Tractatus papatu dicere. alteri eſt obediendū. ē er­ror in fide moribꝰ. caſus pn̄tis ſciſ matis ſit in tali dubio ꝓbabili notorio. ſi vnqͣꝫ fuit vel erit tale dubiū. oēs obediue rūt vſqꝫ nūc vel obediūt vni ꝑti vel alteri­errāt in fide moribꝰ. Item in eodē du­bio qͥlibꝫ ꝯtendēs tenet̉ cedere iuri ſi qd̓ hꝫ ſil̓ia. Itē a papa lꝫ appellare. licite appellatū ē in hac materia Cuiꝰ tn̄ oppoſi det̓minauit nuꝑ totū ꝯciliū cardinaliuꝫ vt d̓r. Itē forte accuſabunt̉ multi de multꝭ criminibꝰ in fide qͣꝫ in moribꝰ/ dn̄t pu­niri morte. merēt̉ ẜm leges decreta/ ꝑpe tratores taliū exheredari ſe ſuis poſterꝭ ita videre facile ē horrēda ſciſſura fieret Ita tn̄ debere fieri in ꝯtractādo materias an̄dictas videt̉ veriſimiliꝰ. ſi bn̄dictꝰ accuſet̉ ad mortē ſui fautores. nōne credi bile ē attēto ſuo alios ſiml̓r accuſabit ad mortē ſi poterit. Preẜtim ſi fautores aliqͦs hēat eoꝝ qͦs accuſare voluerit/ īimicosdioſos imo forte accuſabit p̄latos regni de ſentētijs excōicationis multꝭ noīatim quia ꝯſenſerūt contra iura vt dicet. et con­tra eccleſiaſticam libertatem ſubſidia pro­dominis tꝑalibꝰ abſqꝫ manifeſte ncc̄i­tatis ⁊c̄. Prelati econtra volēt ſe tuer­Uolēt ēt dare bn̄ficia ad nutū ſicut modo­ hoc forte būdictꝰ volet neqꝫ ſui cardiſ nales Item forte retorq̄bit oīa ꝯtra p̄dece ſorem ſuū Clementē ſui fautores ꝯtra ipſum allegabunt̉. ſalteꝫ ad ipſa ꝯcernūt modos diuerſos machinādi impedimē­to vnionis; non dico iuſte ſed nec etiam iniuſte ꝑcat oībus deus Poſtremo ad hoc videnda ſunt ſcpͥta ꝯtinētia rōes contra Benedictū. videātur ſiml̓r rn̄ſio­nes/ atqꝫ ponderent̉. Et forte videbimus/ quicqͥd ſit in re qꝫ poterit ſufficēter de hereſi aūt ſciſmate ꝯuici. qd̓ tamē exigitur. Eſt enī difficillimū ꝯuincere aliquē ꝑtina incorrigibilem fuiſſe an̄ iudiciū. Naꝫ ſi aliqͥs milleſies repetiuerit/ ꝓteſtatus fuerit ante ſnīam/ defendet errorē ſuum nec reuocabit tn̄ admittit̉ ad veniā in pū­cto ſnīe ꝓferēde ſi ſe mōſtret penitere vel le ſtare iudicio ſuꝑioris ſui/ qͣꝫuis ip̄e oan videat̉ oppoſitum in ſuo dialogo ſuaſiſſe. Cōtra qd̓ eſt vſus lex eccīe Quarto ſic 3 arguit̉ ex fine ꝯcilij ī obediēdo. Uidea mus itaqꝫ ẜm verā iuſtā eſtimationē. Si qͥlibet de ꝯcilio tenebit maiorē partē bene ſentētiaſſe qͣꝫtumcūqꝫ ſit in ſui opprobriū vel dānū/ vel infamiā. ꝯciliū etiā to­tum poſſet errare vt dictū eſt in his tractā da ꝓponunt̉: nonne poterit leuiter dicere ꝯdemnatꝰ in ꝯcilio: certe ꝯciliū errauit: conciliū male ſententiauit. Fuit hic inimi cicia/ vel odiū vel ignorātia facti/ vel alicu­ius ſil̓is. Conſideremꝰ obſecro/ ſi pars ſubtraxit nec vult obedire/ condemnaret̉ male egiſſe/ aut ſaltē d̓bere obedire. An pa reret huic ſnīe. ſcio facile ē dicere/ itabedirēt. Scio etiā ita obedire poſſent. Sed an debeat ẜm moralē eſtimationeꝫ ꝯiecturā credi ex his vt in pluribꝰ acci­dāt hūanitus. viderint ſic vidēt ego non video. Si vero nihil ſententiet̉ irriſoriuꝫ vauū erit ꝯciliū. Si aliqͥd ſententiet̉ qd̓ non teneatur. erit pernicioſum/ et ſcanda­loſiſſimum pro omnibus concilijs in po­ſterum celebrande erit ſciſmatum in nu­merabiliū irreꝑabiliū cauſatiuū/ non ſo­ inter iſtā obedīam in ꝑtibꝰ ſuis; īmo in ter iſtā obedīam alterā. qm̄ remanebimꝰ in irriſione in infamia apd̓ eos ꝑpetua/ ī fabulā qͦꝫ deriſum. Et forte poterit ꝯcordia in reſtituēdi/ qꝛ alij volent ex toto/ alij ex ꝑte. Iſti volēt in ſpūalibꝰ/ alij ī tꝑalibꝰ. Aut ergo volumꝰ nos ſubtraxi­mus reſtituere obedīam. ita meliꝰ eſt noſip̄os libere faciamus qͣꝫ coacti iudicio Aut nolumꝰ ita exponimꝰ nos ꝑiculis tactis ſi petamus concilium. Sed dicet aliquis iſtud conciliū peti deberi/ non qd̓ fieri debeat aut ſperetur. ſed quod interim abſqꝫ ſcandalo tempus ꝓtrahatur quo cur rente morietur Benedictus ita liberabit nos dominus. eligendi libertatem dabit Poſſet hic allegari illud vulgatuꝫ pueris notiſſimū. In mortē alterius noli ſperare ſalutem. Quis ſcit enim qͣꝫtum viuet quā­do moriet̉. Et interim in quo ſtatu ſumus immo in quos ſtatus corruimꝰ/ nemo non videt. Porro et ſi cras moreret̉ Benedictꝰ attendamus incredibilia pericula. Primo diceretur ab inobedientibꝰ ſibi morsius fuiſſꝫ proditorie accelerata. ita ſuſpe­cti de hoc ꝑſequerent̉. Itē obedientes nūc ſibi obedientiam negarēt ab illo qui noui ter eēt electꝰ. Tum qꝛ iudicarent cardina les amiſiſſe ius electionis/ tum qꝛ veriſimi liter alium eligerent per aliquos cardina­les qui non ſubtraxerūt. Aut forte ad aliaꝫ obedientiā ſe diuerterēt. Immo rebꝰ ſe ha­bentibus inter nos/ vt ſe habent/ cecus eſt