![]()
Ocioſitas CCXVIII ſuetudo hodie attendenda eſt. qꝛ vt dicit augu. xlij. di. c. j. Quiſquis rebus preterentibus ſtrictius vtitur ꝙ ſe habeant mores eoꝝ cum quibus viuit aut intemperatus. aūt ſuꝑſtitioſus eſt. quiſquis v̓o ſic eis vtitur. vt metas conſuetudinis bonorum inter quos cōuerſat̉. excedat aut aliquid ſignificat dicit glo. puta infirmitatem ⁊ legitimā cām aut flagitioſus eſt. In omnibus aūt talibus nō vſus rerū ſed libido inculpanda ē. Quid igitur locis. tꝑibus ⁊ ꝑ ſonis conueniat diligenter attendendum eſt. nec te mere flagitia reprehendamus. hec ille. Ante ſi vis agnoſcere ſi excedis conſidera cōitatem bonorum inter quos viuis qui ſunt equalis dignitatis. nobi litatis. diuitiarum abundantie. ⁊ notāter dixi cōitatem bonoꝝ non alioruꝫ. Et ſi ẜm eorum conſuetudinem vteris precioſis. vel multitudine. aut curioſitate non iudicabo exceſſum. Niſi occurreret ti bi caſus in quo aliqͥ ꝓximi eſſent in extrema neceſſitate. qꝛ tūc dicas ẜm Ambro. in. c. ſicut hij. xlvij. di. Pluſꝙͣ ſufficiat ſumptui.ſ. tue neceſſitatis ⁊ ſamilie violenter obtentum eſt. ¶ Sed nunquid ille qui eſt equalis in diuitijs no bilibus poſſit ornare ſe ẜm ꝙ cōiter nobiles faciūt licet ipſe ſit ex infimo genere? Rn̄. ꝙ ſic. Niſi quo ad deaurata q̄ de iure conueniūt doctoribus ⁊ militibus. Rō qꝛ nobilitas hodie non attribuitur ẜm virtutē. ſꝫ ẜm pompā ⁊ opinionē. Fallit etiaꝫ hoc qͦ ad cōꝑationē p̄latoꝝ. dn̄oꝝ. ⁊ officialiū quibus licet aliquis eſſet ipſis ditior non liceret ſe ornare ẜm ꝙ tales prelati vel dn̄i vel officiales cōmuniter faciunt. Conclude ergo ꝙ ſi quis vtitur ornatu p̄cio ſo vel multiplici aūt curioſo ẜm conditionem ſtatꝰ pn̄tis. vt cōiter faciūt pn̄ti tꝑe boni diuites vel nobiles ſibi equales non peccat. ¶ Tercium tēpus ꝯſiderandū ē tempus futurum hoc eſt ꝙ cōſideret ſi in tali ornatu poterit ſe tenrce taliter in futurum non habeat cōmittere aliqua peccata mortalia. Nam ſi eſt neceſſe aliqua mortalia cōmittere vt in tali ornatu ſe teneat ſicut illi qui ꝓpter talia habēt neceſſe in ꝑtibus remotis ad ne gociandum morari dimiſſis vxoribus ibi propter eorum imbecillitates multa mortalia committunt ⁊ hmōi. Nam tunc talis ornatus eſt ſuꝑfluus ⁊ il citus. ẜm ergo p̄dicta tria temꝑa potes cognoſcere qn̄ habet ſuperfluitatē ⁊ ꝙͣuis ſit difficillimum cognoſcere qn̄ habeat notabilem ſuꝑfluitatem q̄ ſit peccatum mortale niſi ẜm primū tēpus ⁊ tercium. Tamen deteſtandi ſunt qꝛ vt in pluribꝰ habent de ſuꝑfluo. ⁊ ſic de peccato vtpote qui ſunt occaſio mi toꝝ peccatoꝝ. Nam primo inducūt ad laſciuiam. ſcd̓o impediunt multa matrimonia. ⁊ tercio p̄bent materiā inordinate cupiditatis. ideo psͣ. xxx. Odiſti obſeruantes vanitates ſuꝑuacue. ¶ Quintum ꝙ requirit ornatus vt ſit licitus. ē vt non apponat̉ circa eum nimia ſollicitudo. ẜm em̄ 8. Tho. vbi. sͣ. Nimia ſollicitudo circa ornatū etiā ſi non ſit deordinatio ex ꝑte finis reddit eū illicituꝫ. Et ꝙͣꝙͣ iſta ſollicitudo nimia nō ſit mortalis niſi qn̄ ꝓpter ipſam dimitteret neceſſaria ad ſalutem nihilominus ſaltem eſt veniale peccatum. ¶ Sextum ꝙ requirit̉ vt ornatus ſit licitus eſt vt non ſit ſcandaloſus ꝓximo dicit Alex. de all. ī ſcd̓a ſcd̓e. ꝙ licet ſe ornare p̄cioſis veſtibus ẜm nobilitatem ꝑſone. ⁊ conſuetudinem terre. ⁊ dignitatē offi cij. ita tn̄ ꝙ abſit libido in volūtate. ⁊ ſcandalum in exteriori opere. nec mirū qꝛ Math. xviij. ve homini illi per quem ſcandalū venit. Aduerte tn̄ ꝙ licet aliqͥs ꝓuocet̉ ad ꝯcupiſcentiam ꝓpter ornatū alte rius ſi ille qui ornat ſe hoc non intendit. nec ē exceſ ſus in ornatu erit potius ſcandalū paſſiuuꝫ ⁊ occaſio accepta. Sed qn̄ ē in ornatu exceſſus preſertim incitatiuus ad libidinē vt in mulieribus inuenien tibus nouas inuentiones ſeu vanitates. ⁊ credunt ꝓbabiliter ꝙ aliqui ꝓuocant̉ ad libidinem nō excuſantur a mortali ſi de hoc nō curāt ſed potius vo lunt portare. Si v̓o non credunt ꝓbabiliter ꝙ pre beāt occaſionē ruine alteri ſic difficillimum eſt deter minare de mortali licet aliqualiter excedāt. Ueruꝫ eſt ꝙ periculoſus eſt exceſſus in ornatu ꝓuocatiuo ad libidinem vt in mulieribus faciētibus ſoſas no uas quas ſingulariter diabolus ꝓuocat ad ornan dum ſe magis ꝙͣ viros. qꝛ magis ſunt efficaces ad illaqueandū animas. Et ideo licꝫ nō poſſit ſnīa da ri de mortali ꝓ quanto exceſſu nihilominus ſemꝑ inducende ſunt ad dimiſſionem ꝓpter periculū ꝓpter qd̓ cōminat̉ eis dn̄s ꝑ Iſa. in. iij. ca. In illa inqͥt die.ſ. iudicij auferet dn̄s ornamētū calciamento rum ⁊ toquēs.ſ. colaria ⁊ monilia. ⁊ armillas.ſ. or namēta brachioꝝ. vt maniche rechamate vel longe. mitra.ſ. macagnones vel lunetas. diſcriminalia id ē pectines ad pectinandū caput. vel ceruetos. pe reſileidas.i. ornatus talorum in fine veſtis vt ſunt caude vel ſimbrie. murenulas.i. cathenas paruas circa colum. olfatoriola inaures gemias in fronte pendentes. ⁊ mutatoria.i. diuerſas veſtes ⁊ linthe amina vt faciunt romane ſupra veſtes. acus ⁊ ſpecula. ſindones ⁊ camiſſias. vittas.i. bindelos ꝓ ca pillis colendis ⁊ theriſtra.i. veſtes eſtiuas. vt ſunt ornee. a. eria ꝙ eſt eſtas ⁊ erit ꝓ ſuaui odore fetor. ꝓ zona funiculus. ꝓ criſpanti crine caluicium. ⁊ ꝓ faſcia pectorali cilicium. hec ibi. Sis ergo prudens o cōfeſſor vt nō p̄cipites ſnīam vbi nō ē precipitan da. ⁊ cautus vt nō relaxes qd̓ ſemꝑ eſt reſtringendum. qꝛ cum cōiter in ornatu nō ſint cōditiōes ſupra poſite ſit que ꝯn̄ter in ip̄o peccatuꝫ. ergo taliter ornantes ſe dant operam rei illicite ⁊ ꝓpterea iuridice imputatur eis maluꝫ qd̓ ꝓbabiliter ex eis eue nit.ſ. laſciuia. facit. c. eū qui. ⁊. c. quantū. l. diſt. ⁊ qd̓ no. in. c. ſicut dignuꝫ. de homi. ideo deteſtandū ꝓpt̓ quod merito ſaluator Luce. xvj. expreſſit ꝙ diues damnatus induebatur purpura ⁊ biſſo. Cioſitas eſt cum quis quiete ne ceſſaria ſaluti corꝑis accepta vacat ab aliquo oꝑe ſpūali vel cor porali. ⁊ hec eſt filia accidie. Et quando ſit peccatum mortale. vide. sͣ. Accidia.§. j. ⁊. ij. ⁊. jͣ. Preceptum. v.§. Actum aūt dicit̉ a pactione inde eſt pacis nomen appella tum. ⁊ eſt pactio duorum pluriumue in idem placitū ſeu conſenſus. vt dicit tex. in. l. j. ff. de pac. Et ideo omnis contractus genera 