Propheten cx Des tat. Sy brachen die eyer der ſch­langen. vnd webten die web der ſpynnen. Der do yßt von jren ey ren. der ſtirbt. vnd das do iſt ge­bruͤt. dz brichet auß in ein kunig­lein. Ir web werde nit zuͦ dem ge wand. noch werden bedecket mit jren wercken. Ire werck find vn­nütze werck. vnd das wercke der miſſetat iſt in jren hendē. Ir fuͤß lauffen zuͦ dem übel. vnd ſÿ eylen das ſÿ vergieſſen dz vnſchuldig bluͦt. Ire gedancken find vnnütz gedancken. Die verwuͤſtung vn̄ die zerkniſchūg iſt in jren wegē ſÿ weſten nit den weg des frids vnd das vrteyl iſt nit in jren gen geen. Ir ſteyge ſind geneyget. eyn yegklicher do trit in jn. weiß te nit den frid. Vmb diſes iſt ge­ferret das vrteyl von eüch. vnnd die gerechtigkeyt begreyfft eüch nit. Wir harren des liechtz. vnnd ſehet auch die viſter des ſcheins vnd wir giengen in den vniſter­nuſſen. Wir greyffen die wande. als die blinden vnnd wir ruͤrten als on augen. Wir vielen zemit­temtag. als in den vinſternuſſen vnnd in den tunckeln dingen als die todtē. All luͤen wir als die be ren. vnnd trachten ſeüffczen wir als die tauben. Wir harrē des vr teyls vnd es iſt nit das heyl vn̄ es geferret von vns. Wan̄ vnſer miſſetat ſeind gemanigualtiget vor dir. vnd vnſer ſünd antwur­ten vns. Wann vnſer ſchwer ſün den ſeind bey vns. vnnd wir er­kanten vnſer miſſetat. zeſünden vnnd zeliegen wider den herren. wir ſeind abgekert das wir nit giengen nach dem rucken vnſers gots. das wir redten den gebre­ſten vnd den übergang. Wir em­pfiengen vnd redtē die wort der luge von dem hertzen. vnd dz vr teyl iſt gekeret hynderſich. vnnd die gerechtigkeyt ſtuͦnde verre. Wann die warheyt iſt geuallen in der gaſſen. vnd die gerechtig keyt mocht jn nit geen. die war­heyt iſt worden in vergeſſunge. vnd der ſich ſchied von dem übel der eroͤffent ſich raube. Vn̄ der herr ſahe vnnd das übel erſchyn in ſeinen augen. wan̄ das vrteyl was nicht. Vnd got ſahe. wann der man was nicht vnd er iſt ge­neyget. wann er was nit der do begegen. Vnd er machet jm heyl ſam ſeinen arm. vnd ſein gerech tigkeyt. ſÿ ſelb beſtetet jn. Er iſt angeleget mit der gerechtigkeyt als mit einem bantzer. vnnd mit dem helm des heyls auff ſeinem haubte. Er was auch angeleget mit den gewanden der rach. vnd ward auch bedecket als mit dem mantel des neydes als zuͦ der wi dergeltūg der vnwirdigkeyt ſey nen veinden vnnd zuͦ widerthuͦ­ung ſeinen veinden. Es widergi­bet des gleichen den jnſeln. Vnnd die do ſind von dem vndergange die fürchten den namen des her­ren. vnnd die do ſeind von dem auffgange der ſunnen. ſein glori. So er auch kommet als eyn ge­waltiger fluß den der geÿſte des herren zwinget vnnd der erloͤſſer ſÿon kommet. vnnd auch den. die do widerkeren von der miſſe tat zuͦ jacob. ſpricht der herr. diß a. iiij.