Seite
Furtum CXVII dicere veritatem quā ſcit ẜm Bal. in. l. p̄ſbiteri. C. de epi. ⁊ de. efficitur teſtis falſus ⁊ tenetur ad reſti­tutonem inſolidū. facit qd̓ nota. Pa. in. c. qͥ cū fure. de fur. ⁊ Bart. in. l. ciuile eſt. C. eo. Fallit hoc ſi ſci­ret in confeſſione. c. dilectus. de exceſſ. prela. 38 Sꝫ quero vtrū teneatur ſimiliter reuelare furē? Rn̄. glo. in. d. c. qͥ cū fure. ꝙ de iure ciuili nō tenet̉ quia poteſt aliquid accipere. vt indicet. ff. d̓ p̄ſcrip. ver. l. ſolent. ff. de condi. ob tur. cau. l. iij.§. vlti. ſed de iure canonico ſic. Sed mihi videtur dicendum ẜm Inno. in. d. c. dilectus. ⁊ in. d. c. qͥ cuꝫ fure. ⁊ de ſymo. c. nemo. ⁊ Bar. Ang. ⁊ Rapha. in. d. l. ciui­le eſt. ꝙ tam de iure canonico ꝙͣ ciuili ad inſtantiaꝫ partis nō tenetur niſi reuelare furtū. nō furē ad pe nam. ſꝫ iudex ex officio implorato vel dū ꝓcedit ꝑ inquiſitionē generalē pōt cōpellere ad indicanduꝫ furē. ar. l. iiij. ⁊. l. congruit. ff. de offi. p̄ſi. Et ſic recte ep̄i poſſunt admonere ⁊ excōicare non indicantes nō ſolū furtū. ſꝫ etiā fures. quia ſuperiores tenētur expurgare ꝓuinciā malis hominibꝰ. Limito hoc qn̄ nō imminet ꝑiculum mortis in fure ẜm Hoſ. ⁊ multomagis ſibi. Et etiā limito ẜm ea que dicaꝫ infra inquiſitio.§. j. ⁊. ij. ⁊ ſupra denūciatio.§. xij. Nec obſtat predictis ſi dicat̉ ꝙ ad inſtantiam ꝑtis tenetur quis perhibere teſtimoniū contra fure. ar. l. nullū. C. de teſti. quia aliud eſt indicare aliud per bibere teſtimoniū. quia qn̄ quis teſtificatur iaꝫ fur eſt detectus per accuſatōnem ſed non ſic qn̄ indicat ⁊ ideo nō tenet̉ ad inſtantiā partis. Utrū inueniens rem alienā ꝯmittat furtum ac­cipiendo eā? ℟. Pa. in. c. ex lr̄is. eo. ti. ꝙ aut habe­batur ꝓ derelicta. ⁊ ſic nō cōmittit. Aut non habe­batur ꝓ derelicta. ⁊ ſic cōmittit. l. falſus.§. qui alie num. ff. eo. tit. xiiij. q. v. c. ſi qͥd inueniſti. ⁊. c. multi. niſi acciperet animo reddendi dn̄o vt no. glo. in. d. c. ſi qͥd. Fallit hoc in theſauro occulto. de quo dic. vt no. glo. in. d. c. ſi qͥd. ⁊ vide. sͣ. emptio.§. xxiiij. ⁊ infra inuentam per totum. 1 Quid ſi nō inuenitur dn̄s cuius erat. ℟. Pan. vbi.s. dabitur pauperibus. ar. c. cum tu. de vſuris. ⁊ in auten. om̄es ꝑegrini. C. eo. de ſuc. 31 Utrū inueniens animal dans ſibi damnū ī ſua poſſeſſione qͥ ip̄m accipit ⁊ ducit ad domū ſuaꝫ cō­mittat furtū? Rn̄. videt̉ ꝙ ſic. vt in. l. iij. ff. eo. Sed dic ꝙ ſi animo celādi. eū dn̄o furtū cōmittit. Si v̓o nō animo celandi. Sꝫ qꝛ ignorat cuius ſit includit donec ſciat licet: vt no. in. l. quintus. al̓s īcipit ꝙͣuis ff. ad. l. aquil. nam non licet in eo agere aliqͥd mali. ſꝫ dominū admonere vt ſuū recipiat. ⁊ de damno ſa tiſfaciat. vt ibidem. 2 Utrum emens rem furatam teneatur reſtitue­re. vide. jͣ. reſtitutio.j. in v̓. emens. 3 Utrū quis poſſit vſucapere in re furtiua vel vi ablata contra dominū rei? ℟. ꝙ nō. tam quo ad fu rem qͣꝫ quo ad eius heredes ⁊ etiā quo ad euꝫ qui emit quantumcunqꝫ bona fide emerit. ſeu quo ad quemcūqꝫ quocūqꝫ titulo habuerit. inſti. de vſuca. §. quod autem dictuꝫ eſt. De quo tamen dic vt. jͣ. preſcriptis.