¶ Super cantica canticorū orationē/ ſciens illud. Sine me nihil poteſtis facere. Et qꝛ nemo venit ad patrē ni ſi ⁊c̄. adiungit fidei ſpei ⁊ caritati or̄onē vt approximet deo ſcd̓m doctrinam dionyſij Et qꝛ oratio ſepius arida eſt niſi lactet̉ et foueat̉ adiūgit lectionē ſcd̓m doctrinā pie tatis. quā cōtinēt vniuerſe ſcripture canonice ⁊ ſancte deuotioni cōgruētes. Et has ſignificat ſub metaphoris varijs ad lectio nem ⁊ meditatōeꝫ aptis. vt ꝑ agrū in quo eſt theſaurus regni celorū. In quo ꝑ allegoriā dicit̉ exiſſe Iacob ⁊ Iſaias ad meditandū. Cōparat ⁊ libros villis ⁊ vineis ⁊ malis punicis vnde ſuſcipit flores ⁊ fructꝰ ſanctoꝝ deſiderioꝝ vt incipiat doctrīe lac in vberibꝰ. que dare poſſit dilecto. Coniūgit ad eſtremuꝫ fidei ſpei caritati orationi lectioni ⁊ meditationi gr̄arūactionē que ī odore mādragoraꝝ ſpirātiū in ſportis ſenſui ſuauiter ⁊ ad fecunditatē valentiū deſi gnatur. ¶ Amor nouitiꝰ ſubinde notat ꝓprietatē alterā antepenultimā in ordīe qͥn quaginta/ ⁊ ſcd̓am in hoc ſympſalmate/ ſine qua nullꝰ aūt exiguꝰ in doctrina pietatꝭ profectꝰ accreſcit. Et hec ē remēoratio ſeu nō obliuioſa retentio ꝑlectoꝝ. Et hoc obſeruaſſe denotat vbi ſubſequit̉ Omnia poma noua et vetera dilecte mi ſeruaui tibiI ſuꝑ bonitate ⁊ adiutorio memorie ſen ſualis intrinſece. Multi multa tradiderūt Seneca in epl̓is Tullius in rhetorica no ua tradens artē qͣndā ꝓ rhetoribꝰ/ cōpoſue runt. alij certas abbreuiatōes ſnīaꝝ. vel ex alijs cōpoſitas tradiderūt mēorie. figuras nōnulli ꝓtraxerūt quēadmodū fecimꝰ can tici cordis ⁊ alibi de pēnis colūbe/ de pſal terio/ ⁊ alijs muſicis. Tradunt̉ hac intētio ne in mathematicis figure theorematū. nō vt ibi maneat herēs imaginatō. Alioquin dicēte Auguſtino facilius eſt in terra naui gare qͣꝫ ꝑ hmōi figuras ſcīam adquirere. Alioquin p̄terea reddet̉ homo faciliter fan taſticꝰ ⁊ ineptꝰ ad intelligibilia. Sint igit̉ figure pauce ⁊ ordinate ad adiutoriū fantaſie. mīſtrare debētis intellectui fantaſma ta clara ſerena ordinata trāquilla ad intelligibiles ſpēs abſtrahendas ẜm qͣs intelle ctus ⁊ volūtas iā valeāt dimiſſis vel quaſi ſopitis fantaſmatibꝰ negociari circa rōem intelligētiā ⁊ amorē diuinoꝝ. Cōuenit hͦ mō remēorari parabolicos ſermones ſcripture ſacre ꝑticulares inſuꝑ hiſtorias d̓ re bus ſingularibꝰ. Nā cū ſcīa ẜm Ariſtotelē ſit