Seite
Auto. Ariſto. ad Alexandrū. Res nulle ſunt ſtabiles que cum fluxū tꝑis fluunt ⁊ fluxibiles ſunt Proemia auditores debent facere beniuolos ⁊ dociles. ⁊ attentos Laus eſt ſermo dilucidans magnitudinem perſone. De futuris non eſt narratio. ſꝫ preterita acta oportet credi. Lactantius. Tullius eloquētie ipſius vnicū exemplar ab indo­ctis ⁊ ineloquentibus pro vero tamen nitentibus ſepe ſuꝑatus eſt Sequuntur autoritates ſuꝑ pͥmū li. artis poetice Mnis oratio poetica vel eſt laudatio vel vituperatio: Compoſitor ſermonum metrorum in naturalibus. po­tius eſt denominandus autor ſermocinalis qͣꝫ poeta Omnis motus ⁊ omnis actio verſatur circa vltima Homo naturaliter delectatur in metro ⁊ ſophonia Exemplis vtimur docendo vt facilius intelligatur quod dicitur. Doctrina naturaliter ꝓcedit de homine in hominem ẜm oꝑationē (ad laudandum quam habeat ad diſcipulum Anime virtuoſe ⁊ nobiles naturaliter inueniunt artes carminum Aīe vero deficientes in his adīuenerūt carmina ad vituperandum Bonitas artis laudandi ꝯſiſtit in metro prolixo ⁊ non curto Auguſtinus in libro de Ciuitate dei. Plato in libro de republi­ca cū rōne firmaret quales eſſe Ciuitas debeat. nō ſolū tanqͣꝫ inuti les ſꝫ etiā vt aduerſarios coītatis poetas cēſuit oēs penitꝰ vrbe pel lēdos. qͥppe ꝙ aīos ciuiū ſuis figmētis fuſcari aut corrūpi noluit. Nec eoꝝ liberos his ībui. q̄ plus moribꝰ nocerēt qͣꝫ īgenijs ꝓdeſſent Pbito reꝑtus eſt apud martialē ſatis laſciua excudiſſe carmina. Sequuntur autoritates ſcd̓i libri artis Poetice Otum ꝯpletum eſt qd̓ habet principiū medium ⁊ finem Locū mediū obtinebūt in bello fortes ſunt. locū. ſi mediū īter timi Oīs ſermo ſi breuior ſit qͣꝫ debeat obſcurat intelle(dū ⁊ audacem ctū. ſi longior fuerit difficilis eſt retentionis ⁊ diſcipulo obliuioneꝫ inducit ẜm propoſitum ⁊ vnum finem. Oportet vt ars in hoc naturam imitetur. vt omnia que agit agat. Rebus non exn̄tibus in natura nō imponuntur nomina niſi raro. Cōmentator Suaue eſt hoī quod ꝯſueuit tota ſua vita. Secundum Ariſtotilem. Ira eſt triſticia ⁊ perturbatio quedam. in vehementi appetitu vindicte Qd̓ qͥs nō credit nō monet ip̄m. nec ad timēdū. nec ad miſerāduꝫ Non contriſtatur nec leditur aliquis in tantum propter maluꝫ qd̓ infertur ſibi ab inimicis. inqͣꝫtum cōtriſtatur ⁊ leditur propter ma­lum ſibi illatū ab amicis Qui beneficia īuenit compedes inuenit In quolibet genere ē aliqd̓ bonū. licet in eo īueniunt̉ aliqͣ nō bona Propter vſus ⁊ ꝯſuetudines malas ⁊ ꝑuerſos non laudatur qͥſqͣꝫ.