¶ Propoſitio facta maſſiue dilabūt̉. Quid qͣꝫ ꝯcordiā fratꝝ p̄dicatoꝝ ātea fere deſꝑatā oꝑata ē. cōmemorās ⁊ litteris ſuis inſerēs zelū grandē quē ꝓ eadeꝫ ꝯcordia dudū ꝑiſius on̄deras/ ſtudēs in hͦ ⁊ ſperās filia tua/ tue ſcītati nō mediocriter cōplacere. ¶ Habes igit̉ pr̄ btīſſime/ filiā pacificam ⁊ euāgelice btītudīs ꝑticipē. dignā inſuꝑ q̄ ad pacē vl̓is hereditatis tue q̄ rēdā admittat̉. vt dicat ex ſnīa. Facta ſuꝫ cō rā eo qͣſi pacē reperiēs. Scit ip̄a qm̄ tale ē pacis bonū vt multa ꝓpt̓ eā tolerare. ml̓ta īdulgere. diſſiml̓are pl̓ima. q̄ vl̓ corrigi vl̓ ad regulā duci neq̄unt oꝑtet. Hoc ſcī pr̄es ſcpͥtꝭ ſuis. hͦ exēplis docuerūt. Hn̄tur ī ꝓm ptu dicta eoꝝ in decretis. ⁊ alibi copioſe. Sꝫ eoꝝ dicta nūc allegare qͦtando corā ſcientibꝰ legē loqͦr ⁊ vbi res in ſe ꝑſpicua eſt. ſuꝑfluū ne dicamꝰ curioſū iudicamus ⁊ a ſcōꝝ patꝝ veſtigijs alienū. qꝛ ⁊ on̄tationeꝫ redolet ⁊ cicatricoſā fluidāqꝫ reddit orōeꝫ. ¶ Orit̉ ex p̄miſſis ꝯſeq̄nter intellectꝰ dicti illiꝰ ſalub̓rimi ⁊ viſſimi ſi ſane capiat̉. ꝙ cō munis error fac̄ ius. Hoc ē ꝙ p̄latꝰ dn̄ante opīone ēt erronea ī ſubditis. ml̓ta vl̓ age re vel omittere tenet̉ qͣlia ſi faceret aūt diſſi mularet opīone hmōi nō extāte/ ip̄e graui delicto teneret̉ obnoxiꝰ. Que doctrīa pn̄ti negocio accōmodatiſſima ē/ ſi iam eā dilatare liceret. ſꝫ orō nr̄a certis coartāda ē limi tibꝰ. ⁊ ad alia deproperat. ¶ Attn̄ p̄tergre2 di vllo mō neqꝫ poſſū nec debeo dū ad con cordē hꝰ obedīe vnitatē exhortor ſuadēs īiuriaꝝ qͣrūlibet obliuiſci. qͥn ſūmā tue māſuetudīs ⁊ mititatis laudē admirer/ q̄ exēplū māſuetudinū dd̓ īſecuta. caput ad maledictōꝫ īclinauit. vt a dn̄o bn̄dictōꝫ ꝓ maledictōe reportaret. ⁊ bn̄dictione hereditatē poſſideret. Et cū Iuda machabeo eſſet mēoria tua in et̓nū in bn̄dictōe Ecce ſathā accepta a d̓o lnīa(alioqͥn qͥd ip̄e potuiſſet) ꝑcuſſit te plagis ml̓tis tribulationū ⁊ āguſtiaꝝ. iuſtiſſime qͥdē ī ordīe ad ꝓuidentiſſi mā dei diſpoſitōꝫ. qm̄ iuſtꝰ ē in oībꝰ vijs ſu is. ⁊ ſcūs ī oībꝰ oꝑbꝰ ſuis. Per cuiꝰ ꝓuidētiā fit vt diligētibꝰ deū oīa cooꝑet̉ in bonū Et qͥ ẜm merita plebiū diſpōit vitā rectoꝝ vt ait grego. qͥ ēt ꝓprio filio nō peꝑcit qͥn eum ſaturaret opprobrijs. Demō nihilomi nus has ꝯmotōes ꝑuerſiſſimo intētiōis fi ne mihi ſuſcitaſſe videt̉. Ad qͥd Nimiꝝ vt eēt pedibꝰ tuis in laqueū ⁊ offenſiones et ſcādalū. Quō pacto ſic Ut animꝰ tuus ge neroſus