Ca. LXXXI. bria. Tandē coactꝰ ab eis intrauit cū illis ⁊ manifeſtauit ſe illis. Attē de ⁊ cogita ml̓tiplicē bonitatē dn̄i. Prīo qꝛ nō potuit eiꝰ feruēs amor ſuſtinere ſuos ſic errare ⁊ ꝯtriſtari. Uere fidus amicus ē ⁊ fidelis comes benignꝰ dn̄s iunxit ſeip̄is q̄rit triſticie cām ⁊ expōit eis ſcriptu ras īflāmās corda eoꝝ ad oēꝫ rubi ginē extirpādā. Sic qͦttidie fac̄ nobiſcū ſpūalit̓. Si eī in aliqͣ gͣuati ꝑ plexitate vl̓ accidia de ip̄o loqͥmur ſtatī adeſt ꝯfortās ⁊ illuians corda nr̄a: ⁊ īflāmans ī amorē ſui. Opti mū eſt eī remediū ꝯͣ tales peſtes lo qͥ d̓ deo: qͣꝫ dulcia faucibꝰ meis elo qͥa tua ſuꝑ mel ori meo. Sil̓r ⁊ cogitare de deo. Concaluit cor meū intra me. Scd̓o ꝯſidera bonitateꝫ dei nō ſolū ex amore vt dixi: ſꝫ etiā ex hūilitate ꝓfunda. Attēde qͣlit̓ va dit cum eis dn̄s oīm. Nōne tibi videt̉ ad pͥmordia humilitatꝭ rediſſe Exēplum eī reliqͥt nob̓ ſil̓ia faciēdi Sꝫ in alio attēde dn̄i humilitatē: qꝛ nō eſt dedignatus hos diſcipulos inferioris gͣdus. Nō eī erāt iſti de apl̓is: ſꝫ de alijs diſcipulis minoribꝰ: ⁊ tn̄ familiarit̓ iungit ſe eis loquit̉ ⁊ vadit cum eis: nō ſic elati. Nolunt eī loqͥ niſi cum magnatibꝰ ⁊ ꝯuerſari ⁊ ambulare. Itē in alio loco relucet iteꝝ ſua huilitas. Nā ſi ꝯſideras: videbis ꝙ elati nolunt ampulloſa ſua oſtēdere inter paucos: ſꝫ dn̄s cuꝫ duobꝰ loquit̉ arcana ſua. Non vilipēdit paucos īmo nec vnum. Patet de ſamaritana. Tertio ꝯſidera dn̄i bonitatē qͣꝫtum ad p̄ſens negociū quō inſtruit diſcipulos in moribꝰ reficit ⁊ ꝯſolat̉: fingit ſe longius ire vt eoꝝ augeat deſideriū vt inuitet̉ ⁊ teneat̉ ab eis Et poſtea benigne intrat cū eis: pa nē accipit ⁊ benedixit manibꝰ ſuis ſctīs frangit ⁊ porrigit ⁊ ſeip̄m e.s reuelat. Et hͦ quottidie facit nobiſcū inuiſibil̓r. Nā teneri vult inui tari ꝑ deſideria: or̄ones aſſiduas: ⁊ deuotas meditatiōes: immo opor tet orare ⁊ nō deficere vt ip̄e docuit qd̓ ad noſtrā eruditionē fecit.ſ. vt ī tendamꝰ ad oꝑa pietatꝭ ⁊ hoſpita litatꝭ: ⁊ quō nō ſufficit eloqͥa diuina legere vel audire: niſi oꝑe cōpleant̉. Attēde etiā ꝙ nō tunc dedit il lis diſcipul̓ magnā ſui copiā: ſꝫ ſta tim porrecto eis pane: euanuit ab oculis eoꝝ. Nā alios ꝯſolari volebat cū qͥbꝰ etiā iſtos ꝯſolatus eſt. Octaua apparitio quō dominus Ieſus apparuit diſcipulis recluſis in die reſurre ctionis. Luce. xxiiij. Ioh̓ an nis. xx. Ca. LXXXI. Edierunt gͦ p̄dicti duo diſci puli ſtatī in hirl̓m ⁊ īueniētes alios diſcipulos ꝯgregatos abſente thoma: narrauerūt eis: ꝑiterqꝫ audier̄t qꝛ ſurrexit dn̄s et apparuit ſymoni. Tunc dn̄s intrans ad eos ianuis clauſis ſtetit in medio eoꝝ dicēs: Pax vob̓. Di ſcipuli vero procidētes ad terram ⁊ ſuā culpā dicentes: qꝛ ſic dereliquerāt ip̄m alacriter ſuſceperunt. Tunc dn̄s ait. Surgite frēs mei: qꝛ oīa pctā veſtra vob̓ dimiſſa ſunt Stat igit̉ familiarit̓ inter eos oſtēdit eis manus ⁊ latus: aperuit eis ſenſum vt intelligāt ⁊ cognoſcant reſurrectionē ſuā. Petit ſi habent aliqͥd ad comedendū: ⁊ manducat cū eis partē piſcis aſſi ⁊ fauū mellis. Inſuflat in eos: ⁊ dat eis ſpm̄