§. ix. 34 Utrū furtū ſit peccatū mortale? ℟. ꝙ ſic. qꝛ con preceptū Exo. xx. Nō furtū facies. in quo pre­cepto nō ſolum ꝓhibetur furtū ꝓprie acceptum. vt vt.s. diffinitū eſt. ſꝫ etiam omnis illicita vſurpatio rei aliene. xiiij. q. v. penale. xxxij. q. iiij. meretrices. ⁊ quātūcunqꝫ modica. vt. xxiiij. q. vlti. c. vlti. ⁊ inſti. de re. di.§. gallinaꝝ. vbi dicit gloſa. ꝙ etiam in vno ouo. Qd̓ limita quo ad peccatū mortale. qn̄.ſ. volū tas etiam maiora ſubtraheret. vel quādo intendit dare notabile nocumentū ꝓximo. al̓s minima ac­cipere nō erit peccatuꝫ mortale. facit. c. ⁊ ſi queſtio­nes. de ſymo. vbi nō cōmittitur ſimonia in modico ⁊ in. l. eleganter.§. vltimo. ff. de dolo dicitur. Nam niſi ex magna re ⁊ euidenti calliditate nō debꝫ actio dari de dolo. ⁊ ibi gl. dicit magna.i. vltra duos au­reos. Quod limito veꝝ circa magnū dominū. ſecꝰ circa cōmunes perſonas quia videtur magnū: fa­cit ad hoc. de conſe. diſti. ij. c. reuera. in prin. vbi dr̄ ꝙ omnes in deſerto mortui ſunt. cum tamen Ca­leph. ⁊ Ioſue ſuperuixerint. Utrū vxor que habens virum ꝓdigum celat d̓ 35 bonis eius contra eius prohibitionē vt ſibi ⁊ viro ꝓuideat temꝑe neceſſario cōmittat furtum? Rn̄. Rodo. ꝙ non. nec peccat nec tenetur obedire viro precipienti ſibi ꝙ ei omnia tradat. quia ſic eſſet da­re gladium furioſo. Utrum furans ex neceſſitate peccet mortaliter: ⁊ 6 Rn̄. Pa. in. c. quoniā. de ſimo. ꝙ quedā ſunt mala in ſe. vt adulterare. ꝑiurare ⁊ hmoi. ⁊ illa pretextu pauꝑtatis nō ſunt comittenda. vnde in ip̄is habꝫ locum illud. c. ita ne. xxxij. q. v. ⁊. c. ſacris. de his q̄ vi me. cauſa fi. ꝙ potius debet quis quelibet mala tolerare ꝙͣ malo cōſentire. nec ignoſcitur pretextu paupertatis ſi talia cōmitantur. l. palam.§. nō eſt. ff. de ri. nup. vbi dicitur. Non eſt ignoſcendum ei qui obtentu paupertatis turpiſſimam vitam egit. Quedam ſunt mala que famē neceſſitas excuſat vt furtū. quia temꝑe neceſſitatis omnia ſunt commu nia. xlvij. diſti. ſicut hi. Et ideo nō cōmittit furtum nec peccat mortaliter qui tempore extreme neceſſi­tatis cibū vl̓ veſtitū ⁊ hmōi furatur vt non pereat eo ꝙ non contractat rem inuito domino. facit. c. di ſcipulos. de conſe. di. v. Si ꝟo non eſt neceſſitas ex trema. ſꝫ magna excuſatur a tanto. ſed non a toto. Et ſic intellige. c. ſi quis. eo. ti. Poſſet etiam excuſa­ri a toto quando ille a quo accipit abundat vt dicā in ſe.§. Sed nunquid tenetur reſtituere talis ſi venerit ad pinguioreꝫ fortunā? Rn̄. ꝙ ſi neceſſitas fuit ma gna ſolum. ſic non tenetur p̄ciſe reſtituere. ſed vl̓ re ſtituere ſi poteſt cōmode ſine magna inedia. vel qn̄ non excuſat a toto penitere tres ebdomadas. vt in d. ca. ſi quis. Et iſta extimatio relinquitur arbitrio boni viri quando debeat dici magna vel non. Si ꝟo eſt extrema non tenetur reſtituere. quia de iure ſuum factum eſt. Poſſet etiam dici ꝙ licet aliqͥs nō ſit in extrema neceſſitate ꝙ ſine peccato ⁊ obligatio ne ad reſtituēdum poteſt occulte ⁊ bono modo ac cipere rem alterius quando.ſ. ille ita habundat. ⁊ iſte taliter neceſſitatur ꝙ de precepto ſibi tenet̉ ſub uenire qd̓ qn̄ ſit. vide ſupra Elemoſina.§. j. Quod no. Et qd̓ dixi licere exiſtenti in extrema neceſſitate dic etiam licere alteri pro eo facienti. qͥ alio modo