Alius tractatus eiuſdē ſcandalū notoriū datū ī materia ſciſma tis periurij incorrigibilitatē ſit ab om ni officio papatꝰ vero vl̓ p̄tenſo rationa­biliter iudicialiter deponendꝰ ꝓut mul­ti ſolēniter ex iuribꝰ allegarūt ꝓbauerūt nihilominꝰ ex ſolis eiſdē ꝓductis ꝓbatꝭ videt̉ ſufficiēter cōcludi ſit hereticuſ ꝓprie dictus niſi confundat̉ ex ꝓprijs aſ­ſertionibꝰ ſuis ꝯſtitutionibꝰ reſpōſioni bus datis tam v̓bo qͣꝫ ſcripto Quā ob­rem ſtudioſiꝰ ſcriptū eſt vl̓ articulatū cir­ca hmōi aſſertiones attēto p̄cipue non nulli reuocāt ī dubiū an papa deponi poſ ſit. vel habeat iudicē ſuperiorē in quocū­qꝫ crimine niſi ſit a fide deuiꝰ vel hereticꝰ proprie dictus. Finis tractatꝰ ꝯtra petrū de luna Diſcuſſio ius aſſer tionis Snia paſtoris etiā iniuſta tenēda eſt eundē cancellariū. Caſus eſt Quidā ſe gerēs cōmiſſario pape poſuit ī ſuo proceſſu publico aſſerti onē que ſequit̉. Sentētie noſtre etiā ſi eſ­ſent iniuſte ſunt tenēde timēde. Que rit̉ ſuꝑ hac aſſertione. Primo ſi ſit falſa et erronea. Scd̓o ſi ſit iudicō fidei reprobā da. Tercio ſi aſſertor ſit ad iudicium fidei rationabiliter euocandꝰ. Arguit̉ ſit vera/ qꝛ ẜm beatū Gregoriū ſentētia pa­ſtoris ſiue iuſta ſiue iniuſta fuerit timēda eſt. Cui ꝯſonat vrbanꝰ papa dicēs val de timēda eſt ſentētia ep̄i licet iniuſte liget Sꝫ papa ne eſt paſtor vl̓ ep̄s. ſꝫ ſuper­nus paſtor ep̄s. Sꝫ ꝯtra eſt dictū hie ronimi ſuꝑ epl̓am pauli ad philemonē/ et fundat̉ in dicto Iſaie. v. Si qͥs dixerit in iuſtū iuſtū abomīabilis eſt apud deū. Et gregoriꝰ in omel̓. xxvij. Ipſe ligandi atqꝫ ſoluendi ptāte ſe priuat hanc ſuis vo luntatibꝰ/ ſubditoꝝ iuribꝰ exercet. Et idē Tūc eſt ꝟa abſolutio p̄ſidētis. cuꝫ interni iudicꝭ ſequit̉ arbitriū Et idē. debetis pena ſuſtinere canonicā in cuius damnationē eſt canonica ꝓlata ſenten tia. Conſtat aūt ſententia iniuſta eſt canonica ⁊c̄. Ponunt̉ deciſione ꝓpoſitiones que ſequunt̉ ad examinandū. Hec aſſertō ꝓpoſita in ꝓceſſu publico ſi ſit erronea ī fide moribꝰ eſt diſſimu lanter p̄tereunda/ ſit ſcandaloſa ex de liberatione poſita. Hec aſſertio eſt vna ꝓpoſitio ꝯditionalis includēs vnā ꝯſq̄n tiā talē/ ſi ſentētie nr̄e ſunt iniuſte ille etiā ſūt tenēde timēde. Hec aſſertio ꝯditi onalis ſic reſoluta/ ſi ſit falſa eſt impoſſibi lis/ patet hec ꝓpoſitō ſic̄ p̄cedēs/ ex regu lis infallibilibꝰ logicoꝝ addēdo aſſertō p̄dicta ꝯtinet iſtā vniuerſalē omēs ſn̄ie dicti cōmiſſarij qͣꝫtūcūqꝫ iniuſte ſūt tenen de. Hec aſſertio falſa eſt qm̄ oppoſitū ꝯſeq̄ntis ſtat antecedēte qm̄ ſtat aliqͣs ſentētias paſtoris vl̓ pape ſuoꝝ cōmiſ­ſarioꝝ eſſe tenēdas/ īmo nec timendas ſūt iniuſte. Et in multis caſibꝰ. Pri­mo ſi ſentētia lata ſit poſt appellatōneꝫ le­gitimā vt notauit Innocētiꝰ terciꝰ ī epl̓a ad archiep̄m ſenonen̄. Scd̓o ſi ꝯtineat er rorē intolerabilē vt notauit idē. Et hoc ml̓tipliciter p̄t euenire/ nullꝰ paſtor vi­uens ī terrꝭ/ īmo nec papa ſit impeccabil̓ quin poſſit abuti ſua ptāte circūdatuſ ſit infirmitate. vt dicit̉ ad Heb̓. Unꝰ caſꝰ eſt ſi ſentētiet exp̄ſſe vl̓ etiā implicite ꝯtra fidē ſcripturā ſacrā. Alter ſi ſentētiet in p̄iudiciū veritatꝭ vite iuſticie. vt ſi volē­raꝑe ſpōſam alteriꝰ/ ferat in cōtra nitētes ſentētiā excōicatōnis. Alter ſi ſentētiet in p̄iudiciū iuſte libertatꝭ/ vt ſi volens vſur­pare ciuitatē vniꝰ principis ferat ſentētiā excōicatōis ī nolētes ſibi tradere ita ml̓tis ſimilibꝰ vt ſi excōicare velit illos ſuo regi ſuis edictis rationabilibꝰ obe diunt. Notauit hec Innocētiꝰ vbi priꝰ habet̉ fundamentaliter ex infallibili lege diuīa naturali: cuiꝰ deductionē hic ob­mittimꝰ. Hec aſſertio eſt impoſſibilis. Sequit̉ hec ex p̄cedētibꝰ. Notādo iura quibꝰ inniti videt̉ loquunt̉ tali modo ꝯditionali ypothetico. nec dicūt ſn̄ia paſtoris ſit tenēda. qꝛ lōge aliud eſt dicere ſentētia aliqͣ ſit timēda ſit tenenda­qꝛ tyrānica iniqͥtas etiā timeri p̄t ſꝫ te­neri debet īmo ꝯtemni vel perſeqͥ. Hec aſſertio cenſenda eſt erronea ꝯͣ bonos mo res canones/ patet qꝛ ſpectet ad mo­res canones ſic̄ ꝯſtat eſt eis ꝯformiſ in veritate/ īmo nec eſſe p̄t ſic̄ patet ex p̄ce dentibꝰ. ſequit̉ eſt eis diſſona atqꝫ ꝯͣria. Hec aſſertio debet ī fide merito ſuſpe­cta reputari/ patet ex p̄cedētibꝰ. accipi endo fidē obiecto fidei ſcriptura ſacra iure diuino. Hec aſſertio reddit aſſer torē ſuū in fide ſuſpectū ita ꝯſequenter ad iudiciū fidei rationabiliter euocandū­