Practice cōſcripta 65 iutores/ non compulſores/ non preuento­res/ ne dicamus. Manꝰ noſtra excelſa/ et dn̄s fecit hec oīa. Pn̄t aūt duodecim īduſtrie p̄ſuppoſito pͥus afflatu dn̄o pra ctica theologie miſtice ſub totidē cōſidera tionibꝰ annotari/ Prima dei inuocationē attēdere. Scd̓a ꝓpriam cōplexiōem agno­ſcere. Tertia ꝓpriū officiū vel ſtatū aſpice­re. Quarta ſemetip̄m ad ꝑfectiōem extēde­re. Quinta occupatiōes effugere. Sexta curioſitatem deponere. Septima longa­nimitatē aſſumere/ Octaua paſſionum vl̓ affectionū origīes aduerter̄ Nona tꝑs ido neū et locū inqͥrere. Decima. ſomno cibo moderāter indulgere. Undecima medita­tiōibꝰ pijs generatiuis affectuū ſilēter inſi ſtere. Duodecima ſpūm a fantaſmatibꝰuertere. Has igitur induſtrias nouiſſi­me ſtudui redigere ad formā qͣndaꝫ tracta­tuli dum poſt laborioſam legatiōem vtinā fructuoſiorē ſuꝑ negocio pacis eccīaſtice­regredi tandē datū eſſet a roma ad Ianuā vbi p̄ſtolabamur cōuētiōem iurata ꝯcor datam marſilie/ duos cōtendētes debere cōpleri in ſaona illic pendēte noſtra fru­ſtrati tandē ſumus expectatione. Ego ne vacatiōem datā male vacādo cōſumerem/ ſed obedirem dn̄o dicēti ꝓph̓am/ vacate videte qm̄ ego ſum deus vacani vt viderē qua ratione/ ve induſtria cōtingeret eēn­tiam dei ſua exaltatiōe/ cōtemplādo co­gnoſcere/ cognoſcēdo cōtemplari. Conſideratio. I. Myſtice theologie practice tres vocatio­ modos ẜm triplicē in deū cōuerſionem aīe. triplicē ſtatu tendētiū oſtendit. Induſtria prima. nocanioem anēdere Noi. cat deus ad ſalutē oēs hoīes/ ſi­quidem vult oēs hoīes ẜm apo ſtolū. ſaluos fieri. hinc ille natu­ralis apud vniuerſos indelebiliſqꝫ ad btī­tudinē appetitus. nihilominus in viadiui ne vocatiōis alius ſic alius ſic ambulat. ſe cūdū diuiſiōes gratiarū/ āmīſtrationū o perationū vt deducit apl̓s. Alij qͦdē ſpiri dat̉ ẜmo ſapīe. alij aūt ẜmo ſcīe. alij fides alij gr̄a ſanitatū. alij oꝑa virtutū. alij ꝓphe tia. alijdiſtinctio ſpirituū. alij gr̄a linguaꝝ alij interp̄tatio ẜmonū. Hec aūt oīa opera tur vnus atqꝫ idē ſpūs/ diuidēs ſingulis ut vult. Sicut corpus vnū eſt mēbra hꝫ diuerīa lofficiaqꝫ varia. Ecce qꝫ ſermoſani entie qui gratia cōtemplatiōis plurimū ſil̓is eſt/ vel eadē reputat̉/ datur. ſpiritum huic aūt illi oībus ſicut nec gr̄a ſanita / nec fides. hoc ē vt arbitror pax in eredē do/ nec oꝑatio v̓tutū/ nec ꝓphetia/ et ita de reliqͥs. Quēadmodū igitur oēs vo­catos ad gloriam adipiſcēdam conari con uenit ad quālibet adminiſtratiōis vel oꝑa tionis grām indifferēter/ Sic nec vniuer­ſos oꝑtet ad ſapīe vel cōtemplatiōis ſtudi­um ſe t̓radere. Hoc in ſciētijs vel artibꝰ re­liquis docuit etiā ph̓s/ poſt tullius/ de bere politiſantes attēdere/ qꝛ oīa poſſu mus omnes. Et hoc clarius eſt qͣꝫ vt curio ſius indigeat declarari Quāuis aſſignatō cāꝝ in ꝑticulari ſit varia/ frequēter electō difficilis/ iudicādo de quolibet tu ad hanc oꝑatiōem in corꝑe miſtico. tu ad illā elcūs es coneris facere certā vocatiōem tuaꝫ ad ſalutem. Prodeſt vero mediocriter­cōſiliū acciꝑe/ accepto credere viroꝝ exꝑ toꝝ ſpūaliumqꝫ qͣles iudicant de omnibꝰ. Iuuat iuſuꝑ circūſtātias ꝑſonales attēde re vt corꝑis ſic vel ſic cōplexionati. Statꝰ qͦꝫ in republica/ loci p̄terea/ tꝑis/ vel mēo rie iudicij/ aut qͣlis in iraſcibili/ qͣlis in nali/ qͣlis in cōcupiſcibili reꝑitur. Hinc facit vt oēs ad grām vocati cōtemplati onis/ pn̄t qn̄qꝫ ſublimius ferri ī deū trepi­di anxij tanqͣꝫ in ſeueriſſimū iudicē ſuū mgr̄m auſterū cuiꝰ irreuocabilis eſt condē natio. Rugiūt hi frequenter a gemitu cor dis ſui plāgentes ad deū. Quis nouit ptā­tem ire tue p̄timore tuo iram tuam dinu merare? Et illud ſi iniqͥtates obẜuauerꝭ do mine/ dn̄e qͥs ſuſtinebit. Illud inſuꝑ Non intres in iudiciū cum ẜuo tuo dn̄e/ qꝛ non iuſtificabit̉ in cōſpectu tuo omnis viuens Rurſum quoqꝫ Dn̄e ne in furore tuo argu as me ⁊c̄. Et varia in hanc ſententiā apud iſtos non tam deſideratur p̄miū qͣꝫtū eter­ ſuppliciū formidat̉. qͣle ꝓfecto formida re cautum licitum eſt. Inuenies alios y quos mircēnarios dicimus/ qꝛ mercedem obſequio celeſtem expetunt a deo/ tanqͣꝫ rege liberaliſſimo aūt tanqͣꝫ a pr̄e mīarum et totius cōſolatiōis dicētes ei. Pater pec­caui in celū coram te iam ſum dignꝰ vocari filius tuus/ fac me ſicut vnū ex mer cēnarijs tuis Et hi quidem recte agunt qͣꝫ filij ſibi male cōſcij ſed vſqꝫquaqꝫ ad ꝑfectum Sunt alij rariores qui ani mo o0 2