Seite
habitus ſunt quinqꝫ. Prima ſpēs eſt qn̄ hora preuenitur de na bita de quo habes de cōſe. diſt. j. c. ſolent. Secunda quando cibos lautiores querit ꝙͣ conueniat eius qualitati. de quo. xlij. diſ. c. j. ij. ⁊. iij. Tercia quādo nimis ſtudioſe ⁊ accurate cibos preparat de qͦ dic vt. xlij. diſ. c. iij. Quarta quando nimis comedit vl̓ bibit ꝙͣ menſura refectionis exigat. Quinta quan do cum nimio deſiderio affectatur de quo diſtinc. xlij. c. j. vnde verſus. Propere laute nimis ardenter ⁊ ſtudioſe. Utrum gula ſit peccatuꝫ mortale? Rn̄. Alex. de ca ales in cōpendio ſuo. ꝙ appetitus cōmedendi vel bibendi poteſt eſſe quinqꝫ modis. Primo cibuꝫ vl­potū ſolūmō appetendo. ⁊ hoc nullū eſt peccatuꝫ. quia naturale eſt. Secundo quando tali appetitui adiungitur delectatio in cibo vl̓ potu. Et ſic eſt ve niale peccatum. Tercio quando tali appetitui ad iungitur tranſgreſſio alicuius precepti. puta quia frangit ieiuniuꝫ de precepto ad qd̓ obligatur ſic eſt mortale peccatū. Quarto quando tali appetitui fi­nali affectu inheret. puta paratus facere quecunqꝫ vt euꝫ ſequatur ſic eſt mortale. ⁊ grauius ſicut fecit eſa. Quinto quādo ꝓpter talem delectationē ap­petitus ducit totā vitā ſuā hmōi delectationibꝰ de putare ſicut diues qͥ epulabatur quotidie. Et hoc ē multū vicinū mortali. addo. vj. ꝓ clariori intelli­gentia. quando tali cibo vel potu ſeu tanto ſcienter ⁊ aduertenter vti vult qd̓ notabile nocumentum ꝓprie ꝑſone p̄ſtat. puta tm̄ bibit vl̓ comedit aduer­tenter ꝙ perdit vſum rōnis. quia tunc peccat mor taliter. Similiter ſi comedit aliquid ſciēter quo no tabilem infirmitatem vel malū incurreret eēt mor tale. quia contra preceptū Math. xxij. diliges ꝓxi­mum tuum ſicut teip̄m. Secus ſi inaduertenter ni ſi ita eſſet frequens ꝙ teneretur aduertere. ſicut di­cimus de ebrietate. xxv. diſ.§. alias ea demum. vel etiā ſecus ſi modicū nocumentuꝫ ex tali cibo incur rat aut veriſimiliter credat incurrere. ſicut infirmꝰ qui potius vult pati augmentum febris ꝙͣ ſitim ⁊ hmoi. quia tūc eſt veniale. 3 De ieiunio ⁊ hora comedendi ⁊ cibis qͥbꝰ veſci licet. vide. jͣ. ieiuniū. Quot ſunt filie gule. ℟. ꝙ ſunt. vj. Prima ebrie­tas. Scd̓a ebetudo mentis. Tercia inepta leticia. Quarta multiloquiuꝫ. Quinta ſcurrilitas. Sexta immūditia. de quibus in ſuis capitulis. Abitus aliquādo dicit̉ quedam qualitas animi acquiſi­ta ex frequētatis actibꝰ vel ex vno mul­tū vehemēti quo anima facilit̓ diſponi­tur ad aliquid faciendū qͥ differt a diſpoſitione. qꝛ illa defacili mobilis. ſꝫ habitus de difficili ẜm Ari. in predicamento qͣlitatis. aliqn̄ dr̄ veſtis ſeu tegu­mentum quo hō tegitur de quo in. c. precipimus. xxj. q. iiij. ⁊ de vi. ⁊ ho. cle. c. deus qui. Quō autem ſit peccatum in veſtimētoꝝ ornatu vide Ornatus. Quali habitu debēt vti clerici? Rn̄. glo. in ſum. xxj. q. iiij. ꝙ poſſunt vti pannis etiā p̄cioſis ẜm cō­ſuetudinē regionis vt cōforment ſe moribus eoruꝫ inter quos viuunt. ⁊ ne villeſcat clericalis dignitas vt. lxxx. di. ep̄i. de quo vide. sͣ. clericus. iiij. ⁊. jͣ. O­natus. Qualis debet eē habitus religioſi? Rn̄. ſimiliter ⁊ ẜm ſtatuta ſue regule. ita tn̄ ꝙ cōueniat religioni ⁊ penitentie. vt. xx. q. j. c. vidua. Quo temꝑe debet vti habitu religionis? Rn̄. ꝙ omni tꝑe lectulo quieſcens. ſeu in quocūqꝫ loco cō ſiſtens. vt dr̄ in. d. c. vidua. Utrum peccet mortaliter religioſus dimittens. habitum? Rn̄. ꝙ ſic ſine cauſa rationabili ⁊ eſt ex­cōmunicatus. de quo vide ſupra Excōicatio. vij. caſu.xxvij. Utrū liceat tam clerico ꝙͣ religioſo ex cauſa rō­ 6 nabili occultare habitum ſeu trāſformare? Rn̄. ꝙ ſic. vt in. d. c. clerici officia. Utꝝ vir poſſet vti veſte muleris vel ecōtrario: ⁊ Rn̄. ꝙ non. immo videt̉ pctm̄ mortale. qꝛ pōt ex­cōmunicari. vt. xxx. diſt. ſi qͥ mulier ⁊ ẜm aliqͦs ſunt excōmunicati ſꝫ nō credo. Quid de vtente habitu monachali vel alio reli­ 8 gioſo cā ludubri. Rn̄. glo. in. c. cum decorē de vi. ⁊ ho. cle. ꝙ prohibitū ē. Et ſic videt̉ mortale pcccatū ⁊ grauiter puniendus. vt in auten. de ſanc. epiſ.§. vlti. C. de epiſ. audi. l. minime. ebetudo mentis eſt groſſities in telletus qua homo nō poteſt pertingere ad cognitōnem rei. ni ſi ꝑ multa ei ſit expoſita. nec tūc etiam ꝑ fecte poteſt cōſiderare omnia que ꝑtinent ad rōnē rei. ⁊ dicitur hebes eo ꝙ acuto opponitur. Acutuꝫ em̄ eſt penetratiuū. ita hebes ſine obtuſum ē ꝙ no poteſt penetrare. Unde inquantū importat debili tatem mentis circa ſpūalia conſideranda ſic oppo­nitur dono intellectus qd̓ ſubtiliter penetrat. ⁊ diſ­fert a cecitate mentis. qꝛ iſta importat omnimodaꝫ pͥuationē cognitionis ſpūalis. ſꝫ hebetudo non. qꝛ nō totaliter pͥuat cognitione. Utrū hebetudo ſit peccatū? ℟. ꝙ intantū quā­ 1 tum habet rōnem voluntarij ſicut ⁊ cecitas men­tis. vt patet in eo qͥ eſt affectus circa carnalia ⁊ de ſpūalibus ſubtiliter diſcutere faſtidit vel negligit. Hec oīa ex ſancto Tho. ſcd̓a ſcd̓e. q. xv. arti. ij. Ex quo patꝫ. ꝙ nō ē mortale niſi qn̄ voluntarie ita im­plicat ſe terrenis ꝙ omittit illā diſcuſſionem que de­neceſſitate ſalutis eſt. ſicut in confitendo peccata vl̓ in cognoſcendo neceſſaria ad ſalutē ⁊ eſt filia gule. ẜm Gre. xxxj. moralium. edificans in ſolo alieno de ſuo de iure efficitur hedi ficium dn̄i ſoli. inſti. de re. diui.§. ⁊ ex di­uerſo. Secus ſi in littore maris vt piſca tioni intendat caſam edificauerit. quia qͣꝫdiu caſa durauerit ſua eſt. vt in. l. intm̄. ff. de re. diui. Fallit hͦ ꝙ hedificium nō efficit̉ dn̄i fundi. qn̄ hedificatum eſt de rebus eccleſie. quia ſolum cedit edificio. xij. q. ij. apoſtolicos ẜm Io. ibidem. ⁊ in. c. veſtigādū. de peculio. ẜm Ber. intellige tamen ꝙ eccleſia ſol­uet p̄ciū ſoli. Similiter intellige predicta quādo ſci enter quis hedificat ī alieno ſolo. quin ſi bona fide credēs hedificare in ſuo. hedificat in alieno in con ſcientia tenet̉ dn̄s ſoli vel ad vendendū fundū vel