Seite
Sermo factus in die ritualiter ⁊ inuiſibiliter ī medio templi cor dis noſtri qd̓ eſt anima noſtra templū dei ſanctum eſt qd̓ eſtis vos inquit apoſtoluſ Fiat hoc nobis te ꝓ nobis miſericordiam exorante virgo miſericordiſſima quā iō ſa lutamus implorantes ⁊ dicentes. Aue gra­tia plena. Suſcepimus deus ⁊c̄. Ecce ꝙ apertis fidei oculis in lumine veritatis euangelice conſpiciendum nobis offertur gratum et grande ſpectaculum Offertur pulcerrima ſctīſſimaqꝫ ꝓceſſio dū de beth leem vbi natus vbi circūciſus vbi adora­tus fuerat Ieſus. expectatio gencium/ deſi derium celeſtium eternoꝝ mīa et ſalus no ſtra aduenit glorioſa mater ſua/ comitata viro ſuo iuſto Ioſeph cui virgo ꝟgini ma trimonialiter nō carnaliter iuncta erat. ad­uenit ad templum ſanctum hierl̓m diſtās a hieruſalem ꝑ duas circiter leucas ſeu qua tuor milaria parua. Baiulabat eadē de corā virgo tenero letoqꝫ cōplexū puerum ſuum Ieſum/ tanqͣꝫ ſignaculum ſuper cor ſuum/ ⁊ quaſi ſignum ſuꝑ brachium ſuum dicens ex ſnīa. Dilectus meus mihi et ego illi inter vbera mea cōmorabitur/ talis eſt dilectus meus O filie hieruſalem/ pulcer ⁊ decorus et ip̄e totus deſiderabilis. Ad­uenit et ip̄e Symeon ſenex iuſtus ⁊ timora tus/ et ideo beatus qꝛ timoratus nam bea tus vir qui ſemꝑ eſt pauidus aduenit eadē hora in ſpū ad templum vbi erat ml̓ier illa fortis ⁊ annoſa que non recedebat de tēplo ieiunijs ⁊ obſecrationibꝰ ſeruiēs die ac no cte anna ſcꝫ ꝓphetiſſa filia Phanuel de tri bu Aſſer. Cōuenerunt nō dubium et a­lij multi iuuenes ⁊ virgines ſenes cum iu­nioribus dum adueniret ad templum ſuū ſanctum dn̄ator dominus quē querebat ec cleſia et ſaluator ip̄e quē volebat/ ſpecioſui forma p̄ filijs hominū deſideratus cunctꝭ gentibꝰ. nobis natus. nobis datus ex inta cta virgine quē ꝓph̓a ſuſpirabundus opta bat dicens. Oſtende nobis domine miſeri cordiam tuam/ et ſalutare tuum da nobis/ Deus meus inquit miſericordia mea. Et rurſus Dic anime mee ſalus tua ego ſum. Exulta nūc ⁊ exhilareſce tu qui perieras miſerande homo. exulta ſatis iocūdare. iu­bila et gratias age ecce ne dum oſtenditur ſed offertur tibi ille qui ē miſericordia tua et ſalus tua Ieſus benedictus. nam qͥd Ie ſus niſi ſalus cuiꝰ interp̄tatio eſt ſaluator Hoc ſentiens et grate rememorans omni eccleſia ſanctoꝝ congratulatur et congau­det ad oblatiōem tanti doni/ cōcinens ⁊ di­cens Suſcepimus deus mīam tuaꝫ in me dio templi tui. Deſiderabat itaqꝫ pecca tor et reus homo/ non ſapientiam accuſan tem non iuſticiam cōdemnanteꝫ non po­tentiam penitentem ſed miſericordiam in dulgentem ⁊ ſaluantem Homīem nimi rum ſub peccato venūdatum ⁊ ꝑ inobediē tiam criminis leſe maieſtatis reum et miſe rum euocabat ⁊ accuſabat ſapiētia Adam vbi es. Gen̄. iij. Et non inueniebatur excu­ſandi vel latendi locus dum ait Quis tibi nunciauit ꝙ nudus eſſes/ niſi ꝙ ex ligno d̓ quo p̄ceperam tibi ne comederes comedi­ſti: Hinc Iob trepidus dicebat. Si volu erit mecū in iudicio cōtendere non potero reſpondere vnū ꝓ mille. et psͣ. Non intres in iudiciū cum ſeruo tuo dn̄e qꝛ non iuſti­ficabitur in conſpectu tuo omnis viuens/ Nō onero me libenter allegationū quota­tionibus vbi nihil eſt ambugiū vel ꝓbādū Porro iuſticia ſic accuſatum cōdemna­bat ita vt nō eſſet locus appellatiōi. qꝛ au diſti vocem vxoris tue/ et comediſti de lig vite ex quo p̄ceperā tibi ne comederes ma­ledicta terra ⁊c̄. Hoc attendens Iob dice bat verebar omnia opera mea ſciēs ꝙ non ꝑceres delinquēti. Hoīem ſic deniqꝫ ac­cuſatum ꝑ ſapīam ſic damnatum ꝑ iuſtici am flagellabat ⁊ ſnīam executioni dema­dabat potētia nec erat locus euaſiōis ie cit quippe Adam ⁊ collocauit anit paradi ſum voluptatis cherubin ⁊ flāmeū gladiu atqꝫ verſatilem ad cuſtodiendam viam li­gni vite. hinc psͣ. A fortitudine manus tue ego defeci. Et Iob. Non eſt qui de manu tua poſſit eruere ⁊c̄. Nō ergo petebamꝰ ſapientiam cui reſpondere neſciebamꝰ/ nō iuſticiam cuius damnatiōem euadere nō poteramus. neqꝫ potētiā cuius punitiōeꝫ et iram ferre nemo poterat. neqꝫ in celo. ne qꝫ in ꝑadiſo/ neqꝫ in mundo. patuit in luci fero in Adam in diluuio in ſubmerſiōe pē tapolis in momento. Sed miſericordiaꝫ querebamus indulgentē quā hodie ſuſce­pimus o benigniſſime deus in medio tem pli tui. Aduenerat prius in medio tem­pli virginalis vteri quo nullus in terrꝭ ſā­ctior locus erat ẜm Auguſtinū. dū reſpon­dit maria. Ecce ancilla domini fiat michi