Ca. LXVII cum rubore reuerētia reueſtientē ac ſi eſſet viliſſimus ſeruꝰ em­pticius ſub illoꝝ dn̄atione ꝯſtitu­tus: ab eis pro aliquo exceſſu cor reptus caſtigatus. Diligēter mi­rare eius humilitatē: diligēter ei teip̄m ꝯforma. Eiſdem etiā ꝯſidera tiōibꝰ cōpatiens intueri potes eū­dem ad columnā ligatus: ſicnormiter flagellat̉. Tunc eo veſti­to ducunt foras ne mortē differāt: tunc venerabile lignū crucis lon groſſum multū graue ponūt ſuper humeros eius: et ipſe tanqͣꝫ agnus manſuetiſſimus ſuſcipit portat. Et vt d̓r in hyſtorijs opinio eſt crucē dn̄i quindecim pedes ha­buiſſe in altū. Et tunc ducit̉ accele­rat̉ obprobrijs ſaturat̉. Ductus aūt foras fuit duobꝰ latronibꝰ. Et hec eſt ſocietas ſua. O dn̄e Ie­ſū qͣꝫtam verecundiā iſti vr̄i amici faciunt vobis: latronibꝰ vos ſociāt ſꝫ deterius faciūt: qꝛ vobis crucē portandā imponūt: qd̓ de latroni­bus legit̉. Unde ſolū Eſaiā cum iniqͥs deputatus eſt: ſꝫ vt ini­quoꝝ iniquior. Mirabilis eſt pa­tientiā tua dn̄e. Conſidera quō va­dit ſubtus crucē curuus fatiga­tus: cōpatere ei qͣꝫtum potes ī an guſtias et obprobia poſito. Quia vero ꝓpter multitudinē gentiū me ſtiſſima mater appropinquare ned bat iuit per aliā viā breuiorē celeri ter Ioh̓e ſociabꝰ: vt alios pre­cedēs ei appropinquare poſſet. autē extra portā ciuitatis ex ꝯcur­ſu viaꝝ eum habuit obuiū: cernēs eum ſic oneratū ligno tam grandi ſemimortua eſt pre anguſtia: nec et verbū dicere potuit: nec dn̄s illi ac celeratus ab eis eum ad crucifi­genduꝫ ducebāt. Ulterius paꝝ ꝓ­cedens vertit ſe ad mulieres flen­tes dicēs. Filie hierl̓m nolite flere ſuꝑ me: ſꝫ ſuper vos ſuꝑ filios ve ſtros ⁊cͣ. Ex his duobꝰ locis appa­rent veſtigia eccleſiaꝝ que ibi facte fuerāt in hoꝝ memoriā: vr̄ habui a fratre meo vidit: qui etiā dicit: mons caluarie vbi fuit crucifixus diſtabat a porta multū: vn̄ nimis erat longa portatio crucis. Cum vlterius proceſſiſſent: ita eſſet fa­tigatus fractus amplius por­tare poſſet: depoſuit illi peſ ſimi mortē eius differre nolētes: ti mētes ne Pylatus ſententiā reuo caret: qꝛ on̄derat voluntatē dimit­tendi eum: coeger̄t quendā vt cru portaret. Ip̄m autē ſic oneratū: vt latronē ligatū: duxer̄t ad locū caluarie. Nōne igit̉ hec que in ma tutinali pͥma tertia horis paſſus eſt: tibi vident̉ abſqꝫ aliqͣ crucifixio ne vehemētiſſimi doloris eſſe: ama riſſimi eſt ſtupendi horroris: Certe ſic puto: ad cōpaſſionē multū va lentia: paſſionē inferētia. Sic igi­tur cōpleta vident̉ que de his tribꝰ horis dicenda fuer̄t. Meditatio paſſiōis ad ho­ram. vi..ix. Ca. LXVII Um igit̉ dn̄s Ieſus vitupe rabiliter ductus ad locū fe tidū caluarie venit: ꝯſpice­re potes oꝑarios malos vndiqꝫ ne quiter operari. His autē toto mē­tis intuitu te pn̄tem exhibeas: co gita ſingl̓a fiūt ꝯͣ dn̄ꝫ: dicunt̉ ab ip̄o dn̄o fiunt. Uide igit̉ ocu­lis mētis alios figere: alios parre clauos martellos: alios par­re ſcalas neceſſaria. alios ordina