¶ De mendicitate ſpūali 7I diſtractā inueniēs/ mox anteqͣꝫ valeā ei oc currere ⁊ decenter reciꝑe/ diſcedat. ¶ Sed quid loquor. tā incōſulte/ quid tā temerarie tam qͣꝫ p̄ſumptuoſe peto. vt talis ac tan tus dn̄s ſuos mihi p̄mittat nūcios? Abſit Mihi potiꝰ incūbit ſemꝑ eiꝰ aduētū explo rare. nihilqꝫ alid̓ meditari. nihil aliud oꝑa ri. qͣꝫ aduentū eiꝰ p̄ſtolari. moxqꝫ ad oſtium pulſanti aꝑire. ip̄mqͣꝫ reuerenter ſuſcipere. Non igit̉ cū curis huiꝰ ſeculi/ mea ampliꝰ tenebunt̉ colloquia. ſed ſedebo ſolitaria in pace ⁊ ſilentio. diligenterqꝫ obſeruabo; ne aliud meū ſubintret hoſpiciū qd̓ tanti hoſpitis ocl̓os poſſit offendere. qͥnimo ⁊ ego ip̄a vadā in occurſum ſui iocūdi aduētus. Reditatio anime apud diuinā trinitatē ad ſpēale robur obtinendū in virtutibꝰ ⁊ in ſancta vita. Ttende aīa mea que tam infirma es atqꝫ inſtabilis. attende verba ꝓ phete Uerbo inquit dn̄i celi firma ti ſunt. ⁊ ſpiritu oris eius omnis virtꝰ eoꝝ Facilius longe eſt tibi a deo ꝯferri fortitu dinem ⁊ ꝑſeuerantiā in bonis oꝑbꝰ/ qͣꝫ celis firmitateꝫ p̄ſtari. Si igitur ꝑ̄ſtitit tibi deus in hac glorioſa ſolēnitate beatiſſime trinitatis/ vt ꝑ potentiā patris in ſapiētia filij ⁊ ꝓpter bonitatem ⁊ dulcedinē ſpūſſan cti/ robur habeas/ ꝯſtantiā ac ꝑſeuerantiā in bonis oꝑbꝰ. teip̄am oēsqꝫ vires tuas fi ge in dn̄o deo/ trinitate ſancta. illiqꝫ ſic inhereas. vt in ſola eius potentia tua ſit fidu cia. nec extra ip̄m ſapientiā queras finalit̓ aut voluptatē. Ita quippe tuā ꝯſeruabis pulcritudinē qua facta es ad imaginē ⁊ ſimilitudinem illius ſanctiſſime trinitatis ẜm memoriā intelligentiā ⁊ volūtatē. Sꝫ heu frequenter illā defedo ⁊ obſcuro/ eam luto peccatoꝝ inuoluēs ac demergens. de morasqꝫ in terrenis occupationibꝰ ac voluptatibꝰ immūdis. Nihilominus ad ip̄m reuertere/ ⁊ ip̄e te mūdabit teqꝫ liberabit et tue pulcritudini te reſtituet. quaꝫ inſuꝑ in te firmabit ⁊ ſtabiliet ſi tātūmodo illi iūgivolueris ac velut tue ſumme voluptati inherere; ipſuꝫ potenter amando abſqꝫ fine. ſapienter abſqꝫ errore. ſuauiter abſqꝫ amaritudine. Eritqꝫ tua ſpes in ſua inuicta po tentia. tua fides in ſua limpida ſapientia. tua caritas in ſua voluntate dulciſſima. Hoc profecto potius facies qͣꝫ in creatura in qua nō niſi vmbra eſt ⁊ vanitas potentie. quapropter nimirū in vmbrā atqꝫ vanitatē defluis. cū creature finaliter inheres Anima chriſti ſponſa ſe humiliter accuſat. atqꝫ ſuo ſponſo totaliter ſe cōmendat. petens veniam de offenſis. gratiam ſuam in preſenti ⁊ gloriam in futuro al̓s ſic. ¶ Lachrymabilis querela ac deuota oratio creature/ de ſtatu peccati ad dominum reuerti cupientis. Ieſu. virginitatis ſponſe. ieſu/ caſtitatis fidelis amice. ieſu mea ſpeſ finalis. mea ſalus. meum ſingulare refugiū. nunc ad te reuerti deſiderat ani ma mea pauper inops ⁊ miſera. que totiēs per temerariā rebellionē atqꝫ īnertiaꝫ deſidioſam id facere ꝯtempſit ⁊ recuſauit. que anulū gr̄e quo illā ſpūaliter deſpōſaueras negligēter amiſit. ſuſcepitqꝫ anulū peccati ſe tradēs ſpōſam ẜuaꝫ ⁊ ſubiectā tuo antiqͦ hoſti. Heu qͣꝫ ꝑiculoſuꝫ ꝯnubium. heu qͣꝫ ſtulta ⁊ miſera ꝯmutatō eiꝰ qui pulcerrimꝰ potentiſſimꝰ ⁊ opulentiſſimꝰ eſt ad illū deformiſſimū miſerrimū egentiſſimū. ¶ Dic mihi o aīa qͥs tibi hoc fecerit. Rn̄de mihicuiꝰ conſilio freta es. ꝙ ſic tuū ſup̄mū dn̄m tuū glorioſum p̄ceptorē/ paruꝫ honoraſti. Sic tuū creatorē/ tuū ſaluatorē/ a quo tibi eſt omne bonū/ oblita es? Sic tuo vero ſponſo/ tuo fideli amico videnti ⁊ ꝯſiderā ti/ fidē violaſti. ¶ Is quidē primū tibi cor ſuū impēderat ſuaqꝫ ad te tātā on̄derat dilectionē/ vt etiā ꝓ te mortē acerbiſſimā pati dignatus ſit ⁊ tu illi cor tuū ⁊ amorē penitus ſurripuiſti. īmo qd̓ grauiꝰ eſt/ velut ꝑfida ⁊ infideliſſima ſponſa/ ſue ꝓprie habi tationis portas p̄cluſiſti. quas nihilominus illis ſuis miſeris ac nefarijs hoſtibus ſinis eſſe patentes qui te ꝑdere querunt et eterne morti tradere. ¶ Quid queſo arbitraris o anima. Putas ne a pena īmunis euadere? Manebit ne tanta iniuria/ tāqꝫ grandis offenſa/ tandē penitꝰ inulta? O ꝑ fide totius humane creature hoſtis. iā ani ma mea/ tua ſeductione ꝑdita eſt infelix ac proſtrata. quoniā ſicut carnifex/ viridi ramo ac modica herba ducit ad mortē agnel lam petulantē ⁊ ſaltantem/ future ſue occiſionis neſciam; ita meam fatuellā animaꝫ deduxiſti/ momentaneam aliquam huius mundi vanitatem ſibi demonſtrans. quā ſic tractam/ tuis vinxiſti vinculis eamqꝫ
