placet accepto: et me pro eis offero qͦs mihi fratres eſſe voluiſti. Accepta igit̉ ⁊ tu ac deind̓ placabilis eſto eis mei amore ⁊ om nem veterē maculā abſterge ⁊ elon ga ab eis. Pro eis me offero. Qui autē poſt crucem eſt: accipit manū eius dexterā ⁊ eā cruci fortiter affi­git. Quo facto ille qui ex eius late­re ſiniſtro eſt: ſiniſtrā accipit manū trahit quātū poteſt: extendit ⁊ aliū clauū affigit percutit ⁊ infigit. De ſcenduntqꝫ poſt hec illi de ſcalis ⁊ remouent̉ om̄es ſcale: pendet dn̄s ex grauedine corporis deorſum tra hentis: ſolum clauis manibꝰ ⁊ nō pedibꝰ infixis ſuſtentatus. Nihilo minus occurrit alius qͥ per pedes quantū poteſt eum trahit: eo ſic ex­tracto: alius cōfigit ambos pedes duriſſimo clauo. Sunt qui credūt ꝙ hoc modo fuerit crucifixꝰ ſtan­te cruce in terra. Alij vero ꝙ cruce extēſa ſuꝑ terrā eū crucifixer̄t ⁊ poſt ea crucifixū eleuauer̄t ⁊ crucē fixer̄t ī terra. Quid ſi magis placet: aſpi ce quomō eū deſpicabiliter capiūt ip̄i ſicut ribaldū: ⁊ proſternunt eū ſuper crucē in terra: furibunde bra chia eius accipientes: ⁊ poſt violē tam extenſionē crucifigentes. Si­militer de pedibꝰ factū intuere: qͦs traxerunt quantū potuerunt. Ecce crucifixus eſt dn̄s Ieſus ſic in cru ce extenſus: ꝙ omnia oſſa eius di­numerari poſſent: ſicut per prophe tā cōquerit̉. Fluit vndiqꝫ ſanctiſſi­mus ſanguīs ex illis maximis ſciſ­ſuris. Sic coanguſtatꝰ eſt ꝙ ſe mo uere non poteſt niſi in capite. Illi tres claui ſuſtinent totū corporis pondus: dolores acerbiſſimos to­lerat: ⁊ vltra qͣꝫ dici vel cogitari poſ ſit affligit̉. Pendet inter latrones vndiqꝫ pene: vndiqꝫ obprobria: vn diqꝫ conuicia: nec adhuc ſic angu­ſtiato parcunt. Nam alij blaſphe­mant dicentes. Uach qui deſtruis templū dei ⁊ in triduo ⁊c̄. Alij di­cūt ſeip̄m ſaluū facere nō poteſt. ⁊ s 3