Ca. XC ciabimꝰ mirabilia. Tu es agnus qͥ toll̓ pctā mūdi: tu es qͥ oīm miẜer Sic̄ audiuimꝰ ſic te vidimꝰ ocl̓is nr̄is. Ex ore īfantiū ⁊ lactantiū ꝑfe ciſti laudē. modicū eī laborauimꝰ ⁊ multā gl̓aꝫ ꝯtuliſti nob̓. Et vidimus gl̓iaꝫ tuā qͣſi vnigeniti a pr̄e: plenū gr̄e ⁊ ꝟitatꝭ. Et oēs ꝓ. ad. eū. Canticum angolorum. Ca. LXXXIX Uia ꝟo nō ē viſil̓e ꝙ a laude dn̄i ceſſarēt āgeli ſcī(qͦꝝ ibi erat ml̓titudo copioſa cū hͦ ſit p̄cipue eoꝝ officiū vt reſtau ratiōis ſue recognoſcāt bn̄ficiū: iō ip̄i exultātes corā dn̄o totalit̓ iubi lauer̄t. All̓a all̓a al̓. Te decet laus te decet hymnꝰ: ⁊ tibi reddet̉ votū in hirl̓m. Hymnū tibi dn̄e cātabimus d̓ cāticꝭ ſyō. exaltare ſuꝑ celod̓s ⁊cͣ. Cōfeſſionē ⁊ decorē induiſti Oīa ꝑte facta ſt̓ all̓a all̓a. Exaltaſti vt gygas ⁊cͣ. Cū eſſes rex nr̄ an̄ ſe cula: te feciſti pauꝑē all̓. Minoraſti te paulominꝰ a nob̓ vt nr̄as rui nas repares all̓. Benigne feciſti in volūtatē tua ſyō: vt edificaret̉ ſuꝑ na hirl̓m al. al. Hītantes ī domo tua ī ſcl̓a ſcl̓oꝝ laudēt te al. Et per oēs vicos tuos cātabit̉ al. Tu faciāgelos tuos ſpūs: ⁊ mīſtros tuos ignē vrentē. Tu numeras multitudinē ſtellaꝝ. Bn̄di. angeli dn̄i dn̄o Laudate eū oēs angeli eiꝰ. Adorāt te oēs angeli tui al. Et plura alia q̄ obmitto. Tūc oēs ꝓcidētes adora uerūt eū. In talibꝰ cāticꝭ ⁊ laudibꝰ ſtabant oēs ſctī pr̄es ⁊ angeli corā dn̄o qn̄ erat cū eis reuerēter alacri ter ⁊ deuote: ⁊ qͣſi gl̓oſi ⁊ btī ꝯtinue iubilabāt. Aſpice gͦ eos: ⁊ cū leticia ꝯgratulare eis ⁊ attende q̄ dicūt: ⁊ diſce deum laudare ⁊ venerari: ⁊ ei grās agere: bn̄ficia ſua regnoſcere ⁊ toto affectu ſtude ad illā gloriā ꝑ tīgere vbi ſꝑ cū tā nobili ml̓titudīe ī ꝯſpectu dei tui ī laudibꝰ ꝑſeueres Nona apparitio quō apparuit. xi. diſcipul̓ ianuis clau ſis. Ioh̓is. xx. Ca. X Dueniēte āt die octauo reſurrectōis iteꝝ apparuit dominꝰ ieſus ianuis clauſis diſcipulis: ⁊ erat thomas cū eis qͥ pͥma die nō fuerat. Et cū alij narra rēt ei ꝙ dn̄m viderāt: rn̄dit. Niſi vi dero ī manibꝰ eiꝰ fixurā clauoꝝ ⁊cͣ. nō credā. Dixit gͦ paſtor bonus de ſuo grege puſillo ſollicitꝰ. Pax vo bis. Deinde dixit thome: infer digitum tuū hūc ⁊ vide: et noli eſſe īcre dulus ſꝫ fidelis. Tūc thomas ꝓcidēs tetigit cicatrices ⁊ dixit. Dn̄s meꝰ ⁊ d̓s meus. Hoīeꝫ vidit ⁊ deū credidit. Dixit etiā ſuā culpā d̓ hͦ ꝙ dereliquerat eū ſic̄ alij dixer̄t. Dn̄s āt erigēs eū dixit. Noli timere: oīa dimiſſa ſt̓ tibi. Hoc aūt de thome dubitatiōe ꝑmiſſū eſt diſpēſatorie: vt euidētioribꝰ argumētis reſurrectio dn̄i ꝓbaret̉. ꝯſidera bēignitatē ⁊ hūilitatē ac feruentē amorē eius quō mōſtrauit thome ⁊ alijs diſcipulis vulnera ſua: vt tolleret oēm obſcuritatē a cordibꝰ eoꝝ ad ip̄oꝝ ⁊ noſtrā vtilitatē. Reſeruauit aūt ſibi dn̄s cicatrices vulneꝝ ꝓpt̓ trimaxīe vt fidē faceret apl̓is de reſur rectiōe: vt ip̄as on̄dat pr̄i: qn̄ vult placare eū ⁊ interpellare ꝓ nob̓: eſt eī aduocatus nr̄. Et vt eas on̄dat reprobis ī die iudicij. Stat igit̉ do minus ieſus cū matre ⁊ diſcipulis ſuis ꝑ aliquā morā loq̄ns d̓ regno
