Seite
Sermo pro viagio In tertia oſtendit̉ ꝙ poteſtas ordinis non eſt ſimpliciter equalis in om̄ibus ſa cerdotibus et epiſcopis. In quarta oſtēdit̉ quid ſit poteſtas iu­riſdictōnis in foro exteriori. In quinta oſtendit̉ quid ſit poteſtas iuriſdictiōis in foro interiori/ et de dupli ci ſubiectōne. In ſexta ponit̉ quadruplex diſtinctio vtilis ⁊ neceſſaria ꝓ intellectu ſequentiū. In ſeptima quid dicendū ſit de eccleſi­aſtica poteſtate dum cōſideratur formali­ter et abſolute. In octaua quid dicēdum ſit de eccleſia ſtica poteſtate ꝓut cōſideratur reſpectiue et quodāmodo material̓r ſeu ſubiectiue. In nona quid dicēdū ſit de eccleſiaſti­ca poteſtate. dum ꝯſideratur quo ad vſuꝫ vel exercitiū. et illic fundat̉ ſuprema pleni tudo eccleſiaſtice poteſtatis. In decima oſtēditur ꝙ in papa eſt ple nitudo eccl̓iaſtice poteſtatis ⁊ deſcribitur In vndecima oſtendit̉ qualiter pleni­tudo eccleſiaſtice poteſtatis ſit in eccleſia vel generali concilio. In duodecimo oſtēditur de plenitudi ne poteſtatis papalis ꝑ reſpectu ad bona eccleſiaſticorū atqꝫ laicorum. In tertiadecima fundatur om̄is pote­ſtas a prīa iuſticia varijs ⁊ ml̓tis mēbris. Et ſit epilogus premiſſorū. Sermo factus per eundē. xxi. die Iulij. Anno dn̄i M.cccc. xv. ſuper proceſſiōibus faciēdis pro viagio Regis Romanorū ad petrū de luna. In quo ponūtur. xij. cōcluſiōes ſeu re­gule practice in ſacro generali Conſtan­ciet. Concilio. Roſpeꝝ iter faciet nobis de us ſalutariū noſtrorū Ita lo quit̉ propheta in pſal. lxvij. cuius initiū eſt. Exurgat de us ⁊ diſſipent̉ inimici eiꝰ. ⁊c̄. Fiat ita q̄ſumꝰ ꝓſperū iter. faciat nobis deus ſalutariū noſtrorū. Auxiliāte te bea tiſſima virgine. In qua eſt omnis gratia vie ⁊ veritatis. quā imploremꝰ ⁊ ſalutemꝰ dicentes. Aue Maria Proſperū iter fa ciat nobis deus ſalutariū noſtrorū Ita fi eri credimus ⁊ ſperamꝰ. O domine deꝰ ſa lūtariū noſtrorū Nec mirandū ſi ſperamꝰ ⁊ credimus qm̄ te donāte aſſumus. Ecce ordinatōni ſanctiſſime nuꝑ facte quaꝫ in ſpiraſti. ſit conuētus iſte celeberrimꝰ ⁊ de­uotus ad orandū ⁊ deprecandū faciem tu am plenā gratiaꝝ ⁊ dicendū. Dn̄e ſaluuꝫ fac regē. Iterqꝫ ſuū in ſalutis tue ꝓſperita te diſpōne. Sed qͣre nobis proſperū iter fieri petimꝰ viri patres ⁊ fratres Reue rendiſſimi ſapiētes illuſtres atqꝫ doctiſſi­mi. ⁊ in oīm virtutū decore p̄clari. Nobis inqͣꝫ proſperū iter quo pacto fieri petimꝰ. etiā qui loco manemꝰ/ nec moueri quoqͣꝫ extra diſponimus? Sed ꝓfecto videmur iter agere. dū facit iter nobis hoc eſt ad vti litatē noſtrā ad obſequiū noſtrū. ad vni­uerſalem eccl̓ie pacē. Sereniſſimꝰ rhoma norū rex ꝓtector eiuſdē eccl̓ie fideliſſimꝰ. Proſperū ſit iter ſuū ſuppliciter ⁊ ſalubri ter imploremꝰ. quoniā in proſꝑitate ſua ſalus noſtra reponit̉. Ita enī proſperū fa cies iter nobis O deus ſalutariū noſtroꝝ ſi pedes eiuſdē regis noſtri in viā pacis di rexeris. ſi cōceſſeris eum redire cū exulta­tōne portantē vberes vnionis ꝑfecte ma­nipulos. Sic enī fas habebit ex ſentētia dicere cū Abrae ſeruo. ꝙ proſperū feceris iter ſuū/ ꝙ preterea fueris ſecū in om̄ibus ad que ꝑrexit. Ambulet igit̉ ipſe rex via re gia/ per arma iuſticie. a dextris ⁊ a ſiniſtrꝭ te duce ⁊ te comite: qui es via veritas ⁊ vi­ta te dicente ad eum Intellectū tibi dabo ⁊ inſtruam te in via hac qua gradieris. fir mabo ſuꝑ te oculos meos. Mādes deus angelis tuis vt cuſtodiāt eum in omnibꝰ vijs ſuis portēt eum in manibus tue pro tectōnis. vt non offendat ad lapidem cu­iuſſibet obſtaculi. vel obduratōnis partꝭ aduerſe. pedem ſuū zelum ſuum. Sic enī proſpeꝝ iter facies. nedum ſibi ſed nobis et hoc ad vtilitatem noſtrā tu deus ſaluta rium noſtrorū. Potuerat ſermo noſter prolixius extendi. qui deuotas pro regis itinere proſpero fundendas. oratōnes cō mone faceret atqꝫ ſuaderet. Sed inſpicio veſtrum deuotōnis ardorem/ qui vt con­tinuetur vel in maiorem deſideriorū flam mam erumpat. non eget flatu verborum meorum exigno. per ſe enim ſatis in me­ditatōne veſtra exardeſcit ignis: piorum ſanctorumqꝫ deſideriorum. vt iugiter le­uatis ſurſum cordibus/ vt tractis ex īmo