¶ De cōſolatiōe theologienon facis certam vocatiōem tuā/ ꝑ bonaoꝑa/ quotidie corruēs de peccato in peccatum. ingerēti proinde ne ſis de multisvocatis ⁊ non electis ſicut vita tua ſimilis eſt multoꝝ. Dic reſpondēs/ ꝙ obedisiubēti deo qui mille locis ſcripture ſacreprecipit vt ſperes in eo. cui dicito. Exurge dn̄e deus in p̄cepto quod mādaſti. ꝓijcio me in te iubente te. nō es crudelis autfallax vt abijcias me: iuncta p̄ſertim multiplici ꝓmiſſione tua/ qua ſperātibꝰ in tepollicitus es ꝙ liberares eos; eriꝑes; ſaluares ⁊ glorificares. Cuius demū tā immēſa pietas eſt. vt nullis peccatis etiā infinitis ſi ꝯmiſiſſem ea ſolus/ vinci poſſithic in via. Quod qꝫ interpoſuiſti cū īmobilitate cōſilij tui iuſiurandū. vt ꝑ duasres immobiles ſicut loqͥtur apoſtolus tuus quibꝰ īpoſſibile eſt mētiri te/ nos fortiſſimū ſolatiū habeamꝰ ad tenendā ꝓpoſitam ſpem. qͣꝫuis enī ſis inobligabilis acreatura tua rōnali/ quicqͥd agat ꝓ te velerga te. voluit tamē dignātiſſima condeſcenſio tua; cōmerciū quoddā habere cūhominibꝰ/ vt bene de te mereātur ſi iuſſatua ꝯpleuerint/ ⁊ in te ſperauerint/ qui fidelis es ⁊ teip̄m negare nō potes. Hec tuita deo. ¶ Poſtremo dū propria fragilitas obijcit̉ vt deſperes. deſperes volo. ſedde te ⁊ in te qui homo ⁊ caro es. nā maledictus homo qui ꝯfidit in homine/ ⁊ ponit carnē brachiū ſuū/ ⁊ a dn̄o recedit coreius ¶ Sed hic occurrit trepida cogitatio dicēs. qua ratōe conabor declinare vicia. virtutes adquirere. ſeruare mandatadei. ſine qͥbus ſperare vitā ingredi/ iā nōſpes eſt ſed arrogās ⁊ infidelis p̄ſumptō?Conaberis prorſus. ſed in adiutorio altiſſimi. ⁊ millies victus. millies conaberꝭeo quidē amplius ⁊ certius/ quo nulla tibi ſupereſt fiducia de ꝓprijs oꝑibus. Propterea dicturus Salomon finē contionationis ſue dū ꝓferre vellet. Serua mādata premiſit. deū time. quia videlicꝫ abipſo eſt bonū vel velle vel ꝑficere. ¶ Monicus. ¶ Retineo ꝙ in ſoliloquijs ſil̓iade ſe cōfeſſus eſt Auguſt. Sperabā inqͥtaliquādo in virtute mea que nō erat virtus Et cū ſic volui currere/ vbi magis ſtare credebā/ ibi magis cecidi. factuſqꝫ ſummagis retro qͣꝫ ante. Dicebā enim; hoc faciam. illud ꝑficiam. fiebatqꝫ poſt; nec hocnec illud. quoniā de meis viribꝰ ꝯfidebāNunc autē confiteor tibi dn̄e rex pat̓ celi⁊ terre. quoniā non in fortitudine ſua roborabit̉ vir. vt nō gloriet̉ ante te ſtulta p̄ſumptio oīs carnis ¶ Uolucer. ¶ Traducit aduena noſter meditatōem hāc etiam vſqꝫ ad angelos ⁊ ſanctos/ dum attendunt horrorē diuinorū iudiciorū in dānatis. Canimꝰ enī ꝙ tremūt angeli atqꝫarchangeli. tremūt intellige; nō ex fortitudine ſue dānatōis/ quibꝰ in eſt glorie ſecuritas. ſed eo magis ex alioꝝ dānatione. qͣſi ſi tremerēt ⁊ pauerēt in ſe deficiētes/ refiliunt in adiutorē vnicū deum; adherentes ei/ ſe fragiles ⁊ nihilo ſimiles reputātes ſine eo. Addidit de hūanitate xp̄i ꝙ ſicut ineſſe ſuppoſitali ſic innitit̉ ꝑſonalitati filij dei ꝙ propriā deſerit nec ī ſe ſubſiſtit. ita ineſſe gratie vel glorie innititurdeo/ ꝙ nullatenus in ſe. Et ita de ſanctisquanto ꝑfectiores; tāto humilius ⁊ reuerentiꝰ in adiutoriū dei reſiliūt ¶ Quocōtra de reprobis. qͥ magis refugiūt a deo ⁊ad ſe cōfugiunt; quo dānabilius puniūt̉qm̄ in ipſis eſt amor ſui/ vſqꝫ ad contemptū dei. ſicut in alijs eſt amor dei; vſqꝫ adcontēptum ſui. ¶ Deniqꝫ ſpes velut ancora. quantominꝰ in arenulis fragilibus⁊ fluidis humani auxilij figit̉/ tanto ſolidius ⁊ certius ſupra firmā petrā(que xp̄seſt) defixa ſtabititur. ¶ Ꝙ ſiqueſierit aliquis. qͥd igit̉ de illis quos nō ſaluat deꝰ?Reſpōſum habeat ꝙ velut animalia propter hoīes creata ſunt; ad obſeqͥorum varietatē illa blandiēdo iſta ſeuiēdo. intelligere ſic habemꝰ propter electorū ſalutēpreſcitos eſſe formatos/ ſiue nocere ſiueobſequi conētur vt non gloriet̉ om̄is velobſequēs electꝭ/ vel aduerſans eis ¶ Neqꝫtamē ita ſunt accipienda q̄ dicta ſunt; qͣſitollatur libertas arbitrij Fortificat̉ ſiquidē magis ⁊ inſtituit̉ ſed in deo viuificante ꝑ gratiā. que eſt velut anima quedā vitam habēs in potentia ad vitā ſecūdam.ad meritoriā videlicet oꝑatōem. Itaqꝫ ſicut oꝑatō animalis p̄ſupponit eſſe nature. ſic oꝑatō ſpiritualis vitā gratie ¶ Sꝫneqꝫ audiendus eſt Ticero. q̄vt libertatēin hominibꝰ ſtatueret abſtulit a deo prouidentiā. Neqꝫ rurſus ex aduerſo recipiendꝰ alter. qui diuinā prouidentiā ſic inſtituere voluit vt arbitrio noſtro neceſſitatē imponeret. Pro nefas etiā in peccatis dices deum velle ⁊ facere nos peccare
