Ca. VIIII Fo. IIIII dn̄m ſuū in eiꝰ diſceſſu diligētiſſime obſeruare: ⁊ q̄ ꝑ eū dicunt̉ ⁊ fiūt mēte viceroſiꝰ amplecti ⁊ ei ſe deuo tius ⁊ hūilius recōmēdare ac tota lit̓ aīm ſuū ab alijs retrahere. Die igit̉.xl. a reſurrectiōe ſciēs dn̄s ieſus qꝛ venit eiꝰ hora vt trāſeat ex hͦ mūdo ad patrē: cū dilexiſſet ſuos ī finē dilexit eos. Accipiēs igit̉ de paradiſo t̓reſtri ſcōs pres ⁊ illas oēs ſctās aīas ⁊ bn̄dicēs enoch ⁊ helie ibi remanētibꝰ ⁊ adhuc viuētibꝰ ve nit ad diſcipl̓os ſuos qͥ erāt ī cena culo ī mōte ſyō cū matre ⁊ alijs. Et apparēs eis voluit an̄ diſceſſū ſuū pradere cū ill̓ in ſignū memoriale dilectiōis ⁊ gaudij. Oībꝰ igit̉ ſil̓ cō medētibꝰ cū leticia magna ī hͦ vlti mo ꝯuiuio dn̄i ſui: dixit eis dn̄s ieſus: Tꝑs ē vt reuertar ad eū qͥ me miſit: vos āt manete ī ciuitate donec induamī ꝟtute ex alto: qꝛ infra paucos dies replebimi ꝟtute ſpūſſctī ex alto: vt vob̓ ꝓmiſi. poſtea ibi tis ꝑ vniuerſū orbe predicātes euā geliū meū ⁊ baptiſantes credētes: ⁊ eritis mihi teſtes vſqꝫ ad vltimū terre. Exprobrauit āt incredulitatē eoꝝ: qꝛ his qͥ viderāt eū reſurrexiſſe nō crediderāt.ſ. angelis ſuis. hͦ nūc maxīe fac̄ cū p̄dicandū eſſe dicebat. q. d. Multomagꝭ vos debebatꝭ angelis credere: ⁊ anteqͣꝫ vide ritis me: qͣꝫ gētes q̄ credēt vob̓ p̄dicātibꝰ. nō me vider̄t. Fec autē hͦ vt ſuū defectū cognoſcētes. hūiliores eſſent: on̄dens eis ī diſceſſu ſuo qͣꝫ tū placebat ei hūilitas qͣſi eā peculiarit̓ recōmēdaret eis. Querētibꝰ āt eis d̓ futurꝭ tꝑibꝰ noluit eis rn̄de re: qꝛ nō expediebat eis. Stās igit̉ comedūt: loquunt̉: d̓ pn̄tia dn̄i ſui gaudēt: ſꝫ turbant̉ de receſſu eius. Tāta amoris dulcedīe ⁊ magnitu dine diligebāt eū: ꝙ ꝟba de receſſu ſuo nō poterāt equo tolerare aīo. Quid at de matre iuxta eū prāden te: q̄ ſuꝑ oēs ſic intenſe eū amabat. An nō credis qꝛ ad hec ꝟba diſceſſus ſui maxīe dilectiōis tacta ⁊ cōmota dulcedīe reclīaret caput ſuū ſuꝑ filiū ſuū: ⁊ recūberet ſuꝑ pectꝰ eius. Nā ſi ioh̓es fecit ī cena: ml̓to magis meditari potes d̓ ip̄a. Un̄ ſuſpirās cū lachrymis dicebat ⁊ ro gabat eū dicēs. Fili mi ſi diſcedere vis: duc me tecū. Dn̄s aūt ꝯſolās eā: dicebat. Rogo mat̓ chariſſima ne moleſte feras diſceſſū meū qꝛ va do ad patrē. Te āt hic remanere ex pedit ad tꝑs ad ꝯfirmādū credēteſ poſtea veniā ⁊ aſſummā te ad gl̓iam meā. Ad quē mr̄. Fili dulciſſime fiat volūtas tua. Nā ego nō ſolū remanere ſꝫ ⁊ mori ꝑata ſū ꝓ aīabꝰ ꝓ qͥbꝰ tu mortuus es: ſꝫ eſto memor mei. Dn̄s āt eā diſcipulos ⁊ magdalenā ꝯſolabat̉ dicēs. Nō turbet̉ cor vr̄m neqꝫ formidet. Nō relinqͣꝫ vos orphanos: Uado ⁊ venio ad vos ſꝑ ero vobiſcū. Tādē dixit eis vt vadāt ī montē oliueti: qꝛ inde vo lebat aſcēdere: ⁊ tunc diſparuit ab eis. Matergͦ ⁊ alij ſine mora iuuer̄t ad dictū montē qͥ eſt ꝓpe hirl̓m ad vnū miliare: ⁊ ibi iteꝝ apparuit eis Ecce hodie habes duas apparitio nes. Amplexatꝰ eſt matrē: valefaciēs eis: ⁊ mater eū. Diſcipuli āt ⁊ magdalena ⁊ oēs alij ꝓcidentes ⁊ lachrymātes: oſculati ſt̓ pedes eiꝰ. Ip̄e at erigēs eos: benigne oſcula tus eſt. Erāt autē inuiſibil̓r ſancti pr̄es qͥ libēter ⁊ reuerēter intuebāt̉ dominā: ⁊ bn̄dicunt: ꝑ quā tāta be neficia ſt̓aſſecuti. Quō etiā ītuent̉
