Ca. LXXIII Fo. XLVII pctōꝝ ait dn̄s per ꝓphetā. Circūde dit me populus iſte: vt me deleret: vt ne caput tuū: nec tua vulnerare tur intētio. Caligauer̄t oculi tui in mortē: ⁊ illa luiaria q̄ illumināt or bē: ad horā extincta ſt̓. Nōne ill̓ ob tenebrātibꝰ tenebre facte ſt̓ſuꝑ vni uerſam terrā: ⁊ illa duo magna luminaria cū illis ſubmota ſt? Hoc aūt totū factū eſt vt auerterent̉ ocu li ne viderēt vanitatem: ⁊ ſi viderēt nō adherēt. Aures ille q̄ audiūt in celis ſanctus ſctūs ⁊cͣ. audierūt in terra demoniū habes. Et crucifige crucifige eū. Ut qͥd hoc Ne aureſ tue obſurdeſcerēt ad clamorē pau peris: ne reciperēt auditū vane detractiōis. Specioſa facies illa p̄ fi lijs hoīm ſputꝭ illita eſt: afflicta cō laphis: addicta deluſiōibꝰ. Sic eī ſcriptū eſt. Ceper̄t ſpuere in eū: ꝑcutere faciē eius: ⁊ illudere eū dicētes Prophetiſa nobis qͥs te percuſſit. Quare hoc vt facies tua illuīaret̉ illumīata ꝯfirmaret̉ ⁊ diceret̉ d̓ te: vultus eiꝰ nō ſt̓ amplius ī diuerſa mutati. Os illud qd̓ docet angelos ⁊ hoīes qd̓ dicit ⁊ facta ſt̓: felle ⁊ aceto potatū eſt: ⁊ hoc factū eſt vt veritate ⁊ iudiciū loqueret̉ os tuū: ꝯfiteret̉ dn̄m deū ſuū. Manus q̄ formauer̄t celos extēſe ſt̓in cruce: clauiſqꝫ ꝑforate duriſſimis: vt tue manus extēderent̉ ad inopē vt dicere poſſis. Aīa mea ī manibꝰ meiſemꝑ. Qd̓ tenemꝰ in manibꝰ: nō fa cile obliuiſcimur. Sic qͥ ſuā aīam bene imprimit or̄oni: nō tradat eā obliuioni. Pectus in qͦ ſt̓ theſauri ſapīe ⁊ ſciētie abſcōditi lancea vulneratū eſt: vt pectus tuū a prauis cogitatiōibꝰ mūdaret̉: mūdatū ſan ctificaret̉: ſctīficatū ꝯſeruaret̉. Pe des illi qͦꝝ ſcabellū adorare debemus qm̄ ſanctū ē: dura crucifixiōe ꝯfixi ſt̓: ne pedes tui feſtinarent ad malū: ſꝫ ſꝑviā mādatoꝝ dei incede rent. Quid plurat ⁊ ip̄e dixit ꝑ pſal miſtā. Foder̄t manꝰ meas ⁊ pedes meos: dinumerauer̄t oīa oſſa mea Pro te carnē ⁊ aīam ſuā poſuit: vt tūc corpus ⁊ ſpm̄ vēdicaret ſibi: to to ſe totū te cōparauit. Ecce gl̓ia et honore coronatꝰ in dextera tue ma ieſtatꝭ aſſiſtit vultui tuo ꝓ nob̓. Ca ro eī ⁊ frater nr̄ eſt. Reſpice dn̄e in faciē xp̄i tui: qͥ tibi obediēs vſqꝫ ad mortē factus eſt: nec deberēt recedere ob ocul̓ tuis cicatrices eius ī perpetuū: vt ſic memineris qͣꝫtam ab eo ꝓ pctīs nr̄is ſatiſfactionē receperis. Utinā appendas pctā nr̄a qͥbꝰ irā meruimꝰ: ⁊ calamitatē quā ꝓ nob̓ paſſus eſt innocēs filius tu us in ſtatera: vt ſic effundas ſuper nos miſcd̓iaꝫ tuā. Grās tibi dn̄e re ferat oīs lingua ſuꝑ pietate tua: qͥ vnico filio cordis tui nō peperciſti ſꝫ ꝓ nob̓ oībꝰ illū tradidiſti ī mortē vt qͥ eū qͣſi fidelē aduocatū habere mus corā te in cel̓. Et tibi dn̄e fortiſſime zelotes qͥd gr̄aꝝ referā: qͥd ꝓ nr̄a ſalute facere debuiſti ⁊ nō fe ciſti. Ab imo pedis vſqꝫ ad verticē capitis totū te in aqͥs paſſionū demerſiſti: vt me totū de illis extrahe res ⁊ intrauer̄t vſqꝫ ad aīam tuā. Nam aīam tuā in mortē tradidiſti vt meā perditā tibi redderes. De reſurrectione dn̄i apparitio prima quō apparuit matri ſue. Ca. LXXIII Eniens dn̄s cū honorabili multitudine angelorū die dn̄ico ſūmo mane: et reſub 3
