Ca. LXXV Fo. XLVIII huc p̄cioſo ſanguīe rubricatā. Dein ꝑgentes ⁊ eutes ꝟſus ſepulcrū dicebāt. Quis reuoluet nob̓ lapidē ab oſtio monumēti. Et reſpiciē tes vider̄t reuoltū lapidē erat qͥ ppemagnꝰ valde: ⁊ angelū dn̄i ſedentē ſuꝑ eū: qͥ dixit eis. Nolite timere ⁊c̄ vt ī euāgelio. Ille ꝟo fraudate ſpe ſua: qꝛ putabat corpꝰ dn̄i īuenire: nō attendētes ꝟba angeli: ꝯterrite redeūt ad diſcipulos dicētes. Corpus dn̄i ſublatū ē. Tūc ioh̓es ⁊ pe trus cucurrer̄t ad monumētū. Attēde currūt ip̄i ⁊ magdalena ⁊ ſocie poſt eos. Oēs currūt ad q̄ren dū dn̄m ſuū: cor ſuū ⁊ aīa ſua currit multū fidel̓r freq̄nter ⁊ maxīe. Cum āt vener̄t ad monum̄tū: aſpiciētes ī eo nō inuener̄t corpꝰ: ſꝫ vider̄t lintheamīa ⁊ ſudariū ⁊ receſſe rūt: q̄runt dn̄m ſuū ⁊ nō īueniūt: ⁊ neſciūt vbi ampliꝰ eū querāt: Igit̉ dolētes ⁊ flētes recedūt. Marie ꝟo remāſer̄t ibi: ⁊ reſpiciētes ī monumēto vider̄t duos angelos ſedētes īſtolis albis: qͥ dixer̄t eis. Quid q̄ritis viuētē cū mortuis. Ille āt nec tunc attenderunt verba eorū: nec aliquā ꝯſolationē receper̄t de viſitatiōe angeloꝝ: qꝛ nō q̄rebāt angelos: ſꝫ dn̄ꝫ angeloꝝ. Et ille due ma rie elōgauer̄t ſe territe aliqͣꝫtulū: et ſedebat dolētes. Magdalena neſciēs qͥd faceret: qꝛ ſine mgr̄o ſuo vi uere nō poterat: ⁊ vbi eū nō īuenie bat vbi eū q̄reret ignorabat: ſtabat ad monumētū foris plorās. Iteꝝ gͦ reſpiciēs ī monumētū(qꝛ ſꝑ ſperabat eū ibi videt̉ vbi eū ſepelierāt vidit ip̄os angl̓os ſedētes: qͥ dicūt ei. Mulier qͥd ploras? Quē q̄ris: At illa. Tuler̄t dn̄m meū: ⁊ neſcio vbi poſuer̄t eū. Uide mirabilē opinionē amoris. Paulo aū audierat ab vno angelo: qꝛ reſurrexerat: deinde a duobꝰ qꝛ viuebat: nec recordabat̉ qꝛ amor hoc faciebat: qꝛ aīa ſua erat vbi mgr̄ ſuꝰ erat: neſciebat cogitare loqͥ vel audire niſi de ip̄o. Cum āt ſic ploraret nec curaret de angelis: mgr̄ ſuꝰ nō potuit ſe amplius tenere. Dn̄s gͦ ieſus hͦ refert mr̄i ſue dicēs ꝙ voluit ire ad ꝯſolā dū eā. Et mr̄: bn̄facis: qꝛ multū te diligit: ⁊ d̓ tua morte multū doluit ſꝫ memēto redire ad me: ⁊ amplexans dimiſit eam. Scd̓a apparitio quō apparuit Marie magdale. Marci vlti. Ioh̓. xx. Ca. LXXV Enit igit̉ ad monumētū ad ortū vbi erat magdalena ⁊ dixit ei. Mulier qͥd ploras Et illa adhuc n̄ cognoſcēs vt ebria amore dixit. Dn̄e ſi tu ſuſtuliſti eū dic mihi ⁊ ego tollā eū: ſꝑ ei ſperabat audire noua de dilecto ſuo. Et dixit dn̄s ad eā. Maria. Ip̄a āt q̄ ſi remīſcēs ⁊ cognoſcēs vocē eiꝰ cū gaudio dixit. Raboni.i. mgr̄. Dn̄e vos eſtis quē q̄rebā: q̄re tādiu cela ſtis? Et currēs ad pedes eiꝰ oſcula ri volebat. Dn̄s ꝟo volēs eā ad celeſtia eleuare q̄reret eū in terra am mō dixit. Noli me tāgere: nōduꝫ eī aſcēdi ad pr̄eꝫ meū: ſꝫ dic fr̄ibꝰ meis Aſcēdo ad pr̄eꝫ meū ⁊ pr̄eꝫ vr̄m ⁊cͣ. Et addidit: Nōne p̄dixerā tibi ⁊ tertia die reſurgerē: qͣre me ī ſepulcro q̄rebaſ: ⁊ illa. dico vob̓ mgr̄ ꝙ tātꝰ dolor d̓ acerbitate paſſiōis ⁊ mortꝭ vr̄e cor meū repleuerat: ꝙ oīm oblita de nihilo recordabar: niſi de vr̄o corꝑe mortuo: ⁊ d̓ loco vbi ſepelierā eū: iō vnguēta hͦ mane detulerā Bn̄dicta ſit magnificētia vr̄a: qꝛ re ſurgere ⁊ ad nos redire dignata eſt
