Seite
De pertinacie nota ipſi tamen nequaqͣꝫ ſunt penis hereticorū plectendi/ nec infamia notādi. ſicut apud ſcholaſticos theologos in preclara vniuer ſitate pariſien̄. frequēter obſeruatur. quos proteſtatio generalis ⁊ ꝯditionalis reuoca tio iuuit ad hoc ne de pertinacia notarent̉ iuncta humilitate qua protinus reuocant. errorē nedū cōditionaliter ſed abſolute q̄ reuocatio ſufficit magiſtris ad purgatiōeꝫ nec ab actibꝰ ſtudij legittimis exercēdis vl̓ conſequēdis reuocātes obinde repellūtur Conſideratio. xii. Roteſtatio generalis/ aut cōditio­nalis reuocatio nō obſtat quin ſic proteſtās aut reuocans dici poſſit ſuſpectus de hereſi. qn̄qꝫ leuiter. qn̄qꝫ ve­hemēter. aliqn̄ violēter. Patebit hec conſi deratio ꝑ p̄cedētes. ſi docuerimꝰ qͥs eſt di­cēdus de hereſi vel leuiter vel vehementer vel violenter ſuſpectꝰ. Et hoc alias latiori ſermone declarauimꝰ/ nūc ſūmatim repeta tur. Itaqꝫ ſuſpitio leuis ꝓuenit ex ſignis exterioribꝰ opeꝝ vel ꝟboꝝ. ex quibꝰ cogni tis accipit̉ ꝯiectura qͣ cōcludi pōt nō qͥdeꝫ frequēter. ſed raro ſeu ꝯtingēter. vt in pau cioribus ꝙ talia agēs vel dicēs eſt hereti­cus. Itaqꝫ ꝯſequētia leuis eſt ⁊ thopica. ſi cut argueremꝰ. Petrꝰ nō venit ad eccleſiaꝫ in ſolēnitate natiuitatis btē Marie virgi­nis ergo nō bn̄ ſentit de ea. vel ſic Petrus aſſumit nomē dei frequenter inuanū. deie rās et negās eū. ergo nō bene credit de eo. Porro vehemēs ſuſpitio prouenit ex ſi gnis exterioribꝰ opeꝝ vel verboꝝ. ex qͥbuſ­cognitis accipit̉ argumētū ꝯcludēs frequē ter ⁊ vt in pluribꝰ. ꝙ talia agēs vel dicēs eſt hereticus. vt ſi qͥs neget explicite. palam. ⁊ publice ea q̄ debet ex officio ſcire plꝰ qͣꝫ alij qͣꝫuis poſſit in rei veritate negatio talis ex ignorātia ꝓuenire. vel animi leuitate? non ex heretica prauitate. Dicimꝰ demuꝫ ſu ſpitionē eſſe violētā q̄ ſumit̉ ex ſignis exte­rioribꝰ opeꝝ vel verborū. ex qͥbꝰ cognitis concludi ſolet efficaciter ⁊ vt ſemꝑ ꝙ talia agēs vel dicēs eſt hereticꝰ quēadmoduꝫ ſi qͥs p̄dicet publice ꝙ xp̄s nō fuit verꝰ deus. ꝙ deꝰ nō eſt diligēdus ſuꝑ oīa/ ꝙ licitū eſt paſſim hoīes occidere ſic̄ beſtias. ꝙ iura­mēta nō ſūt tenēda. aut ſi patēter adoret ſe pulcrū Machomēti. vl̓ ſi deferat habituꝫ iudeis appropriatū. nō quidē ioco faciēs hoc ſed ſerio. Cōſtat nēpe ꝙ poſſibile eſt talia facientem vel agentem tenere veraci­ter interius fidē catholicā. ſicut de ſalomo ne idolatrante. et de marcellino idolis ſa­crificante dicunt multi/ ꝙ neuter eoꝝ fuit hereticus in mente. Nihilominus eccleſia de exterioribus iudicans non de occultis arguet in talibus violentā preſumptioneꝫ et ẜm eam feret iudiciū. Exemplo ſalomo nis de meretricibus. i. Regū. iij. et hoc ni­ſi talis violenter ſuſpectus ſe legitime pur gauerit. allegando vel ignorantiam vel ti morem. vel fictionē. vel aliquid huiuſmo di/ paratū corrigi ſe demonſtrans. Quo circa patet valere plurimū circa ſuſpitiōes huiuiuſmodi aſſumendas pro argumētis conſiderare conſuetudines patriarum lo­corum temporum. perſonarum. modos ⁊ indicia. Euenit quippe ꝙ verbum vnum dabit ſuſpitionem hereſis in vno loco vel in vna perſona. quod in alio loco vel per­ſona nihil reputabitur. Exemplum de ne­gantibus et deſpicientibus deū quottidia­nis verbis in certis ꝑtibꝰ qd̓ in alijs ꝑtibꝰ multꝭ horridū iudicaret̉ ⁊ hereſi proximū. Has interim conſi­deratiōes duodecim poſuiſſe velut in trāſ­curſu ſuffecerit. xxix. menſis octobris anni M. cccc. xv. in ciuitate Conſtan̄. vbi ſa­crū agebatur generale concilium. preſtan­te eo qui eſt deus benedictꝰ in ſecula Amē Finit Sequuntur. xii. cō­derationes ẜm totidem ſigna quibus ſo­let aliquis de pertinacia notari vel cōuin­ci. circa materiam heretice prauitatis. pre mittendo qualis ſit pertinacie diffinitio vel ratio. Ertinacie propria ratio que er­rantem in fide ſeu hereticantem efficit hereticum. conſiſtit in de prauatione voluntatis per ſuꝑ­biam. aut aliud officium. dum non vult er rans cauta ſolicitudine querere veritatem aut dum perſpecte monſtrateqꝫ renuit aſ­ſentire vel erroreꝫ dimittere. Dicitur enim pertinax ẜm yſidorum quaſi imprudenter tenax. qui perſiſtit in illo ſcilicet quod de beret dimittere. Ceterum pertinacie ſignū exterius multiplex inuenitur. Cū quis ſuſtinet excōicatiōeꝫ vltro. nec pōt ſe ſuffi­ciēter excuſare. Et hͦ ſumit̉ ex iurꝭ p̄ſūptōe.