rum cum echinus cum chaſpirato/& ī latino/ primam(ut ſtatim patebit) cor ripiat ſyllabam/ Lucani metro conuenire nequaꝗͣ poteſt. Quem/ tamen pro echeneide/ Iſidorus Papias. Vgutio/ Catholicon/ ac etiam Aguſtinus de ciui tate dei/ poſuere. Sed falſi ſunt. Nam echinus/ alius quidam eſt piſciculus ex cācrorū genere. ſpinas habēs: ꝗbus pro pedibus utitur: de quo Martialis. Cortice depoſito mollis echinus erit. Iuuenalis ſatyra quarta. Et ſemel aſpecti litus dicebat echini. Horatius ſermone. xiiii. Oſtrea Circæis. Miſſeno oriuntur Echini. Eſt etiam Echinus eadem litteratu­ra/ uilla Cyrenaicæ prouinciæ in Aphrica:& eodem nomine urbs Macedo­niæ/ teſte Ptolemæo: necnon& genus uaſis ænei: in quo calices lauantur/ te­ſte Acrone: quam alii(ut ait) ampulam dicunt eſſe uitream: de quo Horatius ſermone ſexto. Pocula cum cyato duo ſuſtinet: aſtat echinus. Echinas huius echinadis uel e. hinados/ eadem ſcriptura ſcribitur. Sunt autem echinades/ inſulæ ī Maliaco mari/ teſte Herodoto libro hiſtoriarum ſecundo: de quibus Lucanus memi­nit/ dicens. craſſis oblimat echinadas undis. Vgutio dicit poſſe declinari hæc echinada. Quod ſi cōperitur ab accuſatiuo græco ἔχιναθ a formetur neceſſe ē. Sed& hæc echina huius echinæ/ declina ri poteſt. dicente Seneca in Troade. Quolibet uento faciles Echinæ. Echidna cum ch aſpirato/& i latino/ ſequente dn­ uipera dicitur. Vnde de ea­ quam Hercules interfecit/ inquit Ouidius libro. v. faſtorum. Sanguine centauri Lernææ ſanguis Echidnæ Mixtus ad auxilium tempora nulla dabat. Ectaſis cum ct exilibus ſcribitur:& dici poteſt ꝓductio. Eſt enim figura/ qua ſyllaba naturaliter correpta producitur: quæ a nonnullis extaſis dicitur. Exta ſis item/ mentis exceſſus uocatur. Egeo eges uerbum tam genitiuo/ quam ablatiuo/ iungi poteſt. Edo es eſt/ græcū eſt uerbū: quod ap̄ antiquos/ teſte Priſciano edo edis edit declinari ſolebat: ut etiam ab hoc compoſitum/ comedo comedis comedit. Vnde etiam Næuius in carbonaria/ ait: ille ipſi aſtat/ quando edit. Et format edo duplex ſupinum/ eſum ſcilicet/& eſtum/ teſte Priſciano. Elegia cum unico l& i latino ſcribitur:& dici poteſt miſeria. Et producit apud pœtas penultimam ſyllabam. Statius libro ſiluarum primo. Quas inter/ multum petulans elegia propinquat. Martialis. Detineat cultis aut elegia comis. Antonius Panormita in epiſtola ad Lamo­lam. Induit aduires uultus elegia dearum. Nonnunꝗͣ pentaſyllaba dictio ele geia effertur:& tunc penultima ſyllaba corripitur. Ouidius de remedio. Blanda pharetratos elegeia nutrit amores. Idem li. tertio de ſine titulo. Venit odoratos elegeia nexa capillos. Idem in epitaphio Tibulli. Flebilis īdignos elegeia ſolue Capollos. Quod domitius ſuper epiſtolā Sap­phus/ nom percipit. apud pœtas(ut domitius) penultimam ſyllabā ele gia/ dictio ſcilicet tetraſyllaba/ productā habeat/ ī eadē Saphus epiſtola/ emē dare(ut etiam alibi ſolet) elegia cenſor debuit: non aprobare/ ut elegia legere tur. Quod ſi apud Ouidium tetraſyllaba dictio(ut idem legendum affirmat) elegia enuntietur. primam/& ſecundam ſyllabam produci/ necnon& penul timam corripi/ neceſſe eſt/ contra omnium aliorum pœtarum auctoritatem: imo etiam contra ſeipſum. Vnde& alibi idem Ouidius inquit. Tantum ſe nobis elegi debere fatentur. Et Tibullus ait. Nec proſunt elegi: nec carminis auctor Apollo. Boœtius. Et ueris elegi fletibus ora rigant. Iuuenalis. Impune ego mihi recitauerit ille togatas: Hic elegos. Hoc pari errore ductus etiam eſt tortellius in dictione elegia. Sūt qui ab elegia diminutiue elegidion formari uolunt. Perſius. ſi qua elegi­dia crudi Dictarunt proceres. Equus cum primā corripiat ſyllabā aſque æ diphthōgo ſcribitur:& habet Martialis Iuuenalis Horatius Ptolemæus Acron Horatius Herodotus Lucanus Seneca Ouidius Priſcianus Næuius Priſcianus Statius Martialis Antonius Ouidius Ouidius Ouidius Ouidius Boœtius Iuuenalis Perſius Ectaſis Extaſis Egeo Edo Elegia Elegeia Equus