Autoritatū philoſophie vocare iuſtos. ſed peccatores Matthei. ix. luce. v. Introduc ſic. d̓t Auguſti. ſuꝑ ioānem Magis eſt iuſtificare impiū qͣꝫ celum creare. ſubiungit cam Celū et terra tranſibunt. electorū aūt ſpiritualis iu­ſtificatio ꝑmanebit. Idem in libro de natura gra non pōt homo bene ordinate viuere niſi lumine gratie diuinitatis adiuuet̉. Eſt enim gratia quaſi qͥdam radius lucis eterne quē qui ꝑceꝑit ei re ſiſtendo illuminabitur vero eidē obicem ponit in tenebris exteri oribꝰ ꝑmanebit Cauſa aūt aduentus chriſti in carnē fuit iuſtificare impios Luce. xix. Uenit filius hominis q̄rere ſaluuꝫ facere quod perierat pͥmo ad Thimo. chriſtus venit in hunc mundū pctōres ſaluos facere Auguſtinus in li. de verbis dn̄i. Tolle morbos. tolle vulnera. nulla erit cauſa medicine Idē li. xiij. de trini. licet cui oīa equaliter ſubiacēt ſanande miſerie noſtre. alius fuerit modus poſſi bilis. ſed ꝯuenientior fuit qͣꝫ chriſtum incarnari. vt homo et de­us videri poſſet quem eſſet ſecuturus. Dicit ergo. non veni vo­care iuſtos ſed peccatores Scd̓o poteſt fieri ītroductio quandā diuiſionem. vt ſi thema fuerit de iudicio dic. Quattuor requirun­tur ad iudiciū dei. Primum eſt tuba ppl̓m cōuocans Scd̓m ſcrip tura nephas declarans Tercium ſententia cōdemnās Quartum miniſter ſententiā iudicis exequens. Tercio fieri pōt a ſenſu contra rio ipſius thematis Itē quarto ſyllogiſtice ſic Quicunqꝫ adheret deo. bonitatis eius fonteꝫ largiſſime experitur. ſed corpus ſubditū peccatis deo non adheret. ſola claritas diuidat inter filios dei et ſathane. igitur corpus ſubditū peccatis fontem bonitatis dei non experitur. Et ſic conſequenter in om̄i modo figura. Multa alia hic adduci poſſent de qͥbus ad preſens ē ſuperſedendū Unum ta­men ē mente tenendū introductio ſermonis habet ſe ſicut exordi um ſiue origo pl̓aris. ideo ſummopere cauenduꝫ ē ne ſit nimis ga ita vt impediat executionem mēbroꝝ ipſius ſermonis. al̓s eſſet vitioſa Et ſemper debet generaliter ꝯgruere coincidere mate­ria thematis. vt ſua vi quaſi ad modum ſete introducat materiam thematis preintentam Et ad hoc qͣꝫ maxime valent dicta Ariſto. Finis prologi. Sapientumqꝫ alioꝝ. igitur. ⁊c̄. A ij.