de primis ꝑ ſe vniuerſalibꝰ ⁊ neceſſarijs nūqͣꝫ habet̉ ſcīa de p̄dictis niſi ꝑ reductōeꝫ ad intelligibilia ⁊ vniuerſalia. ꝓpter q̄ ſenſi bilia ⁊ ꝑticularia inducunt̉ tanqͣꝫ ꝓ exemplis manuducētibꝰ a ſenſibꝰ in intellectuꝫ. Sic enī oīa lr̄aliter poſita de hiſtorijs r̄du cunt̉ ad vniuerſalē dei ꝓuidentiā. nec alid̓ nitunt̉ on̄dere. aut ad moralē ⁊ diuinaꝫ in ſtructionem ſub vniuerſalibꝰ regulis vt ꝙ lya ſignificat vitā actiuā ⁊ rachel vitā ꝯtēplatiuā ſicut martha ⁊ maria petrus ⁊ Io hānes ⁊ ita de ſimilibꝰ ſuo mō ẜm q̄ ſciētia cōcludit̉ vera ⁊ certa. qd̓ fieri nequit innitē do imaginationi ⁊ mēorie ſenſuali. Amor nouitiꝰ concepto feruore ſpūs ex doctrina pietatis ⁊ aſſidua ruminatōe ip̄ius iā oſcu la vult pueri xp̄i Quid mihi det inqͥt te fratrē meū) ꝑ ꝯformitatē hūanitatis ſugētē vbera mr̄is mee) ꝑ dignatōeꝫ nimie caritatis /vt inueniā te ſolū foris) ne turba pudoris turbatōꝫ inducat Et deoſcu lerte) ꝑ ſincerū ⁊ ſanctū deuotōis affectuꝫ in pignꝰ dilectōis ⁊ arrā ſperate deſpōſatio nis⁊ iā me nēo deſpiciat) velut idignaꝫ te tāto amore App̄hendā te) nō ꝓprijs viribꝰ ſed dignāter app̄hēſa a te ⁊ ducā) du cta a te in domū mr̄is mee) qd̓ eſt vl̓is ec cleſia fideles ī te regenerās/ ⁊ in cubiculuꝫ genitricis mee) qd̓ ē aliqͣ ſpēalis ⁊ artior religio qͣꝫ ſola vl̓is ſub te abbate xp̄o vbi ob ſeruerorner ⁊ erudiar ī nouiciatu meo pla centior eē tāqͣꝫ ſub aggeo eunucho in tricli nio femīaꝝ(ibi me doceb̓) qm̄ tu deꝰ ſcientiaꝝ dn̄s es ⁊ edocta ⁊ ſpūalibꝰ epul̓ referta. de manu tua dabo tibi poculū ex vi nō ꝯdituꝫ ⁊ muſtū maloꝝ granatoꝝ meo rū) nō qͦ tu veſcaris vel inebriaris ſed ego ꝑ te. Dicā qͦꝫ ex ſnīa in exꝑientia ſpūs ⁊ de uotōe leua eiꝰ ſub capite meoIꝑ ſpei ſuſtentatōeꝫ. qͣtenꝰ in pace in id ip̄m dormiā et reqͥeſcā. Donec dū tu dn̄e ſingularit̓ cōſtitueris me/ ⁊ dextera) caritatis tue Fam plexabit̉ me te ꝓtegēte ⁊ cuſtodiēte in me trāquillū hūc deuotōis ſtatū a ꝯturbatōe hoīm ⁊ ꝯtradictōe linguaꝝ ꝑ mīſteriū filia rū hierl̓m quibꝰ digneris ita mādare ⁊ dice re Adiuro vos filie hierl̓m ne ſuſcitetꝭ ne qꝫ euigilare faciatis dilectā donec ip̄a velit Quintiā dicāt cū admiratōe Que ē iſta que deſcēdit de deſerto d̓elicijs affluēs innixa ſuꝑ dilectū ſuū Nimiꝝ ego ſuꝫ monita ꝑ te ꝑ os yſaie ſuadētis. Vt qͥ ābulauerit in tenebris. ⁊ nō eſt lumē ei ſperet in