Ca. XCIIII Fo. LVI ex quo nubē interpoſuit. Stabant aūt mater: diſcipuli: Magdalena ⁊ alij genibꝰ flexis: ⁊ intuebant̉ in celū euntē illū quouſqꝫ poterant. O quid erat videre dn̄m ſic glorio ſe aſcendentē. Et qͥd ſi poſſet audire ⁊ videre illos beatiſſimos ſpūs: ⁊ aīas ſanctas cū eo pariter aſcendentes ⁊ incedētes. Forte pre gaudio fuiſſet aīa talis a corpore ſeparata: ⁊ cū eis aſcendiſſet. Cum igit̉ vultibꝰ adhuc eleuatis aſpicerent: ecce duo angeli ſteterūt iuxta illos in veſtibꝰ albis dicētes. Uiri galilei quid ſtatis aſpiciētes in celumꝰ ſic veniet quēadmodū vidiſtis euꝫ euntē in celū. Redite ergo in ciuitatē ⁊ expectate ſicut dixit vob̓. Attende quomō de illis erat ſolicitꝰ. Nam ſtatim vt euanuit ab oculis eoꝝ: miſit angelos ſuos ne nis ibi ſtantes fatigarent̉: ⁊ vt ꝯſolarent̉: audiētes angelicū teſtimoniū ꝯcordare ſecū de aſcenſiōe dn̄i. Auditꝰ igit̉ his verb̓: dn̄a rogauit humiliter ip̄os angelos: vt eam recōmen darent filio ſuo. Illi vero vſqꝫ ad terrā inclinati: libenter ſuſceperūt mandatū eius. Similiter apoſtoli magdalena ⁊ oēs alij dixerūt illis. Illis itaqꝫ diſparētibꝰ ip̄i reuerſi ſt̓ in ciuitatē ad montē ſyō: ibiqꝫ morabant̉ expectantes vt dn̄s Ieſus mandauerat eis. Dn̄s autē Ieſus cū vniuerſa predicta felici ⁊ magni fica multitudine aperiens ianuas paradiſi: vſqꝫ tunc humano generi clauſas intrauit triūphaliter et glorioſe: gaudioſe ac reuerente patri genuflectēs ait. Pater gratias ago tibi qͥ mihi dediſti victoriā de oībꝰ aduerſarijs meis. Ecce amicos noſtros qͥ capti tenebant̉: tibi rep̄ſento. Sꝫ fratribꝰ ⁊ diſcipu lis meis quos in mūdo reliqui: ꝓmiſi mittere ſpiritūſanctū. Rogo mi pater vt impleas ꝓmiſſionē me am: et eos tibi recōmendo. Tunc pater erigēs eum fecit ſedere a dex tris ſuis ⁊ dixit. Benedicte fili mioēmpoteſtatē dedi tibi de iſtis diſcipulis tuis ⁊ de miſſiōe ſpūſſancti: pro tuo velle diſpone. Oēs aūt ſancti patres ⁊ beatiſſimi ſpūs qui adorantes ꝓciderāt in facies ſuas corā patre ſurgētes reinceperūt cā tica ⁊ iubilāt corā deo laudes. Si em̄ Moyſes ⁊ Aaron poſt tranſitū maris rubri cecinerūt corā dn̄o dicentes. Cantemus dn̄o ⁊cͣ. quātomagis modo cunctis aduerſita tibꝰ ſuperatꝭ. Similiter cū Dauid deducebat arcā dei in hieruſalē: ſi totus ppl̓s canebat legitime ⁊ Da uid cū cantoribꝰ cytharā percutiebat: ⁊ oēs corā dn̄o laudabāt: quā tomagis nunc faciebat qui vere ſt̓ corā dn̄o in tanto gaudio ꝯſtitutiꝰ Et refert Iohānes ꝙ audiuit in ce lo centū quadragīta quattuor milia ſic̄ cytharedoꝝ cythariſantiū in cytharis ſuis ⁊ cantabāt quaſi can cicū nouū ante ſedē dei ⁊ agni qd̓cūqꝫ gaudiū illud ſignificet. Ergo ipſum multomagis hodie cōtigiſſe meditabor. Omēs igit̉ ibi conſti tuti pſallunt om̄es exultāt: om̄es letant̉: om̄es cantant: oēs gaudēt: om̄es iubilāt: om̄es manibꝰ plaudunt: om̄es choriſant: oēs iocundant̉: oēs tripudiant. Uere nunc in ſuperna hieruſalē audit̉ canticū leticie: ⁊ per oēs vicos eius cantat̉ et dicit̉ ab vniuerſis all̓a. Nunqͥd ab origine mūdi tale feſtū ⁊ tantū paſcha tanqͣꝫ ſolēne fuit celebratū.
