¶ Liber Primus ¶ Uenerādi Fratris Baptiſtę Mātuani Carmelitę Theologi ad Carolum Antonium Fantucium pa.tricium bonon̄. Iſagoges ad patientiam. Liber primus. et Capitulum primumUoniam opportunis ac frequētibꝰ beneficijs huic no ſtro bononiēſi cœnobio magnifice ac religioſe collatis iam pridem tibi nos deuinxiſti Carole Antoni vir reli gioſe: vereor ne ſi te lōgo ⁊ graui podagrę morbo laborātem ꝯſolatus nō fuero: de grauiſſimo ingratitudīs vitio poſſim accuſari Nam ſi iuxta doctoris ⁊ ſaluatoris noſtri Chriſti ſalutare ꝯſilium tenemur ijs etiam qui nos oderūt benefacere quantum quęſo ijs debemꝰ: qui nos nō ſolū amāt: veꝝ etiam quottidiamis elemo ſinis alere: ⁊ ꝯtinuo patrocinio fouere nō ceſſant: Chriſtus qui nobis et vitę et ſalutis eſt autor ſicut in alijs oībus ſtudioſis actionibus: ſic etiaꝫ in hoc exemplar eſt optimū. Ipſe nāqͣꝫ. qͣꝫdiu nobiſcū in hoc luctuoſo pe regrinatiōis exilio ſub ſeruili ſpecie ꝟſatus eſt. eos a quibꝰ plurimū ama batur: nō dilexit tantū: veꝝ etiam docēdo illuſtrauit: obſecrādo attraxit increpādo correxit: exhortādo animauit: miraculis firmauit: beneficijs illexit. ⁊ omni deniqꝫ officio curę paſtoralis cuſtodiuit ⁊ fouit: ⁊ quoniā apud ęgrotātes magni momēti eſſe ac plurimū valere cōſolantiū verba cognoſcebat: cum ſponte ad paſſionem ⁊ ad locum paſſiōis accederet di ſcipuloꝝ animis ſubita tempeſtate ꝯſternādis medicinā inſtituēs Petro dixit ⁊ tu aliqn̄ ꝯuerſus ꝯfirma frēs tuos Magna certe ē accōmodati ad rem ſermōis energia: ⁊ ad firmādos aīos: affectuſqꝫ regēdos ad ſedādos etiā corpoꝝ dolores ęgritudinumqꝫ moleſtias grauis elocutio plurimū valet. ꝓpte̓a apl̓icę diſcipline documentū eſt. ⁊ autor ē Iacobꝰ apl̓s ad ęgrotātes debere p̄ſbyteros vocari. ⁊ veraꝫ religionem in vidu arum ac pupilloꝝ viſitatione ꝯſiſtere. Sed vt ad chriſti veſtigia reuerta mur. cū ꝓpter iudeoꝝ ſęuiciā relicta hieroſolyma trans iordanē paululum diuertiſſet: audiſſetqꝫ lazaꝝ amicum grauiter ęgrotare: vitę ſuę ratione poſthabita: vadamus inquit apl̓is ⁊ iuuemus eū Tantā igit̉ chri ſti ieſu ſaluatoris noſtri humanitatē ⁊ clementiā ſi quis(vt dignum eſt) tota mētis acie cōtemplet̉: tāte beniuolētię ſuauitatē nō mirabit̉ ſolum verūetiam ad talis p̄ceptoris imitationē accēſus totum ſe in officia cha ritatis effundet: mīme tamē mirum eſt ſi ab illo in huiōi amoris vinca mur officis: nam ipſe oīm noſtrum eſt pater: nos āt ſumus inuicem fra