¶ Prima pars de miſticavt abundetis in ſpe et virtute ſpirituſſancti/ que virtus eſt caritas. Ecce tres filias.Sciunt liberati poſt impulſus fidelitatiset deſperationis/ qͣꝫ ſerenus poſtmodumfidei radius/ quā certus innixus ſpei/ quālocundior caritatis ardor/ ſubſequunt̉/ dūdepoſitis de ſede potentibus prius animāvexantibus/ ſit domino liberante quod ſequitur. Exaltauit hūiles/ fit et gratiarū actio ꝑ canticuꝫ. Magnificat anima mea dominum ⁊c̄.¶ Finit Centilogium de impulſibus ⁊ ſb̓iungūtur tractatus de theologia miſtica qͥſatiſfaciant tertie parti promiſſionis factein ꝓhemio ſex lectionum.Incipiunt conſiderationes venerabilis ac egregij ſacre theologie ꝓfeſſoris magiſtri Iohānis de Gerſon Cancellarij eccleſie pariſien̄. de miſtita theologia:PrologusEnitemini. et credite euangelio Mar. pͥmo. Aſtrinxit meꝓmiſſio nouiſſima/ illud aggredi qd̓ veſtram expectationemrepetere nunc ſentio. on̄dere ſcꝫ An cognitio dei melius ꝑ penitentem affectum/ qͣꝫ ꝑ intellectum inueſtigantem habeat̉. Ubi eniti debeo. ſi forte pijsaſpirante conatibus deo/ poterit ſtudiummeum eaip̄a ad cōmunem intelligentiā deducere que ſuper theologia miſtica hoc eſtocculta/ diuinus tradidit Dioni. edoctusal. non dubium ab illo qui ait. Loquimur ſapientiam apud ꝑfectos/ ſapientiam in myſterio que abſcondita eſt. Conari pretereameditor ſi ea que de contemplatione meditatione. raptu. extaſi. et de exceſſu mentis.de diuiſione ſpūs et anime. et ſimilibꝰ/ doctores eleuati ſcriptiſ reliquerunt. poterintita palam fieri et quodāmodo reuelari. vtalij ab expertis quales rari ſunt poſſint intelligere aut ſalteꝫ fixe credere ſanctos illosviros habuiſſe ſcientiam longe altiorem anatura cōmuni. quos ad ſuꝑmentales rapuit exceſſus diuina contemplatio. Dicaꝫvero quod frequens eſt apud vnūquemqꝫin aggreſſu alicuius vel inſoliti vel ardui.trahi quippe ſoletanimus in varias ꝑtespro varietate rationuꝫ operis. Cōperi hocip̄e pluries/ nomīatim in rep̄ſenti. ¶ Tractaturus itaqꝫ materiam/ qua nulla ſb̓limior eſt/ nulla diuinior ſed nec vlla queri difficilior/ ſicut nulla poteſt ſalubrior inueniri/ vtpote in qua noſtre felicitatis cardo figitur. Contremui ad aſpectum maieſtatishuius ſapientie/ verens ne perſcrutator eꝰvolens fieri opprimerer a gloria. Dehincexpaui ne ſuperba preſumptio vexaret meQuis enim magna moliens nō impugnatur ab ea Extimui deniqꝫ ne de curioſa ſingularitate notarer quā duabus vltimis lectionibus ſceleris condemnaui ¶ Atueropoterant hec turbareretro qͣꝫ flectere pedesmee inueſtigationis ne progrederer ſi d̓ ſolis viribus propijs confiderem/ et non ineo qui dicit. Querite dominū ſemper Sipreterea conſtrictus duplici officio publico non deterrerer/ aſpiciens damnationeꝫſerni pigri abſcondentis talentum dominiſui/ audiens quoqꝫ angelum apud Thobiam ꝙ opera dei reuelare et confiteri honorificum eſt. Deniqꝫ ſi ꝑtimuiſſet ſapiēsea que commemoramus non dixiſſet de ſapientia. Quā inquiens ſine fictione didiciet ſine inuidia cōmunico et honeſtatē illiꝰnon abſcondo. ¶ Qd̓ autem de iactantiaadditum ē. vtinam qui gloriatur in domino glorietur. Quis aſſecurabitur homo viuens ſuꝑ terram etiaꝫ ſi ſupra aſtra celi poſuerit nidum ſuum/ etiam ſi in lecto cōtemplationis dormierit. etiam ſi māna deuotionis abſconditum guſtauerit. Quid hecomnia? Quis non expaueſcat horrore vehementi quando a celi palatio detractꝰ eſtlucifer. a medio lapidum ignitorum in ſterquilinium damnationis? Quādo in die ilIa duobus exiſtentibꝰ in lecto vnꝰ aſſumet̉et alius relinquetur. Quando demum filijiſrahel ꝓſtrati ſunt in deſerto qui pane celiveſcebantur et inimicos ſuos eos qui mētiti ſunt ei cibauit dn̄s ex adipe frumēti/ etde petra melle ſaturauit eos. Ue michi ſigloriam meā queſiero. illa prorſus nihil ē.Illa nihilominus condemnabit me. Ueſi gloriatus fuero in damnatione mea ⁊ innihilo/ terreat apl̓ica tuba. Si inquit habuero ꝓphetiam ⁊ nouerim miſteria omīaet omnem ſciētiam et ſi habuero oēm fidē.ita vt montes tranſferam/ caritatem auteꝫnon habuero; nihil ſum. Quis autem cer