in indignationē. ⁊ de indignatiōe in impatientiā. ⁊ de hac in odiū ⁊ diffiden tiā ⁊ ſuſpitiones anxias ⁊ trepidas. q̄ multos ſupplantarū laberet̉. ⁊ in vindicādi libidine excandeſceret. ⁊ vt tādē abiecta māſuetudine dimiſſo oī ꝯſilio ad poſtremum oī ſtudio ꝓſecutiōis eccīaſtice pacis. ſpūs tuus natura mitis ⁊ ſuauis. ad ſolā vindicte carnificinā ſub zeli iuſti ſpecie raperet̉. laceraretqꝫ oues ꝓprias. ꝓtereret. abijceret. diſſiparet. ⁊ ꝓpter ſuſpitiones infidas ⁊ tur bidas res oēs timide gelideqꝫ mīſtraret. qͣ li arte venatores apros in ꝓpriā irritāt necē. ⁊ lepuſculos ꝑ vanā penne volitātis for midinē in verū tradūt ꝑiculū ⁊ laq̄um. At bn̄dictus dn̄s ⁊ bn̄dictꝰ tu. qm̄ laq̄us iſte deſiderij vindicte cōtritus eſt. Tua qͥppe māſuetudo nō ſolū nō ſublata eſt. a. S. t. his fraudibꝰ/ ſed mira qͣdā effulgentia magis ⁊ magis emicuit vſqꝫ ad quendā intuē tin̄ ſtuporē. vſqꝫ ad pias lachrymas audiē tiū ⁊ ad exemplū mēoriale ⁊ vere xp̄ianuꝫ apud omnes generatiōes poſterioꝝ. Que exēpla oīa ſi referre voluero nitar incaſſuꝫ. 51 pͥus tꝑs ⁊ lingua deficiēt. ¶ Unū tn̄ ex in nūeris qd̓ fideliſſima relatione didici/ cōmemoret̉ exemplū qd̓ dum ꝑiſius in ẜmone publico reſtitutiōis ꝓ parte regis. feria ſecūda poſt pēteco. corā populoſiſſima ⁊ ce leberrima vtriuſqꝫ ſtatus freq̄ntia retuliſſe illud ſuis ſuſpirijs altis ⁊ ſubditis tacētes approbarūt/ ⁊ nō pauci ad pias vſqꝫ lachri mas nec mirandū) ꝯpūcti ſunt. ¶ Poſtqͣꝫ ſeuientibꝰ vndiqꝫ intumeſcētibꝰqꝫ ꝓcellis cira nauem eccl̓ie. tu miſticꝰ Ionas ꝓiectꝰ es in mare. hͦ eſt in amaritudinē tribulatio nis. nō deſeruit te deus. ſed mirabiliter in ventre ſacri palacij velut in vētre ceti ꝯſeruatum eduxit ad littus libertatis. ⁊ facta ē tranqͥllitas maior. Tota quippe obedien tia iſta a tumultū ſiluit. Eo tūc venit ad verendā tue celſitudīs pn̄tiam homo quidaꝫ non infime fortune qui vltro ꝯfeſſus eſt te patrē ⁊ dominū ſuum īmo noſtrū omniuꝫ. te xp̄m domini nedū īpie tāgere. ſed crudeli inauditoqꝫ patricidio interficere ſemel ⁊ iterum voluiſſe. Expauerunt opinor qui aderant/ qua fronte vir tāti ſacrilegij virtā nefarij facinoris conſcius non ſolum hoc facere. ſed vel comparere p̄ſumpſiſſet. M ti ceperūt toruos in eum ocl̓os flectere. detibus fremere. vix manꝰ cōtinere. niſi ꝙ tu am expectabāt ſnīam ⁊ qͣlem expectabant: niſi vt diceres. tollat̉ impiꝰ exturbet̉ ſacri
