De cōione ſub vtraqꝫ ſpē. les corrumpūt omnē ordinē hierarchicū­nedum in eccleſia ſed etiā in ſeculari poli cia. Tales nihilominus proteſtantur ſe fi dem catholicam tenere cum euocantur querunt ſubterfugia ſophiſtica captio­ſas rn̄ſiones linguis et linguis loquūt̉. Tales infecerunt regnum anglie deſtru­xerunt ſtudium pragenſe vſqꝫ ad ſcociā venerunt. Et prochdolor experimur in hoc regnum qualiter multiplicati ſunt ſu per numerū. qui ad ſeditiones rebellio­nes contra omnē dominationē eriguntur nolunt infima media reducantur in deum/ ſed ꝯſtituunt ſe iudices ſup̄mos. Finis. Incipit tractatus magiſtri Iohannis de Gerſon cōtra here ſim de cōmūicatione laicorum ſub vtraqꝫ ſpecie Blaturus iuxta ſenio­rum huiꝰ ſacri concilij Conſtantien̄. monitio nem generalem/ nōnul­la que concernūt expu­gnationē hereſum he­reticorū noſtri temꝑis. nominatim ſecte nouiter exorte protinꝰ iudicialiter damnate de neceſſitate cōmu nicandi laicos ſub vtraqꝫ ſpecie. panis ſci licet vini/ profero cum euangelica pau­percula duo minuta que dici poſſunt du plex ille denarius quem ſamaritanus pro tulit dedit ſtabulario cura vulnerati. vnus denarius decē regulas ſpeculatiuaſ alter decem praticas habet inſcriptas. Prima. Scriptura ſacra eſt fidei regula. contra quā bene intellectam/ eſt admit tenda auctoritas. ratio homīs cuiuſcūqꝫ nec aliqua cōſuetudo. nec conſtitutio. nec obſeruatio valet. ſi contra ſacram ſcriptu­ram militare cōuincatur. hec regula fun­damenū eſt cōmune nobis hereticis qͦs impugnare conamur. Propterea conce­dimus approbamꝰ om̄es vel auctorita­tes vel rationes que hanc probant quā to ad aliud probandum eos ducunt̉ vel induci quererētur. Quāobrē ſacraſcri ptura debet conſiderari/ quaſi ſit vna pro poſitio copulatiua/ cōnectens ſingulas tes. vnam cōfirmans per alteram/ eluci­dans exponens. quoniā ſi propoſitioliqua ſacreſcripture poſita aſſertiue au ctorem ſuum/ qui eſt ſpirituſſanctus eſſet falſa. tota ſacreſcripture ſicut dicit Augu­ſti. vacillaret auctoritas. quia ſimil̓ eſt ra­tio aſſentiendi per fidem cuicunqꝫ propo­ſitioni ſignate in ſacraſcriptura. ita vni ſi­cut alteri. ſcilicet auctoritas diuine reuela tionis. que vtrobiqꝫ cōmunis eſt ratio cre dendi. Secunda. Scriptura ſacra conſideratur in aliqua ſui parte vl̓ propo ſitione non eſt tenenda in ſolis terminis illius propoſitionis aut in illo ſenſu quē illa propoſitio ſic ſe et nude conſiderata facit. Sed conferenda eſt concordanda comparationem ad alios ſacreſcripture paſſus. Patet hec regula ex precedenti et exempla manifeſta/ qualia ſunt innume­ra. Dixit itaqꝫ chriſtus Math̓. vlti. Qui crediderit baptiſatus fuerit ſaluus erit. ſi quis voluerit in hac preciſa formal̓ ſen tentia ſtare non admiſſa quacunqꝫ colla­tione ip̄ius cum alijs. ſicut inuentos ali­quos eſſe tales notat Auguſti. de ciuita­te dei. xxi. conſtat errabit manifeſte po­nendo ſola fides ſufficit ī baptiſmo ad ſalutem/ ſine alijs virtutibus. ſicut trahe­rent alij ex ſimili verbo chriſti Qui credit in me habet vitam eternam. Amplius ar­guendo ad homīes ſic. Induceremꝰ illud chriſti Ioh̓. vi. Ego ſum panis viuus de celo deſcendi. ſi quis manducauerit ex hoc pane viuet in eternum. Attamen ẜm iſtos ſufficit manducatio ſolius paniſ­id eſt ſumptio corporis. ſed requiritur bi­bitio ſanguinis Tercia. Sacraſcriptu ra poteſt debet in ſuis partibus parti­alibus aſſertionibus reuerenter humili­ter diligenter expoſitionē recipere/ con­cordando paſſum cum paſſu vnum al terum iudicando. Sequitur ex preceden tibus. Et quia ſic ſit in omnibus alijs ſci entijs doctrinis in quibus intētio ſen ſus vnius dicti trahitur ex alijs ex qͥbus apparet intentio dicentis. quoniā ẜm Hi larium intelligentia dictoruꝫ ex cauſis eſt aſſumēda dicendi. Alioquin plura eſſent mendacia contradictiones ī qualibꝫ ſci­entiarum. precipue in ſacra et diuina qͣꝫ eſſent veritates in omni modo loquēdi muni. Quarta. Scriptura ſacra in ex poſitione partium ſuarum requiſiuit re quirit homines primo preditos ingenio