¶ De mudificatione cordis68ſtultus heſit vt occūberet. Potuerāt h̓ plurima dici de cauſis ⁊ modis hmōi leſionisvirtutis fantaſtice. Ideo ꝙ vigilātes patiunt̉ ſomniātibꝰ ſil̓ia. Et hͦ vocat̉ gallice reuer vel reuerie. Ita vt reputent ea q̄ in ſolafantaſia verſant̉ interiꝰ/ exterioribꝰ ꝑciꝑeſenſibꝰ. Notū ē hoc in maniacis. Notū p̄terea in qͥbuſdā melācolicis/ qͥ nōnūqͣꝫ volunt ſe deuotos meditatiuosqꝫ dici ⁊ reputari. Quos hmōi ꝓfundata circa corꝑaliafantaſiatio facit errare multiplicit̓/ eouſqꝫvt vel in eleuatōe corꝑis xp̄i/ vel in alia recogitatōe ſua/ exiſtimēt ſe videre realit̓ deum crucifixuꝫ/ aut ſub alia qͣuis fantaſticaforma corꝑali. Putātqꝫ alij ſe voces audire tanqͣꝫ xp̄i/ vel alicuiꝰ ſanctorū. Qua ſuꝑre ꝓ aſſignatōe naturalis cauſe diuerſa ſūta diuerſis ſcripta volumīa. de quibꝰ nō eſtnūc dicendū ꝑ ſingula. ¶ Conſurgit h̓ difficultas nō modica qualiter videlicet ſciripoſſit diſtinctio inter reuelatōnes veras ⁊falſas. An fiant ab angelis lucis aūt tenebraꝝ. Hoc ē a ſanctis angelis aūt diabol̓.Quas reuelatōes vtiqꝫ abnegare n̄ poſſumus fore nōnūqͣꝫ a ꝑturbatis fantaſmatibꝰ ⁊ erroneis. Felix ꝓinde qͥ in lege dn̄i meditat̉ die ac nocte/ ſi tn̄ comes fuerit diſcretio/ quā ſolā parat hūilitas captiuās oēmintellectū in obſequiū fidei/ ⁊ ſemꝑ alienomagis qͣꝫ ꝓprio credēs iudicio.Finis. 1483. ip̄o die valeriani.Incipit tractatuseiuſdē de ſimplificatione. ſtabilitione. ſeumundificatione cordis.Prima notula devi abſtractiua intellectus.N ſimplicitate cordis querite illum. Hāc ſapiētis exhortatōeꝫ:hanc ſimplificatōeꝫ cordis/ illifacere nequeūt qͥ ſunt in ſe multiplices varijqꝫ. Propterea neceſſe ē ſpūale cor aīe(qꝛ caro nō ꝓdeſt quicqͣꝫ) ad vnitatē recolligi. ſi cauere debeat ꝑiculū qͣle notauimꝰ in fine tractatꝰ alteriꝰ. Hoc ꝟo qūofiat explicare difficiliꝰ eſt. qͣꝫ qͣliter non fiatagnoſcere. Et qͥdē apud eruditos in ph̓iodiſciplinis hēbit iſta manuductio nr̄a prima minꝰ difficultatis. Pollet itaqꝫ nr̄ ītellectꝰ vi abſtractiua/ q̄ longe ꝑfectior efficaciorqꝫ ē. qͣꝫ ponat̉ in eſtimatiua ꝟ̓tute bruti vtpote ouis. Que tn̄ vt dicit Auicen. exmotu ⁊ figura lupi viſi/ elicit mox inimiciciā nō ſenſatā quā refugit. Nr̄ igit̉ intellectus pꝰ inſpectōeꝫ fantaſmatū cauſatoꝝ arebꝰ extrinſecis. vnde format primo conceptus vagos ab omni ꝯnotatōe accidētiuꝫvt a ſitu. a loco. a figura. a tꝑe. ⁊ ſic de alijs.Quo facto remanet in aīa ſil̓itudo eēntialis/ in qͣ ꝯueniūt exteriꝰ a ꝑte rei oīa ſenſataque ſunt eiuſdē generis vel eiuſdē ſpēi. Exemplū primi aīalitas. Exēplū ſcd̓i hūanitas. Qua denudatōe ſic facta remanet abſolutus ⁊ vl̓is cōceptꝰ aīalis. Remanet inſuꝑ ſpecificus ⁊ abſolutus cōceptus hoīsquos ſignāt voces iſte aīal ⁊ hō.Notula.II.De ſimplificatione cordis in meditationeper abſtractionē a fantaſmatibꝰ et figurisper bonum.Raducamꝰ ꝯn̄ter ad ꝓpoſitū d̓ ſimplificādo meditatōem nr̄am circadiuina/ ꝑ abſtractōneꝫ a fantaſmatibꝰ ⁊ figuris. Ecce ſtet ꝙ ſcimꝰ nos hr̄e dilectōemboni ⁊ odium mali. Stemꝰ in his paucisprimo. qm̄ inuenit̉ ſil̓e de reliquis multis.Audio igit̉ ⁊ cognoſco ꝙ diligis bonum.Int̓roget te meditat̓io tua q̄ res ē iſta dilectio. Cōſtat itaqꝫ ꝙ neqꝫ colorata eſt. neqꝫſonora. neqꝫ ſapida neqꝫ odorifera neqꝫ frigida. neqꝫ calida. nō lenis. nō aſꝑa. Itē interroget te meditatio tua qͣliter ⁊ in quo ſefigat ⁊ ſtatuat. cū id in qͦ ſe figere ⁊ ſtatuerevidet̉ neqꝫ figuratū. neqꝫ corpulentū ſit/ calidum/ frigidum/ aut coloratum.Notula.III.De conceptu boni abſoluto ſeu vniuerſaqualiter fiat.Ices fortaſſis ꝙ non habeas cond ꝓceptum dilectionis boni/ qͥn deneceſſitate feratur cordis intuitusad hoc vel ad illud bonum particulare. vtad bonam tunicam. ad bonum cibum. adbonū hominē. Et ita de reliquis. Reſponſio tibi patet ꝑ alteram ꝯſiderationē priorem de vi abſtractiua cordis intellectualisPer cuiꝰ virtutis oꝑationeꝫ. tolle bonumhoc. tolle bonū illud ſicut loquitur Augꝰ:et remanebit verum ⁊ generale bonū. Qd̓qualiter fiat iam aperuimus. Conueniūtnempe bona omnia in vna generali ratione que eſt cōuenientia ad appetitū. Bonūquippe eſt qd̓ omnia appetunt. Denūdes
