Liber Primus ti ſunt. hippocrati peſtilētiaꝫ pullulare incipientē repreſſiſſet. decre­ti ſunt honores. qͦs herculi decreuerat olim gręcia heraliſtratꝰ Chryſip pi diſcipulus ex Ariſtotel̓ filia genitꝰ Antiocho rege ſanato centū talē­tis donatꝰ eſt Teſte liuio romana vrbs peſte laboraret īſpectis libris ſibyllinis decē legati a ſenatu miſſi ex epidauro deū Aeſculapiū in ſpecie ſerpētis romā adduxerūt Mithridates ſua ętate regū maximꝰ oēs an̄­ceſſores(vt fama ē) medēdi diligētia ſuꝑauit Cōmentatōes eiꝰ exēpla ria Pōpeius magnꝰ in latinā linguā a leneo liberto ſuo trāſferri iuſſit. Claruit in ea arte Aeſclepiades ꝑruſiēſis qui(vt aiuūt) eloquētię tn̄ ma gis qͣꝫ medicādi fretꝰ auxilio nouā exploſa veteri medicinā īuenit Anto nio muſę Cęſar auguſtus fuiſſꝫ ab eo graui morbo liberatꝰ: ſtatuā ęre am iuxta ęſcalapiū locari mādauit Enax rex arabū medicinę ipſe curi oſiſſimꝰ de herbis lapidibꝰ ad Neronē ſcripſit. Suꝑuenit Dioſco rides vir militaris in herbaria arte mirabilis Tꝑe Antonini floruit Gal lenus vir quidē doctiſſimꝰ. ea ętate ī medicina ſingularis ſecutꝰ eſt raſis poenꝰ ipſe illuſtribꝰ medicis ānumeratꝰ fuerūt alij innūerabi­les retroactis tꝑibꝰ medendi mgrī. ſed noſtrę ętati magis ꝓpinqͥ Petrꝰ aponēſis patauinꝰ vir reꝝ ſcīa admirādus At oīm neotericoꝝ ditiſſimꝰ neſcio an doctiſſimꝰ Thadeus florētinꝰ fuit qui a pͥncipibꝰ italię vo cabat̉ quinquagīta aureos in mercedē diurnā paciſci ꝯſueuerat. ab ho­norio ſummo pōtifice ſemel vocatꝰ prius acceſſit qͣꝫ centū aureos ſi­bi in diē ſtatutos ītellexit Un̄ liberatꝰ pōtifex decē milia aureoꝝ illi donauit Iuniores īnumeros. ne tibi ſim oneroſus: ſilētio p̄tereo Hęc āt memorare ſuaſit hūanę curioſitatis admiratio eis p̄mia honoreſqꝫ de­cernat corꝑibus opitulari ſciat. eis ꝟo qui aīas ſanat. ne mīmaꝫ quidē mercede inſtituat Credo tn̄ ita factū vt moribꝰ ꝑcam. ſubtili occulta ſa gacitate naturę. natura em̄ corporea vitę ſtudioſa. videns hoī ex ꝑte cor poris mortē impēdere. corpꝰ tm̄ fulcire conata ē pigmentis medicis relicta aīę incorporeę cura deo incorporeo. Cui ſentētię plurimū ꝯſonat qd̓ deus paruā īmo mīmam aliqn̄ nullā corꝑis. aīaꝝ vero tantā ratio nem habere ſe oſtēdit ut ipſemet corpꝰ ſuū pro animaꝝ ſalute tradiderit certe plures deus medicos medelas animabus qͣꝫ natura corporibꝰ adinuenit Patriarchę. Prophetę: noui ac veteris teſtamenti doctores nimirum medici ſunt animaꝝ. religioſi noſtri temporis omnes hi prę ſertim qui declamant in eccleſijs. qui confeſſionibus fidelium audien dis pręſunt animoꝝ medici ſunt hi practicoꝝ illi retoricorum medico rum loco ſuccedūt. prophetaꝝ vaticinia doctoꝝ conſulta leges quoqꝫ hūanę qͣꝫ diuinę ſꝫ diuinę p̄cipue. oīs deniqꝫ phīa de moribꝰ ſunt aīoꝝ medicamēta ſalubria: quibꝰ animę a morte ſed a miſeria ſempiterna