mo qui non ſapit que dei ſunt/ ſibi fingit. Quis.n. dubitauerit. qn̄ plures cāe cō­currere habeant pro omnibꝰ de concilio vt eis fides det̉ laborāt ad vnionē dandam qͣꝫ alijs ꝯtēdentibꝰ ad ſuā p̄ſidentiā taleꝫ qͣlē occupandā. Amor qͥppe nimꝰ car­nalis ad ſeip̄m ad ſuos; nōne fallere ſolet in errores īpios traducere/ et vſqꝫ ad imi tatiōꝫ luciferi/ vt adorari velint ſic̄ dij/ neqꝫ reputēt ſe ſubditos cuiqͣꝫ ſic̄ filij belial­ſine iugo nec ſibi poſſe dici. cur ita facꝭ. qui nec deū timēt. nec hoīem reuerēt̉ tn̄ hūi­liores debeāt ad ẜuiendū ꝓmptiores ex p̄lationis mūere qͣꝫto ſe obligatiores ꝯſpiciūt in reddēda rōe Poſtremo tn̄ ſūmoꝑe cauēduꝫ ē iudicibꝰ. ne vſꝰ epile ve paſſim abſqꝫ māifeſta rōe fiat trāſmutā­do legē ſcpͥtā. Aliꝰ tolleret̉ ꝓtinꝰ a legi­bus ſua ſtabilitas nutātibꝰ; totā reipub lice diſciplinā īnitentē eis collabi. ex ꝯn̄ti rēpublicā corruere vel ꝯturbari ncc̄e ē. In de ꝯtigit apd̓ romanos iſta ſeueritas. et in nece ꝓprioꝝ filioꝝ/ ne labefacerēt optimaꝫ reipublice diſciplinam. Finit. Quatuor cōſidera tiones ad robur p̄dictoꝝ faciūt: reꝑiūtur poſtea ī oratione Apparuit gratia. 6. L Incipit tractatus eiuſdem de ſtatibus eccleſiaſticis Ax quā oēs obẜuare ꝯuenit cuꝫ oībꝰ tn̄ maxīe circa mīſteriū reli­giōis xp̄iane nūqͣꝫ ſolidiꝰ ſubſi ſtit. qͣꝫ ſi ꝟitate iuſticia tāqͣꝫ ſo­roribꝰ fulciat̉. ſi ī ꝟa iuſticia/ iuſta ꝟitate/ reddat̉ vnicuiqꝫ qd̓ ſuū ē nōne ſciſ­ma ꝓtinꝰ irrūpēs pacē exturbabit. Au­diāꝰ idcirco ſub breuiū ꝯſiderationū nūe­ro. qͥd ſtatꝰ ſūmoꝝ pōtificū qͥd p̄latoꝝ/ qͥd curatoꝝ qͥd mēdicatiū poſſit qͥlibꝫ de ſuo mīſterio vacit̓ offerr̄ ne trāſgreſſio finiū ꝓ­pͥorum/ ſeu dilatio nimia/ ſeꝑet iuſticiam ab oſculo felici pacis proinde lites fedas vt aſſolet introducat. Sequūtur ſex con­deratōes ſuꝑ ſtatu ſūmi pōtificꝭ. Cōſid̓. i. Tatꝰ papalis īſtitutus ē a xp̄o ſuꝑ naturalit̓ īmediate. tāqͣꝫ pͥmatuꝫ hn̄s monarchicū regalē in eccīa ſtica hierarchia ẜm quē ſtatū vnicū ſup̄­ eccīa militās d̓r vna ſb̓ xp̄o. quē ſtatuꝫ qͥſqͥs impugͣre vel diminuere/ vel alicui ec ciaſtico ſtatui ꝑticl̓ari coeqͣre p̄ſumit: ſi tinacit̉ faciat: hereticꝰ ē/ ſciſmaticꝰ. īpiꝰ atꝫ ſacrilegꝰ. Cadit.n. in hereſim totiēs exp̄ſſe dānatā a pͥncipio naſcentꝭ eccīe vſqꝫ hodie tam inſtōnem chriſti de pͥncipatu Petri ſuꝑ alios apl̓os. qͣꝫ traditōꝫ totiꝰ eccīe in ſacris eloquijs ſuis generalibus cōcilijs Conſideratio Secunda. Tatus papalis lꝫ non oīno vacet ſeu deficiat mortē pape naturalē vel ciuilē nec ꝯn̄s eccl̓ia deſinit eſſe vna nihilominꝰ eniti debēt xp̄iani ſub pena ſciſ matiſ ī ſtatu ꝯſtituat̉ p̄ſideat aſſidue vnicus certus ſūmus pōtifex: qͣꝫtuꝫ fieri pōt loco tꝑe. ſic eſt licitū ſcienter ī pedire minus ſit vnus talis ſup̄mus tifex in eccl̓a in ſit eccleſiaſtice ptātis ple­nitudo ſint plures in tāqͣꝫ eccl̓aſti regimē deſiner poſſete monarchicū in aliā policie ſpēm/ vt in ariſtocraticā/ aut tamocraticaꝫ verteret̉. qͣꝫuis papatus has policiaꝝ ſpecies non excludat ſꝫ aſſumat. quēadmodū de ſacro dn̄oꝝ cardinaliū col legio de generali concilio videre eſt Conſideratio Tertia. Tatꝰ papalis non eximit papā a le gibꝰ pure d̓inis vel in euāgelijs vel generalibꝰ concilijs poſite ſunt. Et ex ꝯſeq̄nter pꝫ papa ſubijcit̉ legi illi de correctione frat̓na. Si peccauerit in te fra ter tuꝰ ⁊c̄. Sic p̄t fraternalit̓ corripi duꝫ peccat. Etſi tandem nollet audire eccleſiā quā generale cōcilium repn̄tat/ dꝫ hr̄i ſicut ethnicus publicanus. Et ita pōt modo conciliū vel iudicari vel coerceri vel ex­cōicato haberi. Conſideratio. iiij. Tatus papalis/ eximit papam a iuribꝰ ſunt pure de dictamīe na turali. quēadmoduꝫ ſunt pͥncipia iuris naturalis. Propterea lex natural̓ dicat bonū cōe tanqͣꝫ aliqͥd diuinū p̄ferē dum eſt ꝑticulari bono. Deducit̉ ex ad bonum totiꝰ eccleſie/ quā conciliū genera­le repn̄tat. reducēdū ē bonuꝫ ꝑſonale pape ſic in p̄iudicium boni cōis ꝑticulare bo­ pape ſeu cōmodū vel ſtatꝰ/ retentio vel dilatatio/ p̄ualere debet cum ẜm exigen tiā finis cetera debeāt moderari. finis autē papatꝰ eſt vtilitas eccl̓ie. Cōſideratio. v Tatꝰ papalis/ qͣꝫuis eximat papā a legibꝰ pure poſitiuis/ canōicꝭ vl̓ ci uilibꝰ ſic ẜm eas coerceri pūitiue