Hicronymi. Studio inſiſtere nō poſſumus ſuꝑabundantiā in mete cogitātes. Terciū ſi vis dici tꝑatus nō comede citra ſaturitateꝫſed cū mēſura. ⁊ hibe vt non cōmittas ebrietatē. Uū Ganfredus inpoetria noua. Qn̄ famē reficis dapibus non ſis ita plenus. ꝙ nihilapponi queat āplius. Et ſubdit. non tm̄ quātū poſſis. ſed quantuꝫꝓdeſt. Un̄ etiā Phūs in de ſecretis ſecretorū ad Alexandruꝫ ſic aitSi vis eſſe ſanus nūqͣꝫ ede ad ſaturitatē. nec bibe ad ebrietatē.Obſerua te ne in cōuiuio vel in qͣlibet vite cōitate imitaberis. qͣs dānare videaris. Nec pn̄tibꝰ delicijs inherebisnec deſiderabis abſentes. Victus tibi et facili ſit non advoluptatē. ſed ad cibū accede. palatū tuū fames ꝓcitetnō ſapores. Deſideria tua ꝑuo redime. Si ad naturā viuas. nunqͣꝫ eris pauꝑ. Si alicui ſua nō vident̉ ampliſſima. ſi totius mūdi dn̄s ſit miſer eſt. Qui cū pauꝑtate bn̄cōuenit diues iudicet̉. qꝛ hoc tm̄ curare debes vt non deſināt atqꝫ ita quaſi ad exemplar diuinū cōpoſitus. ⁊ corpore ad ſpiritū qͣꝫtū potes abducere te feſtina.Hic Seneca ponit documēta ad hoīem tꝑatū ſpectātia. Primūſi vis dici tꝑatus tunc ſerua illud in qualibet ſocietate. ne damnesillos quos imitaris. ſed potiua ſit pre oculis dictū Cathonis. Iudiciū populi nunqͣꝫ contēpſeris vnus. Nonnulli placeas dum vis cōſemnere multos. Et ratio eſt. qꝛ qui alios vilipēdit ſipiipſi vituperiū acqͥrit. S d quō debet ſe habere patet in iſtis metris. Si ſorevis ſapiēs tu ſerua q̄ tibi mando. Quid dicas. vel cui. cur. quomodo. qn̄. Secūdo ꝙ tu continēs non debes inherere voluptatibusp̄ſentibus. nec etiā deſiderare abſentes delectationes. qꝛ incōtinentiā generant. Seneca in epl̓a ad Lucillū. xxiiij. inqͥt. Ipſe voluptates in tormenta vertunt̉. epule crudelitatē afferunt. ebrietates neruorum. torporē tremoremqꝫ libidines manuū ⁊ articulorū omniū deprauationē. Ideo Ualerius. li. vij. de Areſtotile loquit̉. Utiliſſimūp̄ceptū ꝙ voluptates abeūtes conſideremus. Terciū documentūdebes eſſe modeſtus. qꝛ victus moderatus honeſtatem corꝑis ⁊ aīeſanitatē conſeruat. Ideo ⁊ modico debet eſſe victus. Tulius in paradoxis. Cum tibi deus vel mater omniū natura dedit animum. nihil preſtantius. nihil p̄cioſius ſi recte eo vtat̉. Turpe ergo eſt ſi teita proſternas vt nihil inter te ⁊ pecudē eſſe in paruo. hoc eſt debeseſſe contentus in modico. ⁊ non nimiā curam gerere ſuper res tem