¶ I¶ Prologus Primi libri.Um res fortunaſqꝫ hominū cogito incertos ⁊ ſubitos reꝝ motus nihil ferme fragilius mortaliū vita ⁊ nihil inquietius inuenio ita cunctis animantibꝰ naturā miro remedij genere conſuluiſſe video ignorātiaquadā ſui nobis ſolis mēoriam intellectūꝓuidentiā diuinas ac p̄claras animi noſtri dotes in perniciem ac laborē verſas. Tam ſuꝑuacuis em̄ ſꝑ nec inutilibꝰ mō ſed damnoſis atꝫ peſtiferis curis obnoxij ⁊pn̄ti torq̄mur ⁊ p̄terito futuroqꝫ angimur ⁊ nil magismetuere videamur qͣꝫ ne qn̄ forte paꝝ miſeri ſimꝰ tātoſtudio miſerarum cauſas ⁊ doloꝝ alimēta cōquirimusquibꝰ vitam qͣſi rite ageret̉ feliciſſima ꝓrſus ac iocundiſſima reꝝ erat miſerandū ac triſte negotiū efficimus. cuius iniciū cecitas ⁊ obliuio poſſidet ꝓgreſſum labor dolor exitū error om̄ia. Qd̓ ita eſſe qͥſquis vite ſue curſumacrio iuditio remetiens intelliget quē qͥetum queſo qͣꝫtranquillū quē non laborioſum magis atqꝫ anxiū diemegimus. Quid vnq̄m tam ſecurū aūt tam letū mane vidimus vt non an̄ crepuſculū ſolicitudo merorqꝫ ſurriperet. cuius mali ⁊ ſi ipſis in rebꝰ ml̓ta inſit occaſio niſitamē nos fallat amor noſtri cauſa maior ſiue vt īgenuefateamur culpa om̄is in nobis eſt. Ut vero ſileam reliqͣquibꝰ vndiqꝫ trudimur qd̓ illud eſt bellū q̄mqꝫ ꝑpetuūqd̓ cū fortūa gerimꝰ cuiꝰ nos facere poterat virtus ſolavictores nos ab illa volentes ſcienteſqꝫ diſcedimꝰ. Siigit̉ imbecilles exarmati non eqͦ morte cum implacabilihoſte ꝯgredimur qͦs illa viciſſim ſeu leue aliquid attollit ac deicit ⁊ in girū rotat ac de nobis ludit vinci tollerabilius foret nūc ludibrio etiā habemur. Id vero quidaliud qͣm leuitas ac mollicies nr̄a fecit idonei viſi ſumꝰqͥ pile in morē huc illuc tam facile iactaremur aīalia euibreuiſſimi ſolicitudinis infinite quibꝰ inſcijs cui puppim littori cui aim̄ ꝯſilio applicemus ꝓ ꝯſilio
