Seite
Carmē pro patientia Aliud carmen de multiplici martyrio. Ors martyrum laudabilis Preceteris optabilis Baptiſma ſupplens ſi deeſt Omnem reatum diluit Mors pro fide viriliter Suſcepta reddit martyrem An ſub fide lex ponitur Quam litere ſacre docent Quare beatus omnis eſt Pro lege quem dei ſui Certando contingit mori Quicunqꝫ det caſus necem Corona fratrum ſeptena Refulget ob legis zelum Martyr iohannes an fuit Culpans nefas adultere: Ergo beati viuite Quos tetrius multo ſcelus Dānando/ martyrium publicum Occidit atrox carnifex O pulcra mors coram deo Iocunda plena gloria Conſpuat hanc vulgus licet Nequam profanum malignum Etas an hec felicior Qd̓ martyres habet ſuos Culpanda vel forſan magis Nefanda pro tyrannide Culpanda pro paſtoribus Luporum qui vices gerunt Tyrannidem diſſimulant Immo fouent augent/ probant. O veritas patris ieſu Obſecramus verſa vicem Ut veritas victrix eat Cruoris expers et nec is Si vis vt in martyribus Uincat/ pateſcat omnibus Laus detur et palam tibi Patri. ſanctoqꝫ flamini. Carmen pro virtu te patientie. Spera qͥs fortuna poteſt tua di­numerare. Proſpera que tribuis licet inſcia Inſcia nō tamen ē ea patris cura benigni Pro virga qui te manibus gerit. Non aliter quā vult nec acerbius ip̄a fla­gellas. Fortis ob hoc remanet patientia Murmure nō laceat te ꝓmittētis honore Fert humiles librans oculos ſibi Abba pater clamat/ magno ꝓ crimīe nati Sat ſit patri ſupplicij parum: Letiferū pando peccatorū putre vulnus Ut placet vre ſeca/ modo deprecor Nolis in eternaꝫ parcendo tradere mortē Eſſet en hec pietas/ furor efferus Sicut ſanctꝰ amor placite ꝯquirit amādo Omnia que faciunt alij bona Sic tolerādo ſuū patiētia vertit in vſum Omnia que mala reſpicit vndiqꝫ Cur igit̉ diues patientia non erit inter Aſpera fortune tot tantaqꝫ Uerbere ſolatur/ gelidoqꝫ rigore caleſcit Potat eam ſitis. eſuries cibat: Ex alijs ſoluit loculo ſua debita clauſo Exilium patriam reputat ſuam. Preſſuram mūdi facit in xp̄o ſibi pacem Docta/ foro requiem medio capit. Carcere cū vīclis fit libera/ qͥd moror vltra Uertitur in vitam mors vltima. Eſt patiēs melior forti/ patiēs qꝛ vincit Sepius hoc hoſtem ſine vulnere Non tn̄ eſt aſino ſil̓is patientia laudi Stercoris et culpe tolerans onus Excutiēda magꝭ totis hec ſarcina neruis Perpetienda prius mors corporis Hec eſt ſanctorum patientia vera pro­batrix. Corde ſuum toto ꝙ amat olum Durior inferno nec aqͥs frigeſcit in vllis. Stigmata ſigna ſui regis gerit­Infert vim celo/ rapit aſtra iure triumphi Hic fructus ſuus hec poſſeſſio Materiā dat ei ſors aſpera/ qua malꝰ in ſe Seuit abutitur/ amens enecat. Carmen ad gerar­dum domini delphini confeſſorem. Rō triſticiam repelle ſeculi Mortē crede parit gerarde duplā Strīgit noxia cor/ p̄mit necatqꝫ Ex hac letifero p̄lagatur ictu Culpe ſpiritus. ⁊ tabeſcit in ſe. Nil mortalofleas nihil caducum Cur perdas lacrimas nihil iuuantes Obſunt/ nec reparant peracta damna. Quod mutare nequis/ feras oportet Deduc in meritum neceſſitatem Damnum temporis ad perenne ꝯfer­Si te pena breuis dolore torquet.