Seite
Furtum prouidere nō poteſt ẜm.ſ. Tho. Limita tn̄ iſta ve­ra niſi ille cui furatus ē eſſet in equali neceſſitate qꝛ ſic nō liceret. ⁊ reſtituere tenetur ſi abſtulit. De quo vide. jͣ. Reſtitutio. iij.§. iij. 38 Utrum cōmittat furtū ⁊ peccet qui xp̄ianos ca­ꝑtos ab infidelibꝰ furatur ⁊ liberat? Rn̄. ꝙ nō. qͥa nullo modo poterant eos habere captiuos. vt. C. ne in. xp̄i. man. ha. vel. in rubro ⁊ nigro. Et ideo cū iniurioſe eos teneant nō peccat qui eos liberat. Si militer dicendum eſſet de eo qui liberat detentum inuiſte a chriſtiano. facit quod no. xxiij. queſtio. ij. dominus. 39 Sed nūquid liceat res infidelium capere? Rn̄. ꝙ ſi eſſet indictum bellum ꝯtra eos liceret. d. c. do­minus. al̓s non. ſicut nec a xp̄iano. Utrum ille qͥ nō poteſt habē ſibi debituꝫ poſſit furtiue ſibi ſatiſfacere? Rn̄. ꝙ ſic. l. ſi non ſortem. in prin. ff. de cōdi. inde. ar. de or. co. c. cn̄ dilecti. immo dolus cū dolo cōpenſari debet. l. ſi duo. ff. de dolo. ⁊ paria delicta mutua compenſatione tollūtur. c. in. telleximus. de adulte. cum concordan. ſuis. Et hoc veꝝ credo ſi nullum iſtoruꝫ qͣtuor ꝯcurrit. Primū ꝙ poſſit iudice ſentetiante ſuum rehabere. quia ne mo debet ſibi ius dicere. Secunduꝫ ſcandalum ſui vel proximi innocētis cuius forte cuſtodie erat res cōmendata. Tercium periculum mortis corꝑalis vel alterius leſionis magne. Quartū ꝑiculū mor­talis peccati.ſ. periurij ⁊ hmōi. quia aliquo iſtoruꝫ interueniente nō licet. immo ſi accepit ⁊ imminet periculū aliquod iſtoꝝ triū poſtremo dictoꝝ tene­tur reſtituere. ar. c. cū ex iniuncto.§. ſuꝑ quoqꝫ. de no. ope. nun. Concordat Pa. in. c. olim. el. j. de re­ſti. ſpo. Ubi addit ẜm Inno. ꝙ qn̄ quis non habꝫ copiam ſuperioris pōt ꝓpria aucte ſibi ius dicere. ar. c. per venerabilem. qͥ fi. ſunt legi. ⁊ bona gl. ī.§. ius gentium. di. j. 41 Sed quid ſi ep̄us vel alius p̄latꝰ precipit ſub pe na excōmunicationis ꝙ qui habuit aliqͥd de rebꝰ talis teneat̉ reſtituere ⁊cͣ. Nūquid talis qͥ ſibi fur tiue ſatiſfecit teneatur? ℟. ꝙ non. quia exquo licite poteſt ſibi in recōpenſationem detinere iam ſuū eſt factū. nec amplius eſt alterius nec etiā ſi diceret in ſententia. ꝙ etiā qui animo recōpenſandi. vel qͣli­tercūqꝫ. quia tunc ſententia cōtinet expreſſe intole­rabilem errorem. Et ideo non tenet nec ſimilit̉ liga tur qui nō reuelat qn̄ ſcit talem retinere animo re­compenſandi certus de debito ꝙ talis debet habe­re. ſecus ſi non ſit certus ꝙ talis debeat habere. qꝛ licet ipſe dicat. non credo excuſaretur non reuelan­do. quia multe fraudes aliter poſſent fieri. Quomo do te neatur reuelare ⁊ quando. vide ſupra denūci atio.§. xij. Utrum liceat accipere rem meā apud aliū depo ſitam? ℟. ꝙ non. l. ſi quis. C. depo. nec etiam ſi eſſet cōmodata. l. pretextu. C. como. in conſcientia tn̄ li­cet ſi cōmodatario vel depoſitario nullū damnum pōt euenire ẜm Uldericū. ⁊ Hoſt. allegat. l. bona fides.§. j. ff. depo. 43 Utrū liceat furari vt faciat elemoſinas? Rn̄. ꝙ nō. xiiij. q. v. c. ſorte aliquis cogitat. immo tenetur reſtituere ſi fecit ⁊ ꝙͣuis ſit vſurarius cui furat̉. tū nō licet niſi faceret pro exiſtenti in neceſſitace ẜm qd̓ dictum eſt.s.§. xxxvij. Utrum ſi res furata pereat liberet̉ fur a reſtitu­tione? Rn̄. ꝙ nō. quia fur ſicut ⁊ quilibꝫ alius ma lefidei poſſeſſor ſemꝑ eſt in mora. vnde ſi deteriorat̉ etiā tenetur ẜm eā extimationē in qua melius va­luiſſet apud dominū a temꝑe poſtꝙͣ eam accepit. facit. c. grauis. ⁊ quod ibi no. in glo. de reſti. ſpoll̓. ⁊ l. in re furtiua. ff. de condi. fur. ⁊ in. l. nauis.§. gene­raliter. ff. de re. ven. Excipitur caſus qn̄ rem dn̄o lo co ⁊ tꝑe obtulit ⁊ ip̄e reciꝑe recuſauit. qꝛ purgauit morā. d. l. in re furtiua. nec tenet̉ ſi perierit vel dete­riorata fuerit. l. vlti. C. de condi. fur. Utrū teneatur fur ad reſtitutionem fructuū rei ꝓ­Rn̄. ꝙ ſic. nō ſolum ꝑceptos ſed etiam percipien­dos a vero dn̄o ſeu quos percepiſſet. d. c. grauis. ⁊ d. l. in re furtiua.§. ſi ex cauſa. Utrum fur poſſit repetere ſeu retinere expēſas ac quas fecit ī re furtiua? Rn̄. ꝙ nō. niſi vt dictū ē. sͣ. expenſe.§. iij. Utrū filiuſfamilias vxor vel religioſus ⁊ hmōi 17 poſſint contra voluntateꝫ patriffamil̓. vel mariti ⁊ hmōi reſtituere rē furataꝫ ab eis? ℟. ꝙ ſi res extat apud eos ꝙ tenent̉. l. in ciuilem rem. C. de furtis. Qd̓ intellige ẜm qd̓ dictuꝫ eſt ſupra.§. xxiiij. ſi ſine periculo fieri poteſt. ſi v̓o nō extat ſed ē cōſumpta vel alienata. tunc ſi preciū vel res eſt verſum in vti litatem domini vel mariti pōt bono modo de bo­nis domini vel mariti reſtituere etiā eo contradicē te. Et voco hic vtilitatē dn̄i etiā ſi ſe veſtiuit vel cal̓ ciauit ẜm cōuenientiam ſui ſtatus ⁊ hmōi. Si v̓o expendit inutiliter. vtputa in vanitatibꝰ ⁊ hmōi. n̄ poteſt cōtra voluntatem domini reſtituere niſi ha­beat vltra dotem vel peculiū caſtrenſe vel quaſi cō cor. Monal. reſtitutio. ij. Sed quid ſi maritus ipſe furatus eſt vel pater 48 poterit ne vxor vel filius reſtituere contra ſuā vo­luntateꝫ? ℟. ꝙ ſic. ſi res eſt in eius poteſtate. d. l. in ciuilem rem. ſed ſi eſt in poteſtate patris vel mariti nō. Si tamē facerent bona fide nō peccarent mor­taliter quia non cōmittunt furtum cum nō ſit frau duloſa nec animo lucrandi. cōcor. Rod. ⁊ Io. xiiij. q. v. c. vlti. Utrū actio furti detur contra quēcunqꝫ furem 49 ℟. ꝙ ſic. facit. l. impuberē. ff. eo. Intellige ſi eſt doli capax. Item non ſolū contra furem. ſed cōtra eū qͥ dedit opem vel conſilium. l. is qui rem pignori.§. ſi tu. ff. eo. Fallit in patre contra filiuꝫ ⁊ econtrario. ⁊ in vxore cōtra maritū. ⁊ econtrario conſtante ma­trimonio. ſed datur eis actio reꝝ amotaꝝ. l. ſi quis vxori. ff. eo. ⁊. l. fi. C. eo. ti. Que pena furis? ℟. ꝙ ſi agatur criminaliter pe na eſt vt fuſtigetur vel vt exulet̉ vel alio modo pu niatur arbitrio iudicis. non tn̄ vt occidatur vel de­membretur. vt. C. de ſer. ſu. autē. ſed nouo iure. Et hoc verum ſi ē ſimplex latro ſecus ſi cum armis ſi­ue violenter aggredit̉ in domibꝰ vel in itinere vel in mari. vel ſi palam ſurripit. quia tunc ſuſpendit̉. l. capitalium.§. craſſatores. ⁊.§. famoſos. ff. de pe­nis. Sed quid de conſuetudine qua ſuſpendūtur omnes latrones quantumcunqꝫ ſimplices ſi vlti­