Ca. LXXIIII mēs illud corpꝰ ſanctiſſimū ex mo numēto clauſo: ꝓceſſit ꝟtute ꝓpria reſurgēdo. Eadē āt hora ſūmo ma ne Maria Magdalena: ⁊ Maria Iacobi ⁊ Salome: licētia pͥus petita a dn̄a: ceper̄t ire cū vnguēt ad monumentū. Dn̄a domi rema ſit: ⁊ orabat dicēs: Pr̄ pijſſime ſic̄ ſcitis mortuus eſt filiꝰ meus ⁊ int̓ latrones crucifixus: ⁊ ego ſepeliui eū manibꝰ meis: ſꝫ potēs eſtis dn̄s reddere incolumē. Rogo maieſtatē veſtrā vt eū mihi reddatis. Ubi eſt ip̄e: qͣre tardat tm̄ ad me venire? Remittite eū obſecro mihi: qꝛ nō qͥeſcit aīa mea niſi videā illū. C fili dulciſſime qͥd eſt d̓ te: qͥd agis Cur morarꝭ Rogo te: ne differas amplius ad me venire. Tu eī dixiſti: Tertia die reſurgā. Nōne fili mi eſt hodie tertia dies? Nō heri ſꝫ an̄ heri fuit dies illa mala ⁊ amare val de dies calamitatꝭ merorꝭ tenebrarū ⁊ caliginis dies ſeꝑatiōis ⁊ mor tis. Nūc gͦ fili mi ē hodie tertia dies Exurge igit̉ gloria mea: ⁊ oē bonū meū ⁊ redi: ſuꝑ oīa deſidero te videre. Conſolet̉ me tuꝰ reditus. quē ſic ꝯtriſtauit receſſus. reuertere igitur dilecte mi: veni dn̄e Ieſu: veni ſpes mea: veni ad me fili mi. Ea igitur ſic orante ⁊ lachrymas dulciter fundēte ecce ſubito venit dn̄s Ieſus ī veſtibꝰ albis: vultu ſerenus: ſpecioſus et gaudioſus: ⁊ dixit ei. Salue ſancta parēs. Et ſtatī illa ſe vertēs: es tu(inqͥt) filius meus Ie ſus. ⁊ flexis genibꝰ adorauit eū. Et ille ſil̓r flexit genu dicēs. Mr̄ mea dilectiſſima: ego ſuꝫ: reſurrexi ⁊ ad huc tecū ſum. Eis āt ſurgētibꝰ ip̄a cū gaudio amplexās eū: vultū vul tui applicās fortiter ſtringebat requieſcēs total̓r ſuꝑ eū: ⁊ ip̄e eā ſuſtētabat. Poſtea ſedētibꝰ ill̓ ꝑiter: diligēter ⁊ curioſe intuebat̉ eum in vultū: in cicatricibꝰ manuū: ⁊ ꝑ totū: querēs ſi oīs dolor ab eo receſſe rat. Et ille. Reuerēda mat̓ oīs dolor a me abceſſit mortē dolorē oēs anguſtias ſuꝑaui: nec de cetero ali qͥd ſentiā. Et illa. Bn̄dictus ſit pr̄ tuus: qͥ te mihi reddidit: exaltatū ⁊ laudatū ſit nomē eiꝰ in ſcl̓a. Stāt ⁊ colloquunt̉ gaudentes: ⁊ paſcha ducētes delectabil̓r et amabiliter. Narrat ei Ieſus qual̓r ppl̓m ſuū li berauit de inferno ⁊ oīa magnalia q̄ fecit in illo triduo. Quō Magdal̓. ⁊ alie mulie res iuerūt ad monumentū. Matt. xxviij. Mar. xvi. Luce xxiiij. Ca. LXXIIII. Aria magdalena ⁊ alie due Marie ibāt diluculo(vt di in xi) ad monumētū. Dum gͦ fuer̄t extra portā ciuitatis reducebāt ad memoriā afflictiōes ⁊ dolores magiſtri ſui: ⁊ ī oībꝰ locis ī qͥbꝰ notabil̓r ꝯͣ ip̄m vel ꝑ ip̄m aliqͥd fa ctū fuerat aliqͣꝫtulū ſuſtinebāt genuflectētes ⁊ terrā oſculātes: gemi tus ⁊ ſuſpiria dantes atqꝫ dicētes. h̓ obuiauimꝰ ei cū cruce ſuꝑ collū qn̄ mr̄ eiꝰ ſemimortua facta fuit. Et h̓ ꝟtit ſe ad mulieres. Hic crucē depoſuit fatigatꝰ. Suꝑ iſtū lapi dē appodiauit ſe parūper. Ibi fuit vbi ſic crudel̓r impuler̄t ⁊ fortit̉ expuer̄t in eū ⁊ velociꝰ ambulare ⁊ q̄ ſi currere fecer̄t: hic expoliauer̄t eū nudū: ⁊ h̓ ī crucis patibulo affixer̄t Et tc̄ magno clamore ⁊ inundatōe lachrymaꝝ: ꝓcider̄t ī facies ſuas ⁊ adorauer̄t ⁊ oſculate ſūt crucē ad
