¶ Epithaphiū ioha. Gerſon in amicoꝝ pn̄tia Fuge dilecte mi aſſimilare capree hynnuloqꝫ ceruoꝝ ⁊ per alacrē amoris ⁊ ſurſum agētis hilaritatē ſuper mōtes aromatū) mōtes eternos a quibuſ mirabiliter illuminas vbi eſt ſecretū̄ ſolitu dinis. ſerenū luminis cubiculū pacis. latibulū caliginis in foraminibꝰ petre in cauerna macerie) vbi ſunt deſerta ſeculoꝝ ⁊ ſpecioſa deſerti regio pacis ⁊ lucis et terra viuentiū deſerta inuia ⁊ inaquoſa carnalibus/ vbi eſt deſideriū collium eternoꝝ vbi loqueris ad cor in multitudīe magna dulcedinis amantibꝰ te abſcōdens eos in abſcondito faciei tue a ꝯturbatōe hominū/ ⁊ in abſcōdito tabernaculi tui a ꝯtradictōne linguaꝝ. Illuc ad extremū tracta ⁊ poſita ſola cū ſolo vnica cū vnico quid aliud expe ctem. quid orem quid inſinuem a dignatō nedilecti mei niſi illud ab initio oſculetur me oſculo oris ſui. ¶ Explicit Iohānes de Gerſon ſuper cantica canticorum. ¶ Frater Iohānes prior celeſtinorū lugduni de completione huiꝰ operis ⁊ morte fratris ſui adiunxit quod ſequitur. Ompleuit iſte doctor eleuatꝰ hoc opus egregiū ſuꝑ cantica canticorum apud lugdunuꝫ gallie. Anno dn̄i. Mxccc.xxix. die ſabbati nona mēſis iulij. Duodecima vero die eiuſdeꝫ menſis anno etatis ſuę. lxvi. inter verba orationis ſpiritū deo deuote reddidit. ⁊ dulcibꝰ nunc vt pie credit̉ amplexibꝰ ⁊ oſculis dilecti ſpō ſi ꝑfruit̉. De quibꝰ in his vltimis ſuis can ticis tanta ⁊ tam ſublimia mira ſubtilitate ⁊ affectꝰ ſuauitate. dulci gutture velut olor parata modulatꝰ eſt. Uale mi dn̄e ⁊ frater ⁊ vnici tui germani celeſtini quōdam tibi cari in hoc ceno relicti curam apud domiuum piam agere nō deſiſte. :pithaphiū magi ſtri Iohannis de Gerſon. Uocat ad plāctū/ ſtudiū te ꝑiſiēſeꝫ ¶Ex celedrē gēiiū funere plaga r̄cēs Qui tibi nc̄ rapit̉ p̄clarꝰ morte Io Cancellariꝰ in te fuit officio (hānes Intra tuos natos nō huic ſil̓em meruere Cernere/ vel quēquā ſecula noſtra parem: ¶ Nullꝰ pāgerico mēdaci me putet iſta Latius vt creſcat. ſcribere/ fama viri Huius. teſte deo. virtꝰ ſuperauerat omne Hic calamꝰ laudis/ qd̓ ſibi ferre valet. ¶ Primitias eui xp̄o dās indole pura Iacta ſenex legit ſemina meſſe graui Ocia deuitans puerilia/ tunc puer ipſe Grandis honeſtatis prodidit indicia Carnis ſorde carens. etatis iter iuuenilis Tranſijt hinc lubricū. quo fere quiſqꝫ ruit ¶ Om̄e ſequēs tꝑs/ dedit alme theologie Cuius profeſſor claruit eximius Cepit enī rectū facere/ poſt recta docere Ut melius voci conſona vita foret Tinnula vox eiꝰ/ geſtu comitata venuſto: Uera ſuadebat. celica verba docens At quotiēs dura ceruix flecti reproborum Debuit. inſonuit aſperiore tono. ¶ Rhetor ⁊ orator miro ſermone diſerto Dicta coaptauit moribus in varijs Doctrina quātꝰ fuerit. quātū arte ꝓfundꝰ Edita que fecit plurima ſcripta docent Scripſit ad om̄e genꝰ mulierū ſiue virorū Ad chriſtum via ſit quo breuiore modo Multos p̄terea tractatus/ opuſcula grata Condidit. hec moꝝ ſunt decus ⁊ ſpeculuꝫ ¶ Sermo tenax veri. ferro penetrātior oī Semper amicus ei fluxit ab ore ſuo Predicat hūc ꝯſtās ſecurꝰ ⁊ abſqꝫ timore Que ſibi cauſa dedit aſpera multa pati Propter eū natale ſolū linquēs ꝑegrinus Oris ſe externis tradidit atqꝫ locis Un̄ a re ſumpſit gerſon cognomē honeſtū Quod ſi tranſfertur aduena ſignificat ¶ Talia prīcipia meritoꝝ totqꝫ triūphos Quis finis claudet meta ve qualis erit Heu mors ſeua nimis ſubijt q̄ florida cūCōtriuit vaſtās ac cito cōminuit(cta Tot bona furatur vna qua ꝓximat hora Filum ſuccidens impia parca ferox. ¶ Sꝫ qͥd ago dū te mors crudelē vocitaui Illi cum potius grandia dona pares Egit enī moriēs xp̄s/ ꝙ porta quietis Perpetis. atqꝫ fores luminis introitus Hinc ipſi refero grates ꝙ te ſpoliauit Occiſusqꝫ tuam perniciem perimit. ¶ Quo fuerit natꝰ anno vel obit. retinere In promptu ſi vis calculus iſte dabit Annos mille cape xp̄i. centū quater adde Uicenum nonum tu ſimul accipito Iulius orbe ſuo lucem voluit duodenam Curarū requies. que ſibi grata fuit Iam ſexagenis terris cū liber abiret Et ſextus ferme fluxerat annus ei. ¶ Hūc cāpanꝰ ager gallꝰ dat pariſiorū.
