mit kolben ſlagen/ Noch dem der ſalb in lang ſlagendevmb die ſytē vn̄ beyn gemuͤdet het/ vn̄ d̓ heilig ſyn hendgegēt got vff huͦb/ fieng der ander an vn̄ ſprach/ geſelldu kanſt nit wol ſchlagē/ do mit nā er den kolben in diehant/ vn̄ ſchluͦg ſant Meynraten an ſyn heiliges houptdas im ſyn hirn vff die fuͤſſe ran vn̄ halb tod zuͦ der erden fiel/ vn̄ der ein morder fiel vff in/ vn̄ wurgt ſin gurgel ſo lang mit den henden/ biß ime ſyn heyliger geiſtvß fuͦr/ Allda warent die heyligen engel vnnd fuͦrten die reine ſele fuͤr gottes angeſicht/ bald do ward derwald vnd die zelle alle ſament vol guͦttes geſchmacks