¶ Liber Tertius eſt. Nam difficile expectātur ea. q̄ ardenter amata nō ſtatim habēda ſed lōge poſita eſſe iudicant̉. Hinc illud qd̓ in pͥma nrā ꝑthenice diximus. Spes ē longa dolor. ꝓmiſſaqꝫ munera amati Expectare diu. labor eſt. ⁊ pōdus iniquū Sicut igit̉ magnanimitas in magnas. ita lōganimitas in res q̄ lōge abſunt vel abeſſe putant̉ animas leuat ⁊ inter eandū mentē ne ꝯcidāt. ꝑſeuerātia ſuſtinet. nam pleriqꝫ dum ad ea ꝑ lōganimitatem ꝑgunt q̄ procul apparēt. quaſi iumētum in via laſſum diuerticula q̄rūt ab onere tergum a iugo ceruicem ſubtrahūt. ⁊ nōnunqͣꝫ aliquātiſper exorbita declināt. inuētꝰ eſt igit̉ funis quidam. qͥ quaſi Theſei fillum exten tus ac animi manu tētus. nec ad dexterā nec ad ſiniſtrā errare ꝑmittat: ſed vſqꝫ in finē itineris ne ſit opus quiete. ſuſtētat. hęc ē igit̉ ꝑſeuerantia q̄ difficultatē ex patiētię diuturnitate ſurgentem lenit. ⁊ quaſi Ambro ſie ſucco vires laborētis inſtaurat Et quēadmodū ꝑſeuerātia peculiariter ꝯtra tolerādum faſtidiū ſic aduerſus omne qd̓ ſe obijcere p̄t impedimētum ꝯſtantia militat ¶ Anacephaleoſis dictoꝝ ⁊ ꝙ nō recte d̓r a theologis volūtas an̄cedēs et cōſequēs in deo. ¶ Ca. xvj Ed anacephalęoſim facio eoruꝫ quę diximus. circa difficilia teſte Ariſtotele verſatur virtus. ſicut ergo multiplex difficultas. ita qͦꝫ ꝟtus eſt multiplex. difficultas ē magna ſubire pericula. hanc forti tudo demolit̉. difficultas ē inter tolerādum triſticia nō vinci. huic diffi cultati paticētia ſe obijcit. difficultas ē quę de futura vita dicūtur crede̓ ac ſperare. in hoc ſpes ⁊ fides ſuppētias ferūt Difficultas ē lōge diſtantia bona diuturna animi ſuſpēſione morari. huic lōganimitas opitulatur. Difficile ē nouos caſus quottidie ꝯtra nos emergētes equanimiter ferre huic ꝯſtātia p̄ſtat auxiliū Dū longinqua bona pia lōganimitate expec tamus. difficile ē mētis nō in currē laſſitudinē. tenere ſꝑ intentā cordis aciem nunqͣꝫ obdormire. nunqͣꝫ halluciari. nunqͣꝫ ab incepto oꝑe diuaricari: occurrit huic periculo ꝑſeuerātia. ⁊ ita ſit vt conſtare tibi poſſit deum ⁊ naturam nihil p̄termiſiſſe qd̓ homī ad beataꝫ vitam poſſit ꝯferre Et hoc nimiꝝ eſt qd̓ theologi dicunt deum velle oēs volūtate an̄cedente ſaluos face̓: ſed volūtate ꝯſequēte quoſdā tm̄. iuxta illud. multi ſunt vocati: pauci ꝟo electi Ego āt nō an̄te ⁊ ꝯſequēte Sꝫ an̄cedentis ⁊ ꝯſequē tis debere dici exiſtimo. vt ꝑ hoc īnuat̉ deū oēs ideo ſaluos fieri velle ꝙ ō nibꝰ vt dixi palam fecerit atqꝫ cōmuni cauerit ea q̄ an̄cedere debeat ad ſa lutem. hęc āt ſunt lex ⁊ ꝟtutes. ex qͥbꝰ tanqͣꝫ ex an̄te ſequit̉ beatitudo tan qͣꝫ ꝯſequēs Sicut apud dialecticos d̓r p̄miſſas eſſe ans ꝯcluſiōem vere qſequit̉ ex p̄miſſis eſſe ꝯſequens Licet ergo deus non det omnibus cōſe